دولت اسرائیل دموکرات نیست

دیپلماسی ایرانی: زمانی که کنسنت (پارلمان اسرائیل)، اوایل این ماه قانون اساسی حق تعیین سرنوشت ملی را تصویب کرد – که مختص مردم یهودی است و سایر شهروندان در آن نقشی ندارند – نخست وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، از آن به عنوان "لحظه ای سرنوشت ساز در تاریخ صهیونیسم و کشور اسرائیل" یاد کرد. این قانون در درونش تبعیض های مذهبی دارد، از جمله بندی که به در الویت بودن جوامع صرفا یهودی اشاره می کند.

این قانون باعث به وجود آمدن اختلاف نظرهای زیادی در اسرائیل شده و با تفاضل رای اندکی و با 62 رای به 55 رای تصویب شده است. مخالفان معتقد هستند که این قانون عقب گردی از دموکراسی است.

هر چند ممکن است با مخالفان این قانون همفکرتر باشیم اما آنها نه تنها طرف بازنده این گرایش سیاسی اسرائیل هستند بلکه می خواهند که کاری غیرممکن را ممکن کنند. همواره یک تنش اساسی بین این دو ایده که اسرائیل یک کشور دموکراتیک باشد و یا اینکه به یک گروه مذهبی یا قومیتی بیش از سایر گروه ها ارجحیت بدهد، وجود داشته است.

وزیر دادگستری تندرو اسرائیل، آیلت شاکد، به صراحت اعلام کرده است که اسرائیل نباید به ارزش های جهانی احترام بگذارد. او به راحتی گفته است که اگر قرار باشد بین دو گزینه حفظ اکثریت یهودی ها و رعایت حقوق بشر یکی را انتخاب کنیم، این حقوق بشر است که باید قربانی شود.

قطعا نقض حقوق بشر باید در هر کجا که رخ می دهد مورد انتقاد قرار بگیرد. اسرائیل بارها این تخطی را مرتکب شده است – نه تنها به این خاطر که یک سوم از شهروندان اسرائیل غیر یهودی هستند و بر اساس این قانون جدید شهروندان درجه دو شناخته می شوند، بلکه به این خاطر که ساکنان قلمرو اشغالی هیچ کدام حقوق سیاسی ندارند. اگر بخواهیم کشورها را با هم مقایسه کنیم باید بگوییم ارجحیت دادن اسرائیل فقط به یک مذهب باعث خواهد شد که به شدت در منطقه تنها شود چون حقوق و آزادی سایرین را پایمال خواهد کرد.

شدیدترین الگوی برتری مذهبی، که حقوق سایرین به خاطر آن قربانی می شود، در عربستان سعودی وجود دارد. این پادشاهی قرآن را قانون اساسی خود می داند. رواج عقاید مذهبی به غیر از اسلام ممنوع است. به سمت شرق که حرکت کنیم، به پاکستان می رسیم. سایر مذاهب به غیر از اسلام در این کشور حقوقی ندارند و کفار خوانده می شوند.

بنابرابن اسرائیل بسیاری از ارزش های مهم دموکراسی های لیبرال غربی را ندارد. فقط یهودیان اسرائیل هستند که معتقد به دموکرات بودن کشورشان هستند. قطعا ساکنان فلسطینی سرزمین های اشغالی در این دموکراسی هیچ سهمی ندارند. در واقع یک پنجم واجدین شرایط رای دادن در اسرائیل عرب هستند که آنها هم سهم چندانی از دموکراسی ندارند. یک قانون نانوشته در سیاست های اسرائیل وجود دارد که احزاب نماینده اعراب هرگز نمی توانند بخشی از ائتلاف حاکم باشند. اینکه دموکراسی فقط برای بخشی از جامعه اجرایی شود آن کشور را دموکرات نخواهد کرد.

پذیرش اسرائیل به عنوان کشوری خاورمیانه ای برای رسیدن اسرائیل به منافعش ضروری است. منفعت اسرائیل در داشتن روابطی کامل و عادی با کشورهای همسایه اش در منطقه است. و کنار گذاشتن تفکر داشتن "ارزش های مشترک" با غرب در رسیدن به این هدف کمک کنند است. مدت ها است که از استعمار جهان عرب توسط بریتانیا و فرانسه می گذرد اما اعراب هنوز اسرائیل را زائده ای مستعمراتی از غرب می دانند برای همین نمی توانند آن را بپذیرند.

قطعا اسرائیل اگر می خواهد به هدفش برسد باید برای فلسطینی های عرب حقوق سیاسی قائل شود، حتی برای عرب هایی که خودشان هم دموکرات نیستند. بنا به گفته نویسنده اسرائیلی- عرب، سید کاشوا، این قانون اساسی جدید اسرائیل که الویت و برتری را به شهروندان یهودی می دهد کاملا رنگ و بوی استعماری دارد.

منبع: نشنال اینترست / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی /33