وضعیت نامعلوم منطقه مورد مناقشه ناگورنو قره باغ

جنگ بعدی قفقاز در راه است؟

۲۰ آذر ۱۳۹۹ | ۱۵:۰۰ کد : ۱۹۹۷۹۳۲ اخبار اصلی آسیا و آفریقا
صدای سلاح ها خاموش شده و نیروهای صلح بان روسی ارمنی ها و آذربایجانی ها را از یکدیگر جدا کرده اند و از صومعه های باستانی ارمنستان محافظت می کنند تا از تخریب آنها توسط سربازان جمهوری آذربایجان و مزدوران سوری جلوگیری کنند. مراکز مشترک نظارت بر آتش بس ترکیه-روسیه به زودی عملیات خود را در منطقه ناگورنو-قره باغ تحت کنترل آذربایجان آغاز می کنند. در همین حال، دیپلمات های آمریکایی و فرانسوی وابسته به گروه مینسک به دنبال احیای روند دیپلماتیک نابود شده در نتیجه حمله ناگهانی نیروهای آذربایجانی با پشتیبانی ترکیه به آرتساخ، هستند و این در حالی است که ارمنی ها در ناگورنو- قره باغ اعلام خودمختاری کرده اند.
جنگ بعدی قفقاز در راه است؟

نویسنده: مایکل روبین

دیپلماسی ایرانی: صدای سلاح ها خاموش شده و نیروهای صلح بان روسی ارمنی ها و آذربایجانی ها را از یکدیگر جدا کرده اند و از صومعه های باستانی ارمنستان محافظت می کنند تا از تخریب آنها توسط سربازان جمهوری آذربایجان و مزدوران سوری جلوگیری کنند. مراکز مشترک نظارت بر آتش بس ترکیه-روسیه به زودی عملیات خود را در منطقه ناگورنو-قره باغ تحت کنترل آذربایجان آغاز می کنند. در همین حال، دیپلمات های آمریکایی و فرانسوی وابسته به گروه مینسک به دنبال احیای روند دیپلماتیک نابود شده در نتیجه حمله ناگهانی نیروهای آذربایجانی با پشتیبانی ترکیه به آرتساخ، هستند و این در حالی است که ارمنی ها در ناگورنو- قره باغ اعلام خودمختاری کرده اند.

شاید به نظر برسد که جنگ به پایان رسیده، اما دیپلمات های غربی باید محتاط باشند: مسائل پیرامون کوریدور لاچین (مسیر زمینی اتصال ارمنستان به مناطق تحت کنترل جمهوری آذربایجان) به طور کامل حل نشده و این مسیر به رغم حضور صلح بانان روسی، همچنان به دلیل تیراندازی های پراکنده برای غیرنظامی ها خطرناک است. لاچین شاید یک عامل تحریک کننده باشد، اما مشکل اصلی نیست. آتش بس 10 نوامبر سندی بود که با عجله نوشته شد. بندی که می تواند بذر جنگ جدید را بکارد، آخرین بند است: «جمهوری ارمنستان با هدف سازماندهی جابجایی بلامانع شهروندان، خودروها و محموله های باری، امنیت راه های ارتباطی بین مناطق واقع در غرب جمهوری آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان را تضمین خواهد کرد.» در رابطه با این بند، دو مشکل وجود دارد: اولی، استفاده از «راه های ارتباطی» برای پیوند دو بخش جمهوری آذربایجان است که خاک ارمنستان در بین آنها قرار گرفته؛ این مساله این نشان می دهد که بیش از یک جاده یا راه آهن در این محدوده وجود دارد و می تواند یک عامل مخرب دیپلماتیک باشد که در هرگونه به صلح پایدار پس از آتش بس کنونی ایجاد تردید می کند. دومی، ترافیک کامیون های ترکیه است که از مسیر جدید برای تحکیم نفوذ ترکیه در جمهوری آذربایجان و گسترش روابط اقتصادی و فرهنگی ترکیه با آسیای میانه استفاده خواهند کرد. اگر ترافیک به طور معمول جریان یابد، مشکلی پیش نخواهد آمد؛ اما اگر برای نمونه، یک تیرانداز یک راننده کامیون ترکیه را بکشد، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه، ارمنستان را مقصر خواهد دانست و درخواست ایجاد یک منطقه حائل برای اطمینان از عبور ایمن از این مسیرها را مطرح خواهد کرد. چنین سناریویی چندان دور از ذهن نیست چرا که ترکیه پیشتر هم از چنین اتفاقاتی مطابق منافع خود استفاده کرده است.
 
اردوغان سابقه تغییر شکل تقاضاها برای تشکیل مناطق حائل «مبارزه با تروریسم» را به منافع سرزمینی دارد و همین مساله می تواند او را به استفاده مجدد از همین رویکرد ترغیب کند. نیروهای ترکیه در شمال شرقی سوریه مستقر شده اند و در آنجا شناسنامه ترکی صادر می کنند، روش آموزشی ترکی را تحمیل می کنند و دفاتر پستی ترکیه را می سازند. و درست همانطوری که تعصب در گرایش های قومی در برابر کردها به انگیزه اردوغان برای انتقال نیرو به شمال سوریه تبدیل شد، بی اعتنایی او به ارمنی ها و مسیحیت نیز می توانند به رویکرد کنونی در منطقه قفقاز شکل دهند. در حقیقت، تاریخی که اردوغان برای حمله هماهنگ ترکیه و آذربایجان به ناگورنو-قره باغ انتخاب کرد، یعنی نزدیک ترین یکشنبه به صدمین سالگرد حمله 1920 ترکیه به ارمنستان، تصادفی نبود.

هیچ دولتو در ارمنستان، نه نیکول پاشینیان، نخست وزیر فعلی این کشور، و نه هیچ شخصیت دیگری از جناح مخالف او که ممکن است در آینده روی کار بیاید، قادر به پذیرفتن اولتیماتوم ترکیه برای واگذاری کنترل مناطق وسیعی از خاک ارمنستان نخواهد بود. در حقیقت، هر گونه تقاضا برای ایجاد منطقه حائل، ارمنستان را تقسیم می کند و بدین ترتیب، نیروهای نظامی این کشور نمی توانند از نظر تجهیزات و نیروی انسانی با ترکیه رقابت کنند. تنها کارت غیرقابل پیش بینی در چنین سناریویی روسیه است، اما حوادث ماه گذشته نشان دادند که اعتماد بیش از حد اردوغان به خودش بر ترس او از بازدارندگی روسیه غلبه می کند.

به عبارت ساده، وقتی دیگر کشورها مشغول بازی شطرنج هستند، ایالات متحده چکرز بازی می کند. زمان آن فرا رسیده است که واشنگتن، پاریس و دیگر پایتخت ها در جامعه بین المللی به چندین گام جلوتر بیاندیشند و جنگ بعدی در قفقاز را پیش بینی کنند تا بتوانند مانع از وقوع آن شوند. شاید ساده ترین راه حل ممنوعیت عبور و مرور کامیون ها و رانندگان ترک در مسیرهای مربوطه باشد. دیپلمات ها شاید برای سکوت ارزش قائل باشند، اما بسیاری از شواهد گذشته و شواهد فعلی نشان داده اند که سکوت بنیان صلح نیست و بیشتر، آرامش قبل از یک طوفان بزرگ تر است.

منبع: نشنال اینترست / تحریریه دیپلماسی ایرانی 34
 

کلید واژه ها: قفقاز ناگورنو ـ قره باغ مناقشات قره باغ-ناگورنو آتش بس ارمنستان جمهوری آذربایجان


( ۹۷ )

نظر شما :

كامران ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | ۱۶:۰۶
گرارشات مغرضانه و استانداردهای دوگانه این غربی ها واقعا چندش اور است، از تخریب وسیع زیر ساختهای مناطق اشغالی قره باغ و پیرامون ان و از تخریب و هتک حرمت مساجد و قبور مسلمین خبری نمیدهند اما از موضوعی که اصلا اتفاق نیفتاده به عنوان خطر یاد میکنند و نگران تخریب کلیساهای قدیمی هستند حال انکه صدها سال است مردم اذربایجان این مکان ها را پاسداری و نگهداری کرده اند و اصولا ربطی به ارامنه هم ندارد و بخشی از میراث تاریخی البانی قفقاز است و ارامنه به تدریج با تقلب وتغییر انها را مال خود کرده اند. در ثانی اگر کریدوری از خاک اذربایجان به ارامنه داده شده و امنیت ان را تضمین میکند ارمنستان نیز باید امنیت کریدور نخجوان را تامیین کند. والا عدم وجود یکی از انها به معنی قطع شدن ان دیگری خواهد بود. در اصل اربابان شرقی و غربی ارمنستان باید خطرات ناشی از ان به کشور محبوب خود گوشزد کنند تا منطقه درگیری جدیدی نداشته باشد، اما با توجه به استفاده ابزاری ابرقدرتها از ارمنستان در زمانهای مختلف به نظر بعید است.
حسین ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | ۱۸:۰۶
مزدور اجنبی نباشیم.الان کلی از ادمای فیکی از سفارت و کنسکل های ترکیه و زیر چتر میت سازماندهی شدن میان از خدای خودشون یعنی اردوغان حمایت میکنن.اینو بدونن نه شما وطن فروش ها نه خود اردوغان و اون جعرافیا عاقبت خوشی ندارین.
پرویز ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | ۱۸:۴۶
از اینکه بعضا مشاهده میشود مقالات بصورت جهت دار و در جهت تضعیف جناح اذری و ترکی چاپ و منتشر میشود جای تعجب دارد حال انکه ما بعنوان یه کشور مسلمان همیشه داعیه دفاع از مسلمانان سراسر دنیا رو داریم یه موقع می ایم و از کشورمسلمانی که اختلافات تاریخی دارد با تمام قد و بدون در نظر گرفتن منافع خودمان حمایت میکنیم ولی در یه جایی که بیخ گوشمان هست و مسلمان هم هست و یه جورهایی جزو اقواممان هستند و خیلی جالب که منافع ما هم ایجاب میکند که از ان دفاع و حمایت بکنیم دنبال حمایت و تقویت از طرف مقابل میکنیم
علی ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | ۱۹:۵۵
فلسفه آماده باش و استقرار نیرو و تجهیزات ایرانی در اذربایجانات نشان از مقابله با تغییر مرزها دارد (هشدار رهبری و مقامات نظامی ایران )و نویسنده نقش ایران را ندید گرفته است سخنان اردوغان در باکو و رژه پیروزی از استمرار و جسارت برای درگیری حکایت دارد.
خسرو ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | ۲۰:۱۳
تحلیل اشتباهی است ، جنگ دیگری در راه نیست ، طیب اردوغان پیشنهاد همکاری های اقتصادی و باز کردن مرز با ارمنستان را مطرح کرده است و در چنین وضعیتی ، اگر مرز ارمنستان و ترکیه باز شود خودبخود تجارت و مراوده جای جنگ و درگیری را خواهد گرفت ارامنه مردم باهوشی هستند و فریب جنگ طلبان را نخواهند خورد و از مواهب صلح و روابط با همسایگان استفاده خواهند کرد کانال ارتباطی نخجوان به باکو در زنگه زور در کنترل روسیه خواهد بود و احتمال در گیری وجود نخواهد داشت و همچنان سرزمین ارمنستان خواهد بود همانطور که کانال ارتباطی لاچین سرزمین آذربایجان است ، در ضمن مردم ارمنستان و ارامنه قره باغ انگیزه جنگ ندارند چون در شهرها و خانه هایشان ساکن هستند
بابک ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | ۲۲:۵۹
بسوزید تا آتشدانتان بترکد...
ناشناس ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | ۲۳:۲۷
اروپایی ها و آمریکایی ها دنبال جنگ هستند.کور خوانده اند و خداروشکر که این جنگ ذات کثیفشان را نشان داد. روزهای تاریکی در انتظار آنها خواهد بود و متحدان بزرگی را از دست خواهند داد.
ارش ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۰۱:۰۰
روسیه تزاری پوتین و همفکرانش بازسازی نشده برای دادن باج به نئو عثمانی ، جنگ ناگوره- قره باغ پایان نیافته، ایران هم مثل دوران شاه عباس پس از سرکوب و خفه سازی ترکان غزلباش مزدور نفوذی، شمشیرو از رو برای ته مانده ی عثمانی خواهد بست yu
علیxi9odev ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۰۱:۴۹
همیشه از خودم سوال میکنم،. چرا گرجستان که همسایه،اذربایجان،وترکیه،است،وسابقه تاریخش خیلی از ارمنی‌ها هم بیشتر است،وخودشان هم مسیحی هستند،،،. چرا هیچ مشکلی،ادعایی،بر همسایه ها ندارند، ودر طول تاریخ ،هم همیشه با همسایه ها روابط سالمی داشته،،،برعکس ارامنه بیش از هزار سال است که مشغول،کنتاکت،ودر گیری است،وشاید تا انقراض عالم هم ادامه دهد.،،،وهر جا چند ارمنی باشد ارامنه به آنجا ادعا دارند،،،،،چطورکه بر ایران،ترکیه،اذربایجان،گرجستان،سوریه،لبنان، هم ادعای ارضی دارد،،،،،خوب شده اسکندر مقدونی ارمنی نبوده ،والا ارامنه به تمام آسیا واورپا مدعی میشدند،،،،در صورتیکه هنوز مبدا ومنشا ارامنه معلوم نیست،چون با هیچ یک از اقوام منطقه اشتراک فرهنگی،زبانی،قومی،ندارند،ولی تمام منطقه را از آن خود میدانند،وعلت تمام جنگهای منطقه با خمیر مایه ای از عنصر ارمنی ناشی شده،!
Alfred gharibian ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۰۷:۵۲
آمریکا و غرب بدنبال منافع جدید خود هستند . نه ترکیه پنه هیچ کشوری جلودار این واقعه نیستند باید دید روسیه برای حفظ سکو های قدرت ( کریمه، نخجوان، لهستان، ) چه سیاستی در پیش دارد آن هم در مقابل تحریم ها غرب که روسیه را برای آینده نگران می‌کند . باید دید روسیه چه کسی را قربانی خواهد کرد ، آذربایجان ، ارمنستان ،یا اوکراین را. غرب از طریق ترکیه به روسیه نزدیک شده .مانده اینکه ناتو با کدام ضربه تیر خلاص را میزند، در این بین که غرب و روسیه درگیر بازی سیاسی خود هستند، این اسرائیل هست که در منطقه جای پای خود را تحکیم میکند ، بیش از پیش.
احمد ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۱۰:۴۲
((شاید ساده ترین راه حل ممنوعیت عبور و مرور کامیون ها و رانندگان ترک در مسیرهای مربوطه باشد. دیپلمات ها شاید برای سکوت ارزش قائل باشند، اما بسیاری از شواهد گذشته و شواهد فعلی نشان داده اند که سکوت بنیان صلح نیست و بیشتر، آرامش قبل از یک طوفان بزرگ تر است.))ایده خوبی است جلوی بهانه ترکیه در اینده گرفته میشود و کاریزمایی خوبی است باتوجه به اندیشکده های ترکیه و اماده سازی انها برای مردم و سیاستمداران ترکیه
علی ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۱۱:۲۶
قراردادن یک مقاله ی سراسر اشتباه از شخص تورک ستیزی مانند مایکل روبین نشان دهنده ی دهن کجی دیپلماسی ایرانی به تورکهای آذربایجانی ایرانی و پیروزیهای غرورآفرین آذربایجان است . جملات سخیفی مانند "نیروهای صلح بان روسی ارمنی ها و آذربایجانی ها را از یکدیگر جدا کرده اند و از صومعه های باستانی ارمنستان محافظت می کنند تا از تخریب آنها توسط سربازان جمهوری آذربایجان و مزدوران سوری جلوگیری کنند" منعکس کننده ی روح گفتار این شخص در موضوع یاد شده است. افسانه ی آرتساخ تمام شده ولی متوهمان این چنینی باز از این کلمه استفاده کرده و دشمنی خود را با طرف حق وحقیقت بار دیگر ثابت می کنند . از سخنان این فرد معلوم است که خواهان ادامه ی جنگ وخونریزی است و وابسته به استعمار که می خواهد منطقه روی صلح را نبیند.
حسن ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۱۲:۰۴
این نظرات چندین متوهم بیش نیست قره باغ کوهستانی مال آذربایجان هست و تمام
دکتر امیری راد ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۱۳:۳۱
مرزایران ارمنستان حق مالکیت مشاع بین ایران وارمنستان است وهرگونه واگذاری راترانزیت بایدبا موافقت هردوکشورباشدفعلا مرزارمنستان همانگونه که بودبایدحفظ شودواگرارمنستان تقاضا حراست مشترک ازاین مرزراکندایران همکاری میکند
بابک ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۱۶:۳۷
ارمنی ها از وضعیت فعلی خسته شده اند و حتی حاضر نیستند در این جغرافیا زندگی کنند.سیر صعودی مهاجرت شهروندان این کشور گویای این مسئله هست.درچنین شرایطی آنها جنگ را باخته اند اما کریدور ارمنی های قاراباغ ایجاد شده تا ارامنه به طور آسوده به خانه خود بازگردند و با اقوام خود در ارمنستان ارتباط داشته باشند در مقابل این کریدور،به آذربایجان کریدور نخجوان را داده اند و به نوعی یک معامله ای هست که حتی جنگ هم نبود دادن چنین امتیازاتی به همدیگر واقعا مفید واقع می شد.اگر بعضی جنگطلبان داخل ایران اجازه بدهند هم صلح در قفقاز برقرار می شود و هم در پاکستان و افغانستان و یمن و سوریه و فلسطین.دیپلماسی ایرانی وقتی عرصه را تنگ می بیند حتی دست به دامن دشمن استراتژیک ایران یعنی امریکا و فرانسه می شود.واقعا اوووف بر این تصاد و تزلزل
فرهادعبدلی ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۲۰:۱۹
ما ترک ها آذربایجانی ها ملت باغیرت هستیم
علی ۲۱ آذر ۱۳۹۹ | ۲۲:۵۸
جنگ بعدی قفقاز در راه است ؟ سیلی محکمی که ارمنستان در این جنگ خورد تا ابد حتی فکر نزدیک شدن به مرزهای آذربایجان را نخواهد کرد . ارمنستان به عنوان یک کشور منزوی و شکست خورده به تاریخ پیوست . کشوری که بخواهد بیشتر از ظرفیت های واقعیش در امور منطقه دخالت کند سرنوشتی به جز ارمنستان نخواهد داشت . روحش شاد.
پ ۲۲ آذر ۱۳۹۹ | ۱۳:۲۷
پیشنهاد لغو عبور رانندگان ترک از مسیر ارمنستان توسط این کارشناس یا خبرنگار خیلی احمقانه و مغرضانه به نظر می‌رسد در حالیکه به کمک اهرم اقتصاد و توسعه همکاری‌های اقتصادی و کنار گذاردن تضادهای احمقانه تاریخی توسط ارمنی ها خود خلق ارمنی هم به رفاه و صلح و آسایش و امنیت خواهند رسید جنگ بیشتر ارمنی های فقیر را هر چه بیشتر ضعیفتر و بدبخت تر خواهد کرد ارمنی ها در طول تاریخ همیشه احمقانه و خائنانه با همسایه های ترک و مسلمان خود مواجه کرده اند در حالیکه با برخورد صادقانه با ترکها می‌توانستند به توسعه منطقه و خود کمک کنند