آنکارا در درازمدت بازنده است

سرنوشت محتوم ارتش ترکیه

۲۴ مهر ۱۳۹۸ | ۱۰:۰۱ کد : ۱۹۸۶۹۰۷ نگاه ایرانی خاورمیانه
نویسنده خبر: جلال خوش چهره
جلال خوش‌چهره در یادداشتی می‌نویسد: اکنون ارتش ترکیه در هیبت اشغالگر مطمئن در خاک همسایه خود شلتاق می‌کند، اما همه قرائن بر نا‌اطمینان بودن از استمرار آن حکایت دارد. دوران فرسایش برای دولت ترکیه به سرعت آغاز شده است. آیا اردوغان خواهد توانست در آینده‌ای نه چندان دور همانگونه از استدلال‌هایش برای نقض حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه دفاع کند که حالا برایش حنجره پاره می‌کند؟
سرنوشت محتوم ارتش ترکیه

دیپلماسی ایرانی: «رجب طیب اردوغان» شنیده که وقتی آهن داغ است باید پتک را کوبید، اما به این تجربه تاریخی توجه ندارد که با تعصب‌های ایدئولوژیک و گرایش‌های توسعه‌طلبانه نمی‌توان برای مدت طولانی یکه‌تازی کرد. بیسمارک، صدراعظم قدرتمند پروس سده‌ها پیش و با نگاه به تجربه‌های پیش‌از آن هشدار داده است: «وای بر رهبری که استدلال‌هایش در پایان جنگ، چون اول جنگ قابل تقدیر نباشد.»

رئیس‌جمهوری ترکیه این روزها فرصت را غنیمت شمرده و نظامیانش را با توپ و تانک بر سر مردم کُرد سوریه آوار کرده است تا به زعم و ادعایش در اندک زمان ممکن و با بهره گرفتن از نبود سقف حاکمیت مستحکم در این کشور، نواری به طول 450 کیلومتر و به عمق 35 کیلومتر از این کشور را اشغال کند. توجیه او ایجاد نوار امنیتی در نزدیکی مرزهایش است تا به این وسیله خطر کردها را از تمامیت ارضی ترکیه دور کند. این اقدام تجاوز‌کارانه که اصلی‌ترین آن نقض حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه است، فاقد هرگونه مشروعیت اخلاقی است؛ به ویژه که اکنون مردم غیر نظامی و بی‌دفاع کرد، هدف بی‌رحمانه‌ترین حملات از سوی نیروهایی هستند که تعصبات کور خود را با قتل‌عام وحشیانه مردم به نمایش گذاشته‌اند. 

اگرچه شرط لازم برای تحقق اهداف تجاوزکارانه ارتش ترکیه، اشغال بخشی از خاک سوریه در شمال شرقی این کشور در اسرع وقت است ولی شرط کافی، حفظ مناطق اشغالی و ادامه اشغالگری با الگویی است که رجب طیب اردوغان در سودای آن است. تجربه‌های تاریخی و قرائن موجود چنین چشم‌اندازی را نشان نمی‌دهد. به‌عبارت دیگر ممکن است ارتش ترکیه در کوتاه مدت، اشغالگری موفق باشد اما در دراز‌مدت بازنده اصلی خواهد بود. بحران مشروعیت تنها یکی از پیامدهایی است که نظام سیاسی ترکیه نزد جامعه جهانی با آن روبروست اما اصلی‌ترین مشکل نظامیان اشغالگر، ورود در جنگ بی‌پایان و فرساینده‌ای است که چریک‌های کرد با حمایت اخلاقی جامعه جهانی بر آنان تحمیل خواهند کرد. نظامیان ترکیه که دومین ارتش بزرگ ناتو را به نام خود ثبت کرده‌اند، حالا نه در قاعده جنگ متعارف، بلکه در جنگ چریکی و نامتقارن درگیر شده‌اند. آنان چنین جنگی را در درون مرزهای خود تا پیش از این تجربه کرده‌ و هنوز هم مبتلابه آن هستند. کارنامه جنگی ارتش ترکیه در مناطق کردنشین این کشور محدود است به بمباران‌های هوایی و برخی عملیات‌های ایذایی که هرگز پایان بخش جدال مدت‌دار و کشنده در دهه‌های پس از 1921 تاکنون نبوده است. آرامش در این مناطق تنها هنگامی مستقر بود که دولت مرکزی و کردها اراده گفت‌وگو و تعامل را جایگزین چانه‌زنی‌های خشونت‌آ‌میز کردند.  

دولت ترکیه بیش از هر دولت دیگر تجربه کرده است که مفهوم پیروزی و شکست در جنگ چریکی قواعد خود را دارد. نیروهای ارتش چریکی تا وقتی نفس می‌کشند، پیروزند. در حالی که ارتش‌های متعارف پیروزی را در کسب کنترل مناطق هدف تعریف می‌کنند. بدیهی است وقتی ارتش متعارف به اهداف خود به تمامی دست نیافته، همچنان ناکام است. در جنگ چریکی نمی‌توان معادلات را به سادگی جنگ‌های متعارف حل و فصل کرد؛ به ویژه که دولت‌های درگیر باید خود را برای جنگ‌های بلند‌مدت و فرساینده مهیا کنند. 

داشتن عنوان ارتش دوم ناتو کافی نیست تا بتوان آن را ضامن پیروزی در جنگ نابرابر با نیروهای محدود چریکی دانست. تجربه روزهای اخیر به درستی نشان داده است که همان نیروهای محدود می توانند ضربات مرگبار بر ارتش تا دندان مسلح وارد کنند. ارتش ترکیه فراموش کرده است که کردهای سوریه به تازگی از جنگی سخت با داعش عبور کرده‌اند و حالا نباید تجربه، سرسختی آنان را در این بزنگاه نادیده گرفت. تجربه‌های دور و نزدیک در تاریخ سیاسی جهان نشان داده که حتی قدرت‌های بزرگ چون امریکا، انگلیس، فرانسه و اتحاد جماهیر شوروی سابق، قادر به حل معمای جنگ چریکی نبوده‌اند. آنچه سرانجام دولت‌های مهاجم را وادار به عقب‌نشینی از تعصبات و عصبیت‌های نخستین کرده ؛ همانا بازگشت به میز گفت‌و‌گو است که وضع منطقی و مطمئن را تضمین می‌کند. 

اکنون ارتش ترکیه در هیبت اشغالگر مطمئن در خاک همسایه خود شلتاق می‌کند، اما همه قرائن بر نا‌اطمینان بودن از استمرار آن حکایت دارد. دوران فرسایش برای دولت ترکیه به سرعت آغاز شده است. آیا اردوغان خواهد توانست در آینده‌ای نه چندان دور همانگونه از استدلال‌هایش برای نقض حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه دفاع کند که حالا برایش حنجره پاره می‌کند؟/ابتکار

جلال خوش چهره

نویسنده خبر

کلید واژه ها: ترکیه سوریه رجب طیب اردوغان ترکیه و سوریه حمله ترکیه به شمال سوریه کردهای سوریه


( ۱۹ )

نظر شما :

سعید ۲۴ مهر ۱۳۹۸ | ۱۱:۲۷
متاسفانه یادداشت نویسنده سرشار از سوگیری و جانبداری و به دور از اصل بی طرفی است.
مهندس مهراب لاهیجانی ۲۴ مهر ۱۳۹۸ | ۱۲:۴۰
تا این لحظه و از ابتدای تاریخ هرگز یک ارتش منظم نتوانسته بر یک ارتش نامنظم پیرزو شود. اوضاع به نحو عجیبی به نفع ایران پیش میرود . همه مدعیان رقابت با ایران ما به نحوی از قدرت ساقط شده یا در حال سقوط هستند . از عراق صدام ، طالبان ، عربستان ، امارات ، اسرایل و اخری ترکیه . البته وزن سیاست ایرانی در این تحولات واضح است اما نمیدانم امریکا که مسبب وضع موجود است (سیطره ایران بر خارو میانه ) عالم به افعال خود بود یا جاهل ؟
خسرو ۲۴ مهر ۱۳۹۸ | ۱۹:۱۱
جلال خوش چهره اشتباها در تمام مقاله فرض کرده که کردها(پ ی د یا پ ک ک گروه تروریستی است و الزاما کرد نیستند همانگونه که تمام داعش عرب نیستند ) در حال جنگ چریکی هستند که اشتباه است حالا احزاب تروریستی پ ک ک و پ ی د با سلاحهای امریکایی بصورت یک ارتش مکانیزه با یورش ارتش ترکیه مقابله میکند که البته تبدیل یک گروه چریکی به یک ارتش ، یعنی گرفتن امتیاز بزن دررو از گروه چریکی ، و نابودی آن ، فرض کرده که مردم بعد از تسخیر ارتش ترکیه مقاومت خواهند کرد در حالی که مردم عرب مناطق مذکور که سالها ظلم وجور پ ک ک وامریکاییها را تحمل کرده اند از ارتش ترکیه و ارتش آزاد سوریه استقبال می کنند ودر پایان نباید سرزنش عملیات ترکیه توسط غربیها که پ ک ک را اماده میکردند که در ناامنی های ایران استفاده کنند را مساوی با محکومیت جهانی بدانیم زیرا کشورهای بسیاری نیز از ترکیه حمایت کرده اند مانند پاکستان و مجارستان وبرزیل و...
فدوی ۲۴ مهر ۱۳۹۸ | ۱۹:۲۵
دانه ای است که غرب برای اردوغان جاه طلب , صدام صفت پاشیده است و این آقای خود بزرگ بین با دیدن چند سلاح آمریکایی ساخت در ارتشش هوایی شده است . باید دید عقلای ترکیه ترمز این مردک را خواهند کشید و یا بازی یمن که توسط غربی ها کلید خورده است ، برای ترکیه تکرار خواهد شد . اقتصاد نوظهور و البته کاملا نوجوان ترکیه که به شکلی افراطی به گردشکری وابسته است به تلنگری بند است تا پازل کشورهای ویران شده خاورمیانه از مصر و لیبی گرفته تا افغانستان و ... توسط غربی ها تکمیل شود .
علی ۲۴ مهر ۱۳۹۸ | ۱۹:۳۴
اگر عربستان در یمن موفق بوده ترکیه هم در سوریه موفق خواهد بود
ابراهیم قدیمی ۲۵ مهر ۱۳۹۸ | ۱۵:۵۵
امروز زمان ان نیست که بتوان کشورهای کف دستی جدیدی در منطقه جهت امنیت وفشار با نیروهای دیگر مناطق تاسیس کرد.اسرائیل با؟تمام قدرت و ثروت وحمایتسیاسی کهاز ان شد هنوز درگیر اینگونه تاسیسهای نا مقبول است.
عادل ۲۵ مهر ۱۳۹۸ | ۲۱:۵۵
چه اسراری هست که رسانه ها از واژه "حمله به کردهای سوریه" بحای حمله به نیروهای پ ک ک استفاده میکنند انگار کل رسانه ها جمع شده و از نقشه خاورمیانه جدید حمایت میکنند.
والی ۲۷ مهر ۱۳۹۸ | ۱۸:۳۲
اتفاقا" عملیات ارتش ترکیه نشان داد که حماسه پیروزی های نیروهای مسلح کرد بادکنکی بوده و خیلی سریع و در مدت 6 روز حمله ارتش ترکیه دو شهر مهم راس العین و تل ابیض و بیش از 60 روستا به اشغال درآمد . جالبه که در این عملیات 70 نیروی معارضین مسلح سوریه مورد حمایت ترکیه و 4 سرباز ترکیه کشته شدند و از طرف گروههای مسلح ترکیه 750 نفر کشته شدند.
فرهاد ۰۱ آبان ۱۳۹۸ | ۱۴:۰۸
تنها چیزی که به ارتش ترکیه و نیروهای تکفیری تحت امرش برتری میدهد پشتیبانی هوایی است. همان مزیتی که صدام هم در جنگ با کردها داشت و دیدیم که بعد از اعلام منطقه پرواز ممنوع کردها مناطق تحت نفوذشان را توسعه دادند.
محمد ۰۳ آبان ۱۳۹۸ | ۱۵:۴۳
رسانه ها جای حماسه سرایی نیست من میدانم که اکر واقعیتی در رابطه با ترکیه در اینجا قید بکنم نشر نخواهد شد فقط به دو سوال اساسی باید جواب داد ۱ .ترکیه تا چه زمانی پناهندگان سوری را باید در خاک خودش نگهدارد چون اگر جنگ تا ده سال دیگر ادامه پیدا بکند ۲ . اگر امریکا واررد شمال سوریه نمیشد و همانگونه تا چندین سال همانجا میماند ایا کسی جرات حمله به ان بخش را داشت حال که اردوغان توانست ان شروطی که چندین ماه قبل به امریکا پیشنهاد داده بود به امریکا تحمیل کند و بقبولاند ایا این شکستی است برای اردوغان یا یک پیروزی تاریخی است تر سطح بین المللی امریکا و روسیه میدانند که در این منطقه بدون ترکیه کاری نمیتوان کرد حال شما خوشتان بیاید یا نه این قدرت ترکیه است
مهدی ۰۷ آبان ۱۳۹۸ | ۰۳:۱۱
اولا اونجاها به غیر از شهرهای قامیشلی و کوبانی و عفرین همگی اکثریت عرب دارند. مخصوصا راس العین و تل ابیض که تماما عرب هستند. پس توهم جنگ چریکی تو این مناطق با توجه به بافت مردم و دشت بودن اینجا راه نداره.
مهدی ۰۷ آبان ۱۳۹۸ | ۰۳:۱۵
دوما تو خود عفرین که کردنشین بود هیچ کاری نتونستن بکنن با وجود کوهستانی بودن. مثال مناطق جنگلی و کوهستانی جنوب شرق ترکیه مال ۱۰ سال پیش بود الان با ماهواره و پهپاد و .... دیگه خبری از حملات پ ک ک نیست.
ایرانی ۱۸ آبان ۱۳۹۸ | ۱۰:۴۴
ترکیه باید پناهجوهای سوری رو نگه داره چون خودش با حمایت از تکفیریها اونها رو آواره کرده. پس نوش جان کنه.
خسرو ۰۵ مهر ۱۳۹۹ | ۲۰:۰۹
فکر میکنم بعد از یکسال ، جلال خوش چهره باید در صد راستی پیش بینی هایش را رصد کند ، چون همه گفته هایش باد هوا شد و توخالی از آب درآمد
ایران دوست ۱۳ مهر ۱۳۹۹ | ۲۳:۳۰
اتفاقا کاملا درست درآمدند. ترکیه خواست که نوار 400 کیلومتری ایجاد کند که صد کیلومتر هم نتوانست به گفته خودش امن کند. کردها به واسطه حضور ارتش سوریه در مرز بهتر از گذشته نفت را استخراج می‌کنند و اردوغان از آن تاریخ نصف ادلب را هم از دست داده است.