ظریف، بیش از اندازه خوب

ضا نصری: «چند سال پیش، یک دیپلمات آمریکایی در دانشگاه پرینستون گفته بود «جواد ظریف خیلی خوب از کشورش دفاع می کند. اما اگر از من بپرسید، بیش از اندازه “خوب” از کشورش دفاع می کند!». این جمله به دلم نشست. اگر از کنایهٔ این دیپلمات آمریکایی به ایران بگذریم، از جملهٔ او چنین برمی آمد که سفیر جوان کشورمان در سازمان ملل چنان امان از او و همکارانش بُریده که گاه چاره ای جز اعتراف به کارآمدی او ندارند! به راستی برای یک هم وطن چه به دل می نشیند بشنود یک دیپلمات یا یک سرباز «بیش از اندازه خوب» از کشورش دفاع می کند.

همگی داستان های غریبی از دوران جنگ از این جنس انسان ها شنیده ایم. از سربازانی شنیده ایم که برای عبور از میدان مین با هم رقابت می کردند. از سربازانی که در گرمای جبهه به صف می ایستادند، یک قمقمه آب میان شان دست به دست می شد، هریک جرعه ای می نوشید اما قمقمه همچنان پُر آب به آخرین نفر می رسید! از سربازی که در حد فاصلِ عملِ جراحی و سَرکشیِ پرستار، مخفیانه به میدان جنگ بازگشته بود، دوباره ترکش خورده بود و با زخمی جدید بر تخت بیمارستان اش «بی صدا» خزیده بود تا تیم پزشکی سرزنش اش نکند ! از کسانی که «بیش از اندازه خوب» از کشورشان دفاع می کردند.

جواد ظریف هم سربازی است از این جنس در جبههٔ دیپلماسی که سال هاست از این مرز و بوم دفاع می کند. در روزهای متلاطم اول انقلاب، در روزهای بحرانی جنگ، در روزهای وحشتناک موشک باران شهرها و سلاح های شیمیایی، در روزهای پرواز ۶۵۵ بر فراز خلیج فارس، در روزهای سرنوشت ساز ۵۹۸، در روزهای ناو و آتش در منطقه، در روزهای خطیر جرج بوش اول و دوم و اِشغال و جنگ در همسایگی، در روزهای «محور شرارت»، در روزهای «مدیریت جهانی»، در روزهای انزوا، در روزهای سراشیبی و تحریم، در روزهای «فصل هفتم» و «شورای امنیت»، در روزهای قطعنامهٔ ۱۹۲۹، در روزهای برجام و پسا برجام، در روزهای ترامپ و داعش و سوریه و دسیسه های قدرت های لجام گسیخته! به قول خود او در «دوران های گذار»! جواد ظریف همواره – در هر کسوت و مقام که بوده، از سفیر تا معلم و وزیر – در صحنه حاضر شده و «بیش از اندازه خوب» از ایران دفاع کرده است.

به همین خاطر هم کم تیر و ترکش نخورده است از هر طرف! بیگانه و معاند که به سوی اش رگبار بسته اند. شاید کم تر وزیری در تاریخ کشورمان چون او مورد هجمه ٔ کمپین های سازمان دهی شده از جانب جریان های متخاصم و بنگاه های «روابط عمومی» واشنگتن و تل آویو و ریاض قرار گرفته باشد. ترکش ناملایمتی ها، بد اخلاقی ها، بی انصافی ها، مانع تراشی ها و تخریب های «خودی» هم بر تن اش نشسته است. اما باز با زخم هایش بی صدا به جبهه بازگشته، در میدان مانده و با لبخند – «بیش از اندازه خوب» – برای منافع مردم و اعتلای کشورش سینه سپر کرده است.

امروز سالگرد تولد اوست. برای او می نویسیم تا برای اش آرزوی سلامت و بردباری کنیم. تا بگوییم در کنارش می ایستیم. تا بگوییم «قدرش را می دانیم». تا بگوییم کم حافظه نیستیم و کم وبیش می دانیم چه کرده است! تا بگوییم «پشیمان نیستیم» و می دانیم حفظ مشی اعتدال و برقراری توازن میان امنیت، رفاه و آزادی در این سرزمین و در این منطقه چه کار طاقت فراسایی است. تا کمک اش کنیم همگی «بیش از اندازه خوب» از این سرزمین دفاع کنیم.»

*عضو موسسه عالی مطالعاتی بین المللی ژنو

منبع: انتخاب