اتحادیه جدید و یک پیام روشن به ما

از جهان حذف نشویم!

۳۰ آبان ۱۳۹۹ | ۱۶:۰۰ کد : ۱۹۹۷۳۵۰ آسیا و آفریقا نگاه ایرانی
نویسنده خبر: محمد فاضلی
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: شماری از تحلیل‌گران بیرون بودن آمریکا - بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا – از توافقنامه RCEP را برای آینده اقتصادی این کشور زیان‌بار تحلیل کرده‌اند. بیرون از شبکه اقتصاد جهان بودن حتی برای اقتصاد آمریکا هم خطرناک است. بیرون از اقتصاد جهان بودن برای ما چه معنایی دارد؟
از جهان حذف نشویم!

دیپلماسی ایرانی: روی نقشه جهان بودن برای در جهان بودن، معاصر این جهان بودن و بخشی از جهان بودن کافی نیست.

یک رویداد

چین و چهارده کشور دیگر روز یکشنبه این هفته در پایان سی‌وهفتمین اجلاس آسِان (اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا) توافقنامه‌ای برای شکل دادن به بزرگ‌ترین بلوک تجارت آزاد در جهان را امضا کردند؛ کشورهایی که یک‌سوم اقتصاد جهان را شامل می‌شوند.

توافقنامه «همکاری اقتصادی جامع منطقه‌ای» (Regional Comprehensive Economic Partnership) یا RCEP غیر از اعضای آسِان، شامل چین، ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزیلند هم می‌شود و درها برای پیوستن هند نیز باز است. مذاکرات برای تشکیل این بلوک اقتصادی ده سال به طول انجامیده است.  

یک واقعیت

واقعیت ها نشان می‌دهند که از سال 1990 به بعد، بر تعداد توافقنامه‌ها و معاهدات تجاری منطقه (Regional Trade Agreements - RTA) در جهان به شدت افزوده شده است. کشورهای جهانِ در حال توسعه دارای ارتباطات تجاری با یکدیگر هستند و بلوک‌های روابط و قدرت اقتصادی شکل می‌دهند (نظیر اتحادیه اروپا، نفتا یا همین RCEP).

کشورهای جهان در حال توسعه شبکه‌ای از راه‌ها، خطوط لوله، کریدورهای ارتباطی زمینی، دریایی و هوایی، خطوط انتقال داده، زنجیره‌های فعالیت اقتصادی و ... شکل دادن به بلوک‌های همکاری و تبادلات اقتصادی گسترده هستند.

شماری از تحلیل‌گران بیرون بودن آمریکا - بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا – از توافقنامه RCEP را برای آینده اقتصادی این کشور زیان‌بار تحلیل کرده‌اند. بیرون از شبکه اقتصاد جهان بودن حتی برای اقتصاد آمریکا هم خطرناک است. بیرون از اقتصاد جهان بودن برای ما چه معنایی دارد؟

یک هشدار

سؤالی پیش روی تمدن ایرانی است: ایران بدون قرار گرفتن در شبکه مبادلات اقتصاد جهانی، بخشی از توافق‌های بین‌المللی برای قرار گرفتن در زنجیره ارزش جهانی، بدون آن‌که هیچ خط لوله، کریدور زمینی، هوایی یا دریایی از ایران بگذرد، بدون قرار داشتن بر سر مسیرهای تجاری مهم دنیا، بدون ارتباطات بانکی، بدون داشتن هیچ فرودگاه یا بندر مهم در مناسبات اقتصاد جهانی، بدون وارد شدن در شمار فزاینده معاهدات توسعه تجارت منطقه‌ای، چه عاقبتی خواهد داشت؟

آیا همین کفایت می‌کند که فقط روی نقشه جهان باشیم؟ آیا با ادامه این وضع از جهان معاصر حذف نخواهیم شد؟ در جهانی که حتی به نفت ما نیز دیگر نیازی ندارد، روی نقشه بودن کافی است؟ روی نقشه بودن و در مناسبات دنیای معاصر نبودن رضایت‌بخش است؟

دهه‌ها را از دست داده‌ایم، اما دیرتر بجنبیم، از جهان معاصر حذف شده و در جایی از تاریخ گم خواهیم شد. حالا که نیمه گم‌شده‌ایم، شصت میلیون نفر را نیازمند کمک معیشتی تشخیص داده‌اید، وقتی گم شویم ...

محمد فاضلی

نویسنده خبر

عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

اطلاعات بیشتر

کلید واژه ها: ایران و جهان توسعه همکاری های اقتصادی همکاری های جهانی چین آسه آن ایالات متحده امریکا ژاپن


( ۱۳ )

نظر شما :

رضا ۳۰ آبان ۱۳۹۹ | ۱۷:۳۰
درکشور مسئولانی هستند که فقط برای خود ومنافع خانوادگی وجناحی خود تصمیم گیری می نمایند به قول مقام معظم رهبری به مانند رجال قاجاری گرایش قبیله ای وایلی دارند ونه ملی مخالفت با fatfویا بسیاری از پیمان های دیگر زاییده همین فکراست نتیجه اش هم سود بردن رقبای منطقه ای ایران است که همین الان هم برای ما خط ونشان می کشند مسئولانی که آمریکا را فقط دشمن می دانند اما از ترکیه وعربستان و....غافل هستند آنه خوب می دانند که اگر قدرت واقعی بر اساس تصمیم مردم شریف ایران باشد در سپهر قدرت ایران وایرانیان عزیز جایی ندارند
Hi ۳۰ آبان ۱۳۹۹ | ۱۹:۵۶
جناب آقای فاضلی، شیر مادرت حلالت. به نکته ای بسیار حیاتی به حق اشاره کردید.
سهراب ۳۰ آبان ۱۳۹۹ | ۱۹:۵۷
مساله خوبی طرح شده. ولی سوال اصلی تر همانی هست که کسینجر لعنت الله علیه مطرح کرد ایا ایران یک کشور میخواهد باشد و یا یک نهضت ازادیبخش و انقلاب. جواب این سوال واقعا معلوم نشده است.
بختیارنیا ۰۴ آذر ۱۳۹۹ | ۱۶:۴۰
به نظر می رسد جناب آقای فاضلی وبسیاری از صاحب نظران در مقاله ها ی مختلف هشدار میدهند که با ادامه شرایط موجود کشور هرگز به رشد و توسعه نخواهد رسید و شرایط بدتر خواهد شد. و شاید از جامعه جهانی حذف شویم. ایا یاید نظاره گر شرایط اسفبار کشورمان باشیم ؟ به نظر می رسد نخبگان فکری و سیاسی هر چه سریعتر نسبت به تدوین استراتژی ملی اجرایی که با مولفه های رشد و توسعه وتلفیق ان با شرایط فرهنگی و سنت ها و هویت دینی کشورمان اقدام نمایند و ارتباط منطقی با توجه مزیت های نسبی کشور با جامعه جهانی برقرار کنیم. بدون ارتباط جهانی نمی توانیم به رشد و توسعه برسیم باید در کشورمان انسجام داشته باشیم ودر استراتژی ملی نقش قشرهای مختلف جامعه را در رسیدن به رشد و توسعه مشخص نماییم. حتما وقتی جامعه و نخبگان برای رسیدن به هدف ملی که موجب سرافرازی کشور و رفاه خواهد شد همراهی نمایند نتیجه آن موفقیت آمیز خواهد شد.
امين ۰۵ آذر ۱۳۹۹ | ۲۱:۲۹
با تشکر از هشدار راهبردی فرهیخته محترم جناب فاضلی در برخی جوامع، یک نسل برای رفاه، پیشرفت و بهروزی نسل های پس از خود تصمیماتی فداکارانه، دشوار و عمیقا خیرخواهانه می گیرد و نوعی عزم و خواست اجتماعی، آنها را از روزهای سخت و فلاکت بار به قله های عزت و پیروزی می رساند. ژاپن و آلمان پس از جنگ، مالزی ماهاتیر، آفریقای جدید و ... هر کدام داستانی خواندنی از این دست جوامع اند "تحول در درون" و "تعامل با بیرون" نیاز امروز ایران عزیز است.
خسرو ۱۱ آذر ۱۳۹۹ | ۱۲:۰۴
عالی بود احسن ، ولی گوش شنوا وجود دارد؟