اگر کارلوس به بن لادن نامه بنویسد چه می نویسد

دیپلماسی ایرانی: قرن بیستم به گفته بسیاری از مورخان، قرن تحول های شگرف بوده است. قرنی که در آن جنگ های بی نظیر تاریخ نظیر جنگ های جهانی اول و دوم رخ دادند و تاریخ بشریت به دست افراد و سیاستمدارانی که هر کدام طرحی برای رسیدن به مصالح و منافع خود داشتند، تغییرات شگرف یافت که مسیر طبیعی بسیاری از امت ها و کشورها را تغییر داد. در این میان تقسیم جهان به جهان غرب و جهان سوم تعابیری نامتجانس به وجود آورد که از درون این تناقضات افراد تحول خواهی ظهور کردند که در حقیقت می خواستند در برابر خواسته ها و طرح های منفعت طلبانه جهان غرب بایستند. افرادی که آرمان خواهانی بودند که گمان می کردند آرمانشان آن قدر قدرت دارد تا بتواند در برابر قدرتبل های بزرگ جهان بایستد و رویای مدینه فاضله آنها را تحقق بخشد. کتاب "اسرار جعبه سیاه" گفت وگو با چهار نفر از همین آرمان خواهانی است که تلاش کردند به خیال خود قدرت های بزرگ را وادار به تسلیم در برابر اراده آهنین خود کنند. افرادی که جهان غرب آنها را تروریست های بین المللی نه آرمان خواه می داند. در این جا بخش شصتم این کتاب را می خوانید:

آیا در خلال اقامتت در دمشق با وزیر لبنانی، مرحوم ایلی حبیقه آشنا شدی؟ آیا او تو را به آگوپ آگوپیان (مجاهد) رهبر ارتش سری ارامنه وصل کرد و میانتان رابطه ایجاد کرد؟ از «مریم» و از «ارتش سرخ ژاپن» چه به یاد داری؟

با ایلی حقیبه در دمشق دیدار کردم، که رویکردی جدید به من داد. رئیس جمهور اسد اشتباهاتش را به او یادآوری کرده بود، و به طرف ملی علیه اسرائیل منتقل شده بود و در این رابطه ثبات داشت.

این شهید «مجاهد» (آگوپ آگوپیان) مبارزه کوماندوی جسوری بود. فقط قهرمان قضیه ارامنه نبود بلکه یکی از قهرمانان قضیه فلسطینی نیز بود.

با فوساکو شیگروبو (مریم) برای نخستین بار در بیروت در جولای 1971 ملاقات کردم، او را «باسم» معرفی کرده بود، باسم یکی از رهبران سازمان بود که فرماندهی علمیات در فرودگاه اللد را بر عهده داشت و در همان عملیات کشته شد.

«مریم» دختری با ویژگی های استثنائی بود و ایمان راسخی داشت. سازمان ها را با کفایتی عالی فرماندهی کرد.

چگونه موفقیت انیس نقاش را در مخفی نگه داشتن نقش خود در اجرای عملیات اوپک تفسیر می کنی در حالی که چند سال در زندان فرانسوی ها به دلیل تلاش برای ترور شاهپور بختیار زندانی بود؟

دشمن خوب می دانست که انیس در عملیات اوپک مشارکت داشت برای این که معاون فرماندهی آن عملیات بود. اما تظاهر کردند که او را نمی شناسند (برای این که از ورود به پیچیدگی های غیرضروری جلوگیری کنند). و این دلیلی شد که نامه سرگشاده ای را در 1995 بنویسم و به انیس هشدار دهم وارد کشوری نشود که ممکن است او را در معرض خطر قرار دهد، این بعد از آن بود که وکلایش از ابلاغ این پیام من به او خودداری کردند.

در صحبت های قبلیمان گفتی که آخرین سفرت به بیروت در 1991 بود؟ چگونه وارد بیروت شده و هدف از این سفر چه بود؟

لبنان میهن دوم من از 1971 بود. آخرین باری که بیروت را دیدم اوت 1991 بود. از راه زمینی و از سوریه به آن جا آمدم و از اسناد سوری استفاده می کردم، مثل همه رهبران معروف مقاومت. از سفرهای اخیرم به بیروت در تابستان 1991 استفاده کردم تا بتوانم برای کوچکترین دخترانم گذرنامه سفر تهیه کنم، و برای این که تماس های سیاسی برقرار کنم.

اگر امروز از تو خواسته شود که برای اسامه بن لادن نامه ای بنویسی در آن چه می گویی؟

ابتدا با سلام و علیک برادرانه نام را شروع می کنم، بعد او را ترغیب می کنم که به مبارزه ادامه دهد و مراقب زندگیش باشد برای این که به سمبل جهاد تبدیل شده است.

و از او می خواهم که به کاری که از خارطوم شروع کرده ادامه دهد، و روابط استراتژیکش را میان جنبش های جهادی و دیگر سازمان های غیردینی مبارزه با امپریالیست گسترش دهد.

و دوست دارم قبل از آن که نامه ام را تمام کنم بنویسم:

الله اکبر.

کارلوس

زندان لا سانتیه، سپتامبر 2002

پایان فصل دوم