وحشت از القاعده در ميان سربازان گوانتانامو
پنج سال از آغاز به کار زندان گوانتانامو مى‌گذرد و در حال حاضر 1800 سرباز آمريکايى از 340 فرد مظنون به همکارى با القاعده و طالبان در اين زندان واقع در جنوب شرقى کوبا مراقبت مى‌کنند. اما فرماندهان اين پايگاه بيش از هر چيز نگران سلامت روحى سربازان خود هستند.
آدميرال”مارک بازبي“ که از ماه مه گذشته فرماندهى گوانتانامو را بر عهده گرفت پس از انجام يک پژوهش جامع دربين سربازان خود اعلام کرد 38 درصد از اين افراد روحيه بالايى دارند، 32 درصد روحيه پايين و حدود 30 درصد بين اين دو گروه جا گرفته‌اند.
او بعد از اعلام نتايج اين پژوهش به سربازان خود گفت:"من متوجه شدم دو سوم شما از کارى که انجام مى‌دهيد خشنود نيستيد."
آدميرال بازبى عواملى مانند دورى ازخانواده، درگير بودن در کارى پر خطر و خدمت طولانى مدت را از عوامل اين موضوع عنوان کرد.
او در گفت‌و‌گويى که در اوايل سپتامبر گذشته انجام داد گفت:” من فرماندهى نيرويى را برعهده دارم که 24 ساعت در روز و هفت روز درهفته با دشمن در تماس است. اين مساله، نگرانى مهمى است.“
در محافل مختلف سياسى و نظامى بحث درباره آينده اين پايگاه که در ژانويه 2002 کار خود را آغاز کرد، بالا گرفته است. در آن سال آمريکا ازگوانتانامو به عنوان محلى براى نگه‌دارى از خطرناک‌ترين افراد به اسارت درآمده در”جنگ با ترور“ نام مى‌برد اما در حال حاضر به سمبلى از بى‌عدالتى در جهان تبديل شده است.
” توماس کين“ و” لى هميلتون“ که از طرف واشنگتن وظيفه بررسى حادثه 11 سپتامبر را بر عهده داشتند در مقاله‌اى که به مناسبت سالگرد اين رويداد در روزنامه واشنگتن پست چاپ شد، نوشتند:” هيچ کلمه‌اى به اندازه گوانتانامو به اعتبار ايالات متحده ضربه نزده است.“
اين دو نفر که کميسيون بررسى 11 سپتامبر را رهبرى مى‌کردند، عقيده دارند آمريکا نتوانست سيستمى عادلانه براى نگه دارى از اسراى اين جنگ ايجاد کند. به همين دليل اين دو چهره نيز به جمع افرادى پيوستند که خواستار تعطيلى اين پايگاه هستند که هر سال 125 ميليون دلار هزينه دارد.
ارتش آمريکا هنوزهم اسرايى را به گوانتانامو مى فرستد که يکى از آخرين‌ها فردى افغانى بود که به عنوان يکى از رهبران القاعده معرفى شد.
البته در اين مدت افرادى نيز از گوانتانامو آزاد شده‌اند که تعداد کل آنها 435 نفر است. 100 نفر از اين افراد سال گذشته آزاد شدند و ترديد‌هاى تازه‌اى درباره اقدامات آمريکا ايجاد کردند چون پيش از آزادى آنها ادعا شده يود اين افراد از ” خطرناک‌ترين خطرناک‌ها“ هستند.
يکی از سخن‌گويان ارتش ايالات متحده ادعاهاى مطرح شده درباره شکنجه اين زندانيان و آزار آنها را تبليغات سياسى القاعده عنوان کرده و مدعى شده با اين زندانيان به شکل انسانى برخورد مى‌شود.
آدميرال بازبى در پايگاه مى‌گويد:"من به سربازانم گفته‌ام که نبايد توجه‌اى به بحث‌هايى که درباره اين پايگاه مرح شده است داسته باشند. چون اين موضوع مدتى ادامه خواهد داشت و ما بايد تمام حواسمان را به ماموريتمان معطوف کنيم."
آن بخش از نيروهاى آمريکايى که در خط مقدم” جنگ با تروريسم“ در گوانتانامو مشغول به خدمت هستند بعضى اوقات بايد کارهايى بسيار خسته کننده را انجام دهند که يکى از آنها شمردن سهميه کاغذ توالت هر کدام از زندانيان است.
به هر زندانى غير نظامى در گوانتانامو 30 سانتيمتر مربع دستمال توالت در روز مى‌رسد چون به گفته مسئولان پايگاه، مقدار بيشتر دستمال از سوى زندانيان با خيساندن و خشک کردن مجدد به حالت خمير کاغذ در مى‌آيد و از آن به عنوان سلاحى عليه زندان‌بان‌ها مى‌توان استفاده کرد.
يکى از سربازان زن جوان که از سه ماه پيش مشغول به خدمت درگوانتانامو شده مى‌گويد کار او اين است که:” با بازداشت شدگان عادلانه، استوار و منصفنه برخورد کند.“ وقتى درباره کارهايى که انجام مى‌دهد مى پرسم مى‌گويد براى زندانيان غذا مى برد يا آنها را براى رفتن به محل قدم زدن روزانه همراهى مى‌کند.
سربازان وقتى به محل سلول‌ها وارد مى‌شوند معولا بر چسب‌هاى نام خود را از روى يونيفورمشان بر مى‌دارند و هيچ علاقه‌اى ندارند نامشان در مطبوعات ذکر شود. آدميرال بازبى مى‌گويد:”خيلى از آنها از اين مى‌ترسند که از سوى نيروهاى القاعده شناسايى و مجازات شوند.“
سربازان پايگاه هر 12 ساعت شيفت دارند و زير يونيفورم‌هاى خود بايد جليقه‌هاى سنگين مقاوم در برابر چاقو را به تن کنند. گوانتانامو در حالت عادى آنقدر گرم است که نمى‌توان آن را به راحتى تحمل کرد و سربازان بايد يک سال خدمت خود در اين پايگاه را دور از خانواده و با اينترنتى که سرعت ارتباط پايينى دارد سر کنند.
نظر شما :