خروج نفت ایران، ونزوئلا و لیبی

چگونه ژئوپلتیک به فروپاشی سه بازیگر مهم نفتی انجامید

۱۴ تیر ۱۳۹۹ | ۱۰:۰۰ کد : ۱۹۹۲۸۷۷ اخبار اصلی اقتصاد و انرژی
پس از حدود یک قرن فعالیت نفتی، سه بازیگر مهم نفت و عضو اوپک، یعنی لیبی، ایران و ونزوئلا، هر کدام به دلیلی، از بازارهای نفتی حذف شده اند.
چگونه ژئوپلتیک به فروپاشی سه بازیگر مهم نفتی انجامید

دیپلماسی ایرانی: پس از بی اثر کردن طرابلس، تهران و کاراکاس در بازارهای نفتی، تحولات سیاسی قابل پیش بینی از سال 2021 می تواند 4 میلیون و 500 هزار بشکه را در روز به بازارهای نفتی برگرداند.

پس از حدود یک قرن فعالیت نفتی، سه بازیگر مهم نفت و عضو اوپک، یعنی لیبی، ایران و ونزوئلا، هر کدام به دلیلی، از بازارهای نفتی حذف شده اند.

در حال حاضر تنها چین از ایران نفت می خرد و در بازار اشباع شده این روزها، ترفند زدن برای نقض تحریم ها چندان برای واردکنندگان نفت به صرفه نیست.

تحریم های آمریکا، کمبود انرژی، تجهیزات و منابع مالی و همچنین نبود تقاضا برای نفت سنگین ونزوئلا در نتیجه شیوع کرونا، صادرات این کشور را به شکل بی سابقه ای کاهش داده است.

در لیبی نیز، محاصره بنادر نفتی این کشور یک میلیون بشکه در روز از صادرات آن کم کرد.

حذف این کشورها فضا را در بازار برای نفت شیل ایالات متحده آمریکا باز کرده و افزایش استخراج نفت شیل را موجب شده است. باراک اوباما و دونالد ترامپ بدون نگرانی درباره افزایش قیمت نفت، ایران را تحریم کنند.

روسیه در هر سه کشور نقشی عجیب دارد. مسکو به صورت دیپلماتیک، و نه در عمل، از ایران حمایت می کند. مسکو و تهران هر از چند گاهی درباره تهاتر نفت ایران مذاکراتی انجام می دهند؛ اما نتایج این مذاکرات، هیچ گاه تحقق نیافته اند.

مداخله روسیه در ونزوئلا جدی تر است. شرکت نفت روسیه به ونزوئلا در حدود 6 میلیارد و 500 میلیون دلار وام داده و در نتیجه انجام معاملاتی در آن جا با تحریم های آمریکا روبه رو بوده است.

حذف سه رقیب نفتی از بازار و از بین رفتن رقابت برای تأمین گاز در بازارهای اروپایی به نفع روسیه تمام شده است. 

در نتیجه سوء مدیریت و اختلاف، تحریم های آمریکا، ناتوانی یا بی میلی روسیه و چین به مداخله جدی، صنعت نفت در این سه کشور بزرگ به زانو درآمده است.

حذف این سه کشور کمک بزرگی برای دیگر کشورهای عضو گروه اوپک پلاس بوده است. 

احیای تولید نفت لیبی به تغییر سرنوشت جنگ داخلی در این کشور بستگی دارد. از سرگیری صادرات نفت ایران به بازگشت آمریکا به توافق هسته ای بستگی دارد.

در نتیجه دو دهه غفلت و روند کاهشی و هزینه بالا و دشواری فنی استخراج در میادین ونزوئلا، احیای صادرات این کشور دشوارتر خواهد بود. همان طور که مقامات نفتی این کشور نیز اذعان کرده اند، در نتیجه از بین رفتن اهمیت راهبردی تولید نفت ونزوئلا برای جهان، تجدید ساختار فوری شرکت نفت این کشور ضروری است.

ممکن است در نتیجه برخی تحولات سیاسی قابل پیش بینی، تا سال آینده، 4 و نیم میلیون بشکه در روز به بازارهای جهانی بازگردد.

پس از یک دهه ایفای نقش ژئوپلتیک در خارج کردن نفت این سه کشور از بازارهای جهان، امکان بازگشت آنها وجود دارد. اگر باز نگردند، چشم انداز آنها در جهانی که به دنبال راه حل های غیر نفتی و تغییر سیاست های آب و هوایی است، روشن نیست.

تصمیاتی که در این سه کشور و آمریکا در سال آینده گرفته می شود، می تواند زندگی را برای تولیدکنندگان نفتی پیچیده تر کند.

منبع: نشنال / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11

کلید واژه ها: نفت ونزوئلا لیبی طرابلس اوپک اوپک پلاس بازارهای نفتی


( ۱۰ )

نظر شما :

خسرو ۱۴ تیر ۱۳۹۹ | ۱۳:۱۲
در هرسه کشور نعمت نفت به نقمت و بلا تبدیل شده است
ابراهیم قدیمی ۱۵ تیر ۱۳۹۹ | ۰۳:۲۱
اکونومی پلتیک بیشتر در حذف ایران و ونزوئلا و لیبی نقش داشته تا ژئو پلتیک.در گذشته مصرف نفت بیشتر در جهان مصرفی غربی وامریکا بوده است. گرچه در سالهای انتهائی مصرف نفت چین وهند شروع به افزایش قابل ملاحظه داشت.مصرف نفت روزانه امریکا بیست میلیون بشکه و تولید ان در سالهای اخر قبل از شروع به تولید نفت شیل پنج تا شش میلیون بشکه بود .واردات نفت چهاده میلیون بشکه در روز.بانفت بشکهای بیست دلار برای امریکای با ارزش ساعت کار صنعتی صد دلار وبیشتر تولید نفت شیل مقرون بصرفه نبود. پنج بشکه نفت در اذای یک ساعت کار صادراتی واردمیکرد.پس از افزایش قیمت نفت اقتصا امریکا توان واردات پانزده میلیون بشکه نفت روزانه با قیمت صد دلار دربشکه نفت را نداشت.امریکا از ثروت ودلار تهی شد.لذا به تولید نفت شیل پرداخت. از تولید کننده صنعتی به تولید کننده مواخام تبدیل شد. رقبای اقتصادی وصنعتی او دیگر اروپا وروسیه و دیگر کشورهای صنعتی نبود. لیبی وعربستان وایران وعراق و... شد.چین دیروز چین امروز شد بعلت اینکه امریکا از تولید صنعتی به تولید کننده مواد خام تبدیل شد. امریکا در نسل سوم وچهارم هم درمانده شد چه برسد به نسل پنجم.هواوی شکل گرفت.امریکا سعی در سرمایه گذاری وتولید نفت شیل کرد ونه ار تقاصنعت روز. صنعت امروزبه چین واگذار شد.چین هم انرا قاپید.امریکا در جبهه تولید مواد خام پیشرفت کرد ورقبایش را موقتا کنار زد. ولی جبهه صنعت را به چین در مصارف عمومی و وروسیه در مصارف نظامی باخت.امد زیر ابرو درست کند .چشم وچار صنعتی پیشرو خودش را کور کرد.امریکا جهت بهبود وضعیت اقتصادی خود باید تولید نفت شیل را کاهش داده وتولید نفت را به تولید کنندگان سنتی ان واگذار کند وخودش در تولید صنعتی با ارزش ساعت کار صد دلار وبیشتر فعال گردد.این تجهیزات صنعتی وخدماتی تولید نفت شیل را میتوانست با قیمت بهتر به تولید کنندگان سنتی نفت ودارندگان ذخائر نفت مخزنی وشیل بفروشد که امروزه مشتری برای ان ندارد.
كامران ۱۵ تیر ۱۳۹۹ | ۲۱:۲۹
این مسئله نشانگر لزوم توازن در دیپلماسی خارجی میباشد ، چه بسا دوستان به ظاهر دوست سر منافع اقتصادی حاضر به حذف دوست ضعیف میباشند. برای کشورهایی مثل ایران بازی با منافع ابرقدرت ها و گرفتن امتیاز بهترین گزینه است، نه اعتماد بیش از حد به یکی از انها.