پیشنهادی برای عضویت هند در اکو

هند را دریابیم؛ شاید قابل بازیافت باشد

۲۲ مرداد ۱۳۹۹ | ۱۰:۰۰ کد : ۱۹۹۴۲۲۶ آسیا و آفریقا نگاه ایرانی
نویسنده خبر: سید وحید کریمی
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد باید محور سیاست خارجی را بر مبنای منافع دراز مدت اولویت بندی کرد. باید در سیاست خارجی یک محور اصلی تعیین کرد و حول آن محور حرکت کرد. آیا هدف تعیین روابط بر مبنای رفتار هند با مسلمانان است یا امنیت جمعی آسیا؟ یا هر دو. اولویت کدام است؟ آیا هدف تامین منافع اقتصادی تحت عنوان منافع ملی است یا توجه به مسیر سیاسی هند با اسرائیل و امریکا نیز تاثیرگزار است؟ لذا مشاهده می شود جمیع خواسته ها که بعضا در تضاد با یکدیگر قرار دارند؛ حداقل در شرایط فعلی، قابل جمع نیستند.
هند را دریابیم؛ شاید قابل بازیافت باشد

دیپلماسی ایرانی: مقاله ای که در مورد هند نوشتم واکنش های منطقی متفاوتی داشت؛ بران شدم تا به آنها پاسخ دهم.

بدیهی است در هر موضوع سیاسی که از زوایای مختلف به آن توجه می شود؛ نتیجه؛ جمع اضداد خواهد بود. نامهربانی دولت هند با مسلمانان و همزمان ستایش تمدن ایرانی در تضاد با هم هستند. همکاری هند با اسرائیل و آمریکا و همزمان عضویت در جنبش عدم تعهد معنی ندارد. قانون اساسی هند بر سیکولارسیم تاکید دارد اما؛ قدرت به کام هندوهاست. به "گاو" بیشتر از بعضی از اقشار در جامعه هندی احترام می گذارند! بازی بین ایران و اعراب و بین چین و امریکا و بسیاری موارد دیگر نتیجه ای جز جمع اضداد در مورد هند ندارد. 

به نظر می رسد باید محور سیاست خارجی را بر مبنای منافع دراز مدت اولویت بندی کرد. باید در سیاست خارجی یک محور اصلی تعیین کرد و حول آن محور حرکت کرد. آیا هدف تعیین روابط بر مبنای رفتار هند با مسلمانان است یا امنیت جمعی آسیا؟ یا هر دو. اولویت کدام است؟ آیا هدف تامین منافع اقتصادی تحت عنوان منافع ملی است یا توجه به مسیر سیاسی هند با اسرائیل و امریکا نیز تاثیرگزار است؟ لذا مشاهده می شود جمیع خواسته ها که بعضا در تضاد با یکدیگر قرار دارند؛ حداقل در شرایط فعلی، قابل جمع نیستند.

توجه به مقوله "امنیت" از جمله مباحث ضروری در هر سیستم سیاسی است. امنیت معادل سلامتی ارزیابی می شود. آرامش، اقتصاد و پیشرفت همگی در سایه وجود "امنیت" تجلی پیدا می کنند. نخبگان هندی گذشته هند را "دوران از دست رفته" ترسیم می کنند. چرا؟ برای اینکه اکثرا در تنش با همسایگان بودند. مسیر جدید هند هم متاسفانه در همان راستا قرار دارد. بدیهی است برای خوشنودی اسرائیل که برای هند در کنگره امریکا لابی کند، دوری از جمهوری اسلامی و نزدیکی به اعراب گمراه، بخشی از بده بستان های سیاسی هند با اسرائیل و امریکا است. 

با توجه به توضیحات فوق، می توان با اجماع برای دراز مدت در قاره آسیا برنامه ریزی کرد. سیاستمداران و نخبگان کشورهای آسیایی در ایجاد اجماع و رسیدن به هدف محوری یعنی تامین "امنیت"، نقشی بسزا دارند که اگر به موقع اقدام نشود؛ نه تنها دیر است بلکه دیر شده است. اشاره به چند نکته ضروری است:

۱- توافق های گروهی و منطقه ای، برای ایجاد "امنیت" کمک کننده هستند و مثال بارز آن اتحادیه اروپایی است که برای تامین "امنیت" اول با اشتراک گذاشتن معادن فولاد دو کشور آلمان و فرانسه شروع شد و در حال حاضر به غول امنیتی – اقتصادی اتحادیه اروپایی تبدیل شده است. شهروندان امروز اروپایی همان هایی هستند که پدرانشان با هم در جنگ بودند و مجبور به دوراندیشی یعنی تامین "امنیت جمعی" شدند. ملاحظه می شود با جدا شدن جزیره انگلیس از قاره اروپا؛ نگرانی ها و مخالفت ها آغاز شده است؛ مبادا "واگرایی" منجر به نقصان امنیتی در اروپا شود. "امنیت" محور است و اهمیت دارد. در این رابطه هند را می توان عضو همکاری اقتصادی "اکو" کرد.

2 - اگر نظریه فوق مبنی بر اولویت "امنیت" پذیرفته شود؛ می توان نتیجه گرفت که اگر نمی توان همزمان به مسلمانان میانمار، شیعیان عربستان، مستضعفان در اقصی نقاط جهان رسیدگی کرد و مدافع حقوق آنها بود، به این دلیل است که تامین "امنیت" اولویت دارد و در سایه امنیت می توان به حل دیگر مشکلات پرداخت و در حال حاضر  اولویت؛ توجه و تمرکز بر اعاده حقوق فلسطینی ها است زیرا رژیم اشغالگر قدس و امریکا با حرص و تجاوز، آغازگر اشغال، توطئه و ویرانی کشورهای اسلامی و کشتار مسلمانان و کودکان است و لذا "مقاومت" برای تامین "امنیت" در دستورکار قرار دارد.

3- "جواهر لعل نهرو" و همفکرانش طی جنگ سرد با تاسیس جنبش عدم تعهد، بیش از صد کشور را از صدمات دو قطب شرق و غرب حفظ کردند؛ در شرایط فعلی که در دوران گذار "بی نظمی در سیاست بین الملل" بسر می بریم؛ می توان به "بازیافت" هند امیدوار بود و نیازمند دوراندیشی و ژرف نگری سیاستمداران و نخبگان برای همگرایی در قاره آسیا هستیم. 

سید وحید کریمی

نویسنده خبر

دیپلمات و دکترای روابط بین الملل که در حال حاضر در گروه اروپا/امریکای دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه فعالیت دارد. 

اطلاعات بیشتر

کلید واژه ها: ایران و هند جواهر لعل نهرو هند هند و امریکا ایران و هند و امریکا هند و اسرائیل


( ۷ )

نظر شما :

هیچکس ۲۲ مرداد ۱۳۹۹ | ۱۱:۱۴
مشکل کل مقاله شما اینه که هنوز مفهوم منافع ملی و تمامیت ارضی یک کشور را درک نکردید و اگه واقعا این دیدگاه ها دربین مسُئولان باشه که قطعا هست نشان میده ما از روابط جهانی و سیاستهای اون در بی اطلاعی و جهل کامل قرار داریم !! ایا کشور ما دینی جز اسلام را اجازه رشد بی سابقه و افزایش جمعیت میده؟؟ ایا ما حاظریم با کشوری که روابط اقتصادی چنصد برابری داریم به خاطر روابط پایین با یک‌کشور با روابط اقتصادی پایین بگزریم؟ ایا دوستان و دشمنان خود را باید رها کرده و مثلا به پاکستان بسپاریم و خودرا در موضع ضعف قرار دهیم؟؟ این سوالاتی هستن‌که هند از خود میپرسد و قطعا نبود درک از موارد بالا و جواب به انها وضعیت فعلی ایران را رقم‌زده افکار کهنه شما تاریخ مصرفش تمام شده دنیا بر اساس دو چیز اداره میشود زر وزور و تمام
خسرو ۲۲ مرداد ۱۳۹۹ | ۲۰:۱۰
هند در منظومه امریکا و اسراییل جای گرفته است ، و کشورهای غربی با تعریف و توصیف غیر واقعی فرهنگ و مردم هند ، غرور کاذبی در آنها بوجود آورده اند که هندیها فقط خط غربیها را می خوانند و در تقابل با مسلمانان قرار گرفته اند و 250 میلیون مسلمان هندی در سی سال گذشته ، آماج حملات نژاد پرستانه هندو ها شده اند افکار فاشیستی و شوونیستی در مخیله صدها میلیون فقیر هندی ، به عنوان فلسفه زندگی دمیده شده است به نظر میرسد ایران هر چقدر به هند امتیاز دهد باز کارساز نخواهد بود
احمد محمود ۲۳ مرداد ۱۳۹۹ | ۰۳:۰۲
توجه و تمرکز بر اعاده حقوق "فلسطینی ها است زیرا رژیم اشغالگر قدس و امریکا با حرص و تجاوز، آغازگر اشغال، توطئه و ویرانی کشورهای اسلامی و کشتار مسلمانان و کودکان است" .بیست غلط نمره نویسنده بیست
وحید کریمی ۲۳ مرداد ۱۳۹۹ | ۱۳:۴۲
جناب هیچکس ممنون از اظهار نظر "واقع گرایانه" و "زر و زور و تزویر". اخیرا جوزف نای، اندیشمند امریکایی نظریه "اخلاق در سیاست خارجی" ارایه داده که خیلی سر و صدا کرد و ببینید چقدر بین او حضرت علی (ع) از نظر زمانی رسیدن به "واقع گرایی" فاصله است. تقابل "اراده ها" جدی و لذت بخش است. نباید الزاما آنچه در سیاست بین الملل رایج است؛ پذیرا باشیم باید آزاد اندیش و نوگرا بود. شاید جواهر لعل نهروهای نسل جدید درراه باشند. باید امیدوار بود و تلاش کرد و ایده داد و اگر به همگرایی آسیایی اهمیت بدهیم باید "نهرو" ساخت.