نسخه جنگ داخلی به جای مداخله خارجی

۳۰ آبان ۱۳۹۰ | ۱۳:۰۰ کد : ۱۸۰۶۱ اخبار اصلی
شاید یکی از دلایلی که به شدت گیری خشونت ها در سوریه دامن می زند، پیچیدگی و گنگی شرایطی است که نه فقط فضای داخلی سوریه که فضای خارجی و پیرامون این کشور را نیز دربر گرفته است.
نسخه جنگ داخلی به جای مداخله خارجی
دیپلماسی ایرانی: سوریه در معرض تهدید بزرگی است. معلوم شد پیش بینی کارشناسانی که می گفتند روند اتفاقات در این کشور به سمت جنگ داخلی و احتمال تحرکات تجزیه طلبانه پیش می رود، چندان هم بدبینانه و اغراق آمیز نبوده است. یکپارچگی سوریه در معرض تهدید بزرگی قرار دارد و این موضوعی است که نه فقط رژیم بشار اسد که لبنان و ترکیه و ایران و اردن و دیگر کشورهای منطقه را نگران کرده است.

اگر اعتراضات در سوریه سویه های تجزیه طلبانه و قومی به خود بگیرد و استان ها و شهرهای تحت خیزش را به مناطقی مستعد یا خواهان جدایی و جنگی فرسایشی و قبیله ای تبدیل کند، مشکلات همسایگان و متحدان و حتی برخی منتقدان سرسخت دمشق پیچیده تر از قبل خواهد شد.

درحال حاضر فضای داخلی سوریه به شدت تحت تاثیر فضای خارجی و پیرامونی اش قرار دارد. ایران و روسیه مصرانه می گویند راه حل های خارجی و حتی منطقه ای به کنار گذاشته شود و اجازه دهند تحولات در سوریه در قالب اصلاحات و مذاکره میان دولت و مخالفان پیش برود. اما خارجی ها و عرب های منطقه می پرسند که به نظر شما در این هنگامه راه و فضایی برای اصلاحات وجود دارد؟

ضرب الاجل اتحادیه عرب برای پایان دادن حکومت به مبارزه نظامی با مخالفان به پایان رسیده و همه منتظرند تا تغییرات و تصمیمات عینی دولت اسد را مشاهده کنند. البته مخالفان مسلح و غیر مسلح او اعلام کرده اند که تا زمان کناره گیری او حاضر به انجام گفتگو نیستند. میانجی گری مسکو نیز برای ترغیب مخالفان به دست کشیدن از اعتراضات و نشستن پای میز مذاکره به جایی نرسیده و سرنوشت نامعلوم این کشور و استان های حادثه خیز آن هر روز گنگ تر از پیش می شود.

موضع گیری ها و خط و نشان های پیرامون سوریه بطور مستقیم بر رنگ و روی بشار اسد و بالا و پایین آمدن درجه اعتراضات تاثیر دارد. هرگاه ترکیه و فرانسه و اعراب منتقد بشار اسد لب به اعتراض گشوده و تهدیدآمیز و هشداردهنده صحبت کرده اند، درگیری ها و اعتراضات بیشتر شده و هرگاه روسیه و چین و ایران از انجام اصلاحات داخلی و عدم مداخله خارجی سخن رانده اند، نه تنها گفتگویی حاصل نشده بلکه مشت آهنین دمشق بیشتر از آستین بیرون آمده است.

چند روز پیش حزب ریشه دار اخوان المسلیمن سوریه که نزدیکی و پیوند فکری عمیقی با اخوان ترکیه دارد، از آنکارا خواست تا ارتش خود را برای مداخله نظامی و حمایت از مخالفان رژیم دمشق مهیا کند. از سوی دیگر مقام های اروپایی اعلام کردند که تصمیمی برای مداخله نظامی ندارند و چنانچه ترکیه وارد کارزار شود، آنها مترصد تصمیم شورای امنیت خواهند ماند.

به نظر می رسد ترکیه که هارمونی خود را با امریکا و اتحادیه عرب در قضیه سوریه حفظ کرده است، بی اذن شورای امنیت یا اجماعی بین المللی وارد عرصه پیچیده و باتلاق گونه سوریه نشود و خود را تا حد ممکن از آسیب ها و خطرات احتمالی چنین حرکتی مصون نگاه دارد. ترکیه در همسایگی خود ایرانی را دارد که به وضوح پشت اسد ایستاده و حتی به خاطر این جانبداری استراتژیکش، چندی است کارش با آنکارا به قهر و سردی گراییده است. از سوی دیگر عراق هم عدم تمایل خود را به هرگونه مداخله در امور سوریه با ممتنع ماندن در جریان موضع گیری ها و بیانیه های ضد سوری اتحادیه عرب نشان داده است. 

با این وجود فضای پرابهام و مه آلودی که پیرامون سوریه را فراگرفته است، موجب شده تا بشار اسد بار دیگر به هشدار متوسل شود و با صدای بلند اعلام کند که هر حمله نظامی به سوریه زلزله در خاورمیانه را به دنبال خواهد داشت و دمشق تسلیم فشارهای غرب نخواهد شد.

او گفته، مقابله با شورشیان در سوریه ادامه پیدا خواهد کرد چون این مسئله ارتباطی با اعتراضات دموکراتیک ندارد و مصداق تروریسم و تحرکات ضد امنیتی است و چنین اعمالی نباید از جانب دولت های اطراف مورد حمایت و ترحم قرار گیرد. بشار اسد می گوید اگر غربی ها واقع گرا، منطقی و عاقل باشند، چنین فکری را باید از سر بیرون کنند چرا که نتایج حمله خارجی بسیار وخیم خواهد بود و تمام منطقه را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

بشار اسد در تازه ترین نطقی که ایراد کرده، گفته که تا آخرین نفس برای مقابله با دخالت نیروهای خارجی در کشور مبارزه خواهد کرد. او همچنین تنها راه حل بحران در سوریه را تعقیب افراد مسلح و گروه هایی می داند که به دنبال اشاعه خشونت در جامعه و بهانه دادن به کشورهای غربی برای به انزوا کشاندن سوریه در جهان هستند.

به نظر می رسد غرب حتی پیش از آنکه تهدیدهای لسانی بشار اسد را در مورد زلزله منطقه بشنود، خود از این امر آگاه بوده و پیشاپیش اعلام کرده که تصمیمی برای مداخله خارجی در سوریه از نوع لیبی ندارد. اما از سوی دیگر فشارها را به طریقی بر دمشق حفظ کرده است تا جریانات داخلی در این کشور قوت بگیرند و کار به جنگ داخلی و زاده شدن تفکرات تجزیه طلبانه و مبارزه فرسایشی حکومت بشار اسد با آنها کشیده شود.

 

نظر شما :