ایران می‌تواند در مورد استاکس‌نت شکایت کند
ديپلماسى ايرانى: هرچند از ابتدای مشخص شدن کارکرد استاکس‌نت در برنامه‌های هسته‌ای ایران بسیاری انگشت اتهام را به سوی اسرائیل نشانه رفتند، ولی يک ويديوى تازه منتشر شده از جانب منابع اسراييلى تأييد مى‌کند که طراحى ويروس استاکس‌نت پروژه نهادهاى نظامى و امنيتى اين رژيم بوده است. اين ويدئو که در مراسم توديع گابى اشکنازى از رياست ستاد ارتش اسراييل پخش شده و به بيان خلاصه فعاليت‌هاى وى اختصاص دارد، انتشار ويروس استاکس‌نت را به عنوان دستاوردهاى اشکنازى معرفى مى‌کند. ديپلماسى ايرانى این موضوع و این که ایران چه راهکارهایی برای پیگیری حقوقی این موضوع در نهادهای بین المللی دارد را در گفت‌وگو با على خرم، استاد دانشگاه و نماينده سابق ايران در سازمان ملل بررسى کرده است.
آقای خرم چنانچه می‌دانید روزنامه هاآرتص در گزارشی از مراسم توديع اشکنازى در روز چهارشنبه گذشته نوشته که در این مراسم انتشار ويروس استاکس‌نت به عنوان دستاوردهاى اشکنازى معرفى شده و تصاوير مربوط به اين مراسم پخش شد. به نظر شما چرا اسرائیل دست به چنین اقدامی می‌زند و ابایی از پذیرش این که به این اقدام دست زده است ندارد؟
به طور کلی همه کشورها اگر بتوانند علیه همدیگر فرصت‌هایی را استفاده کنند این اقدام را انجام می‌دهند. مثلا حتی اسرائیل و آمریکا که روابط استراتژیک با همدیگر دارند گاه به اقداماتی علیه یکدیگر دست می‌زنند. یا مثلا عمان و امارات در حالی که به نظر می‌رسد اقدامی علیه همدیگر انجام دهند و منطقا باید با همدیگر رابطه خوبی داشته باشد، چند هفته پیش اخباری منتشر شد که نشان می‌داد به عملیاتی علیه یکدیگر اقدام کرده اند. لذا کشورها از هر فرصتی علیه دیگری استفاده می‌کنند و در این رابطه دوست و دشمن هم نمی‌شناسند.
اما در مورد اقدام اسرائیل علیه ایران و استفاده از ویروس استاکس‌نت باید اشاره کرد که به طور رسمی کشورها سعی می‌کنند که دست به اقداماتی بزنند که دستشان رو شود و یا از خودشان سندی به جا بگذارند که مشکل ساز باشد. مگر این که این اقدام در یک پروژه ای باشد که یک پروژه چند جانبه باشد. چنانچه می‌دانیم در مورد مسئله هسته‌ای ایران گروه 1+5 به دنبال راهکارهایی برای فشار بر ایران است. اقداماتی نظیر تصویب قطعنامه‌ها، تحریم، فشارهای اقتصادی و سیاسی از این راهکارها محسوب می‌شوند. فشارهای تکنولوژیک هم می‌تواند یکی از این فشارها باشد. لذا اگر اسرائیل این موضوع را می‌پذیرد در این چارچوب است که می‌پذیرد. اگر این چارچوب وجود نداشت قطعا اسرائیل این موضوع را نمی‌پذیرفت چرا که از عواقب پذیرش آن نگرانی بیشتری داشت. بنابراین جنگ سایبری که از سوی اسرائیل علیه ایران مطرح است و این که اسرائیل چندان از بیان اقدامات خود در این راستا نگرانی ندارد، در چنین چارچوبی قابل طرح و فهم است.
با این وضعیت آیا این امکان وجود دارد که ایران از مراجع قانونی بین المللی پیگیر این مسئله باشد؟
آنچه مشخص است ما می‌توانیم هرگونه خدشه ای را که به منافع، امنیت و حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشورمان وارد می‌شود، در سطح بین المللی پیگری کنیم. ولی باید توجه کنیم وقتی به مجامع بین المللی مراجعه می‌کنیم آنها دو موضوع را مد نظر قرار می‌دهند. اولا این که آیا شرایط ما شرایط خاصی است؟ به هر حال ما در حال حاضر تحت تحریم‌های گوناگون هستیم. دوم این که آیا ما خودمان قائل به قوانین و هنجارهای این سازمان‌ها و مجامع بوده ایم یا خیر؟ به عنوان یکی از جاهایی که می‌توانیم شکایت کنیم سازمان ارتباطات بین المللی در ژنو است. یکی دیگر از این نهادها و مجامع بین المللی، سازمان جهانی مالکیت فکری (WIPO) در ژنو است که از مالکیت معنوی کشورها حمایت می‌کند که در هردو این مجامع ما عضو هستیم. ولی این منوط به این است که ما خودمان قبلا نقطه ضعفی در این راستا و در این مجامع نداشته باشیم. به عنوان مثال ما زمانی به هر دو این سازمان‌ها راجع به قطع برنامه‌های ما و یا ارسال پارازایت بر روی برنامه‌های رادیو و تلوزیونی ما در خارج از کشورشکایت کردیم. این سازمان‌ها از ما سوال کردند که آیا شما سابقه ارسال پارازیت بر روی برنامه‌های رایو تلوزیونی دیگر کشورها دارید؟ این موضوعی است که می‌بایست در این چارچوب مطرح شود. اگر کشور ما در این زمینه و بر اساس قوانین و مقررات آن سازمان سابقه منفی نداشته باشد در این صورت حرفمان خریدار خواهد داشت ولی اگر خودش دست به چنین کارهایی زده باشد آن سازمان‌ها نسبت به این موضوع حساسیتی نشان نخواهند داد.
پس در موضوع مذکورو در باره شکایت از اسرائیل به خاطر ویروس استاکس‌نت باید دو عامل را در نظر گرفت. یکی این که مسئله تحریم‌ها عاملی است برای این که ادعای ما در سطح بین المللی زیاد شنیده نشود و دوم این که به سابقه ما در گذشته نگاه می‌کنند.
با این وجود به نظر می‌رسد ما باید در سازمان‌های بین المللی در این باره طرح شکایت کنیم. حتی اگراین مسئله از نظر حقوقی هم مسموع نباشد اما همین که این مسئله در سازمان‌های بین المللی ثبت شود مفید است و در آینده می‌تواند مورد پیگیری قرار گیرد.
نظر شما :