امریکا دوپاره خواهد شد

نویسنده: ریچارد هاس، رئیس شورای روابط خارجی

دیپلماسی ایرانی: کارزار انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به خاطر رفتار غیرمتمدنانه و تفاوت های گسترده بین نامزدها کاملا از رده خارج شده است: یک تاجر ضد اصول به نام دونالد ترامپ در جناح جمهوریخواه در برابر هیلاری کلینتون یک سیاستمدار پرزرق وبرق به عنوان نماینده حزب دموکرات. این رقابت خط گسل عمیق در جامعه آمریکا را افشا کرده و به شهرت جهانی آمریکا آسیب زده است. جای تعجبی ندارد که یکی از معدود چیزهایی که آمریکایی ها روی آن توافق دارند این است که رقابت انتخابی دیگر زیادی طولانی شده. اما به زودی همه چیز تمام خواهد شد و سوال این است: آینده چه خواهد شد؟

نظرسنجی ها نشان می دهد که کلینتون، سناتور و وزیرامور خارجه سابق، ترامپ رقیب پرسروصدا را شکست خواهد داد. اما نظرسنجی ها را نباید با واقعیت اشتباه گرفت. نظرسنجی های برکسیت هم نشان می دادند که باقی ماندن در اتحادیه اروپا مساله ای حتمی است اما اتفاقی دیگر افتاد. مورد تازه تر، نظر رای دهندگان کلمبیایی بود که توافق صلح را که انتظار می رفت به طور گسترده ای تایید شود، رد کردند. همه این ها به ما می گوید، با این که پیروزی کلینتون محتمل به نظر می رسد اما هیچ یقینی وجود ندارد. تنها نظرسنجی معتبر، انتخابات 8 نوامبر خواهد بود و تا آن موقع ما فقط می توانیم حدس و گمان خود را بیان کنیم.

با این حال یک پیش بینی وجود دارد که می توانیم آن را با اعتماد به نفس بیشتری اظهار کنیم. شکی نیست که آمریکا پس از این انتخابات به کشوری تقسیم شده با دولتی تقسیم شده تبدیل می شود. بدون در نظر گرفتن این که چه کسی رئیس جمهور می شود و یا کدام حزب اکثریت را در کنگره به دست می گیرد. دموکرات ها و جمهوریخواهان قادر نخواهند بود به اهداف خود برسند بدون این که حداقل پشتیبانی را از جناح دیگر داشته باشند.

هیچ کس نباید گمان کند که تنها شکاف در سیاست آمریکا بین جمهوری خواهان و دموکرات ها است. در واقع انشعاب در دو حزب آن قدر عمیق است که با انگیزه های بسیار بالایی آنها را به ریشه های افراطی شان بازگردانده است (دموکرات ها را به سمت چپ و جمهوری خواهان را به راست). این باعث می شود که رسیدن به سازش در میانه، از هر زمانی مشکل تر باشد. از سرگیری سریع سیاست های رئیس جمهوری امکان سازش را بیشتر تضعیف می کند. اگر کلینتون برنده شود بسیاری از جمهوری خواهان این پیروزی را تنها به دلیل ضعف ترامپ خواهند دانست و به کلینتون به عنوان رئیس جمهوری یک دوره ای نگاه خواهند کرد. آنها نتیجه می گیرند که کشور تغییر می خواهد و دموکرات ها بیش از یک دور دیگر در کاخ سفید باقی نخواهند ماند. بسیاری از جمهوری خواهان (به خصوص کسانی که مشروعیت پیروزی کلینتون را انکار می کنند) به دنبال تضعیف و ناامیدی دولت او خواهند رفت تا مبادا کلینتون قادر باشد کمپین انتخاباتی موفقی در سال 2020 داشته باشد.

به همین شکل، اگر ترامپ برنده انتخابات باشد، بیشتر دموکرات ها (و حتی برخی از جمهوری خواهان) پس از این که به ترس و تعجب خود فائق آمدند، بالاترین اولویت خود را جلوگیری از فرصت دوم برای ترامپ قرارخواهند داد. با توجه به دستور کار و سیاست گذاری های عجیب ترامپ، اعتراضات زیادی به او خواهد شد و حکومت در دوره دولت او بسیار دشوار خواهد بود.

در هر دو حالت، ممکن است هنوز زمینه هایی کلیدی برای پیشرفت وجود داشته باشد. دولت بعدی ایالات متحده باید بتواند تصویب قوانین نوسازی زیرساخت های پیر آمریکا را مدیریت کند، سیاستی که مورد علاقه هر دو نامزد و همین طور کنگره است. همچنین ممکن است بتوانند با اصلاح کدها و قوانین مالیاتی آمریکا سنگ بزرگی را از پیش رو بردارند، به طور خاص با کاهش نرخ بالا برای شرکت ها و افزایش مالیات بر ثروتمندان. حتی ممکن است بتوانند در سیستم مراقبت های بهداشتی کشور اصلاحاتی انجام بدهند، دستاوردی بزرگ که باراک اوباما به آن رسید، اگرچه هنوز مشکلات اجرای جدی ای در سیستم فعلی وجود دارد.

اما سایر مسایلی که به همکاری بین کنگره و رئیس جمهور احتیاح دارند بعید است که به زودی بتوان به آنها پرداخت. یکی از این مسائل اصلاح قانون مهاجرات است که در ایالات متحده هم به مانند اروپا بحث های زیادی به وجود آورده است. تجارت مساله بعدی است: به دلیل فضای سیاسی متشنج داخلی، سیاستگذارن با احتیاط عمل کرده و سعی می کنند مواضعی را اتخاذ کنند که مخالفین زیادی نداشته باشد. به همین دلیل ترامپ و کلینتون هر دو مخالف شرکت در تجارت ترانس پاسیفیک هستند حتی اگر تصویب آن منافع زیادی برای اقتصاد آمریکا و جایگاه استراتژیک آن داشته باشد. همزمان کسری بودجه و بدهی در آمریکا در حال افزایش است و به نظر می رسد اراده اندکی برای کاهش هزینه ها وجود داشته باشد.

پیامدهای سیاست خارجی در انتخابات تا حدودی متفاوت است چرا که براساس قانون سیاسی ایالات متحده، رئیس جمهور از عرض جغرافیایی قابل توجهی برخوردار است. در حالی که تنها کنگره می تواند رسما اعلام جنگ کند یا معاهدات را تصویب کند، رئیس جمهور می تواند از نیروی نظامی بدون نیاز به تایید صریح کنگره استفاده کند. آنها همچنین می توانند وارد توافقنامه های بین المللی شوند. این توانایی ها قدرت زیادی به کاخ سفید در سیاست خارجی می دهد.

تحت هدایت کلینتون، تصمیمات سیاست خارجی می تواند به معنای استقرار امنیت و صلح در منطقه سوریه، تامین نیروی دفاعی بیشتر برای اوکراین و مشخص کردن خطوط سخت تر در برابر کره شمالی باشد اگر به برنامه هسته ای خود ادامه دهد. حدس اقدامات در دوران ترامپ سخت است. هیچ کس چیزی در مورد حقیقت سیاست خارجی او نمی داند به جز اظهارات شفاهی سردرگم خود او در مبارزات انتخابتی، هیچ سیاست مشخصی را نمی شود معنا کرد. اما انتخاب ترامپ به معنای فاصله گرفتن از برخی متحدان سنتی در اروپا، آسیا و خاورمیانه خواهد بود.

آنچه دقیقا برای آمریکا پس از انتخابات ریاست جمهوری اتفاق خواهد افتاد هنوز سوال بازی است. اگرچه نتیجه منطقی و تنها یقین مطلق این است که 96 درصد از جمعیت جهان، که در انتخابات آمریکا حق رای هم ندارند، اثرات این انتخابات را به اندازه آمریکایی ها احساس خواهند کرد.

منبع: پراجکت سیندیکیت/ مترجم: روزبه آرش