صابر گل‌عنبری در یادداشتی می نویسد: اگر بخواهیم نگاهی روانشناختی به سیاست‌ها و رفتارهای جناب پینگ بیندازیم، در واقع خصلت اقتدارگرایی مطلق او جدا از این که برساخته حزب کمونیست و تاثیرپذیرفته از مائو نیز هست، در واقع محصول زندگی شخصی و خانوادگی پرفراز و نشیبی است که او از دوران کودکی تجربه کرده است.
ادامه مطلب
کمیته دائمی پلیتبوروی حزب کمونیست چین کمیته‌ای است متشکل از ۷ نفر از رهبران ارشد حزب کمونیست چین. هر عضو کمیته عهده‌دار یک حوزه مهم کشورداری است. ژائو لجی و وانگ هونینگ، دو نفری هستند که از ترکیب شورای قبلی در سمت خود ابقا شدند. کائی چی، دینگ شیوشیانگ، لی شی و لی چیانگ دیگر اعضای جدید این کمیته هفت نفره هستند. تحلیلگران معتقدند که به کارگیری اشخاص وفادار و نزدیک به رهبر چین در کمیته دائمی دایره سیاسی حزب کمونیست، این کشور را به سمت اقتدارگرایی سوق خواهد داد.
ادامه مطلب
بلینکن: حداقل از منظر من، اگر ما و دیگران از این تفاهمات اساسی، این قوانین اساسی، این ایده که به استقلال کشورها باید احترام گذاشته شود، تمامیت ارضی آن باید رعایت شود، نه اینکه با زور تغییر داده شود، دفاع نکنیم و اگر در مقابل آن ایستادگی نکنیم، در واقع داریم در جعبه پاندورا را باز می‌کنیم. متجاوزان – نه فقط در اروپا، نه فقط روسیه – از روسیه الگو خواهند گرفت و می‌گویند من می‌توانم بدون اینکه مجازات شوم هر کاری بکنم. این به درگیری‌ها در بسیاری از نقاط جهان دامن می‌زند.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: رویارویی روسیه همزمان با متحد استراتژیک اش، چین در مقابل امریکا را می توان از جمله نبردهای گرم از نوع سرد تلقی کرد. به عبارت دیگر این رقابت ها که بیشتر در حوزه نفوذ سنتی پیمان شانگهای صورت گرفته نوع از رقابت جدید در عرصه منازعات جهانی است که نه مشابه به جنگ گرم "رویاروی" است و نه هم جنگ سرد "تبلیغاتی"، بلکه تلفیقی از هر دو که جهان را از لحاظ نظم بین الملل به مدل جدیدی می کشاند که کمتر پیشینه داشته است.
ادامه مطلب
آیین گشایش این کنفرانس ین المللی با حضور وزیر اموردفتر نخست وزیری - امور حقوقی مالزی، داتو حاجی وان جنیدی بن تانکو جعفر و همچنین سید حامد البار، وزیر امور خارجه سابق مالزی، لیو چین تونگ معاون سابق وزیردفاع مالزی و علی اصغر محمدی، سفیر ایران در مالزی و سفیر لیبی و نمایندگان سفارت خانه های فلسطین، چین، عربستان و همچنین سفیر سابق مالزی در کشورهای حوزه خلیج فارس، داتو جعفر و برخی نمایندگان احزاب مالزی از طیف های مختلف همچون برساتو و آمنو وPKRوDAP و مهمانان و سخنرانانی از مالزی، اندونزی، ترکیه، آلبانی، کانادا، هند، سنگاپور و... برگزار شد.
ادامه مطلب
مخالفان آمریکا ممکن است به شکل رسمی متحد نباشند اما همه آنها در یک منطقه حساس – قلب سرزمین اوراسیا – و در مسیرهای حساس هم سو هستند. از همین رو ایالات متحده تحت فشار، نمی تواند به یک مشکل بدون لحاظ کردن تاثیرش بر توانایی خود در برخورد با دیگران واکنش نشان دهد. مطالبات از دولت آمریکا زیاد است با این همه واشنگتن با مجموعه ای از چالش ها روبه روست که قادر نیست به راحتی از کنارشان عبور کند و مطمئنا نمی تواند یکباره به رویکردی تهاجمی متوسل شود. از برخی جهات، چالشی که امروز آمریکا با ان روبه روست شبیه به دوره قبل از جنگ جهانی دوم است.
ادامه مطلب
محمد صادق امینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشور پهناور چین، مدلی از توسعه اقتصادی را به جهان ارائه کرده که به تبع آن انگیزه ای برای آموزش و فراگیری زبان اش را فراهم ساخته است؛ علیرغم دشواری در یادگیری آن به دلیل نداشتن الفبا. به دلیل همین دشواری است که اغلب کارشناسان، چین را از دریچه زبان انگلیسی می شناسند که باعث می شود تا اخبار زیادی از چین به زبان چینی به جهان مخابره نشود و جهانیان از درون جامعه چین آگاهی های کافی را بدست نیاورند. چین اما به راه خود می رود، با بومی کردن فرهنگ و سیاست، لطمه ای به توسعه اقتصادی اش نمی زند، لذاست که با جهانی شدن اقتصاد چین، جهان به دنبال شناسایی چین بوده و هست.
ادامه مطلب
اساسی‌ترین ویژگی این جنگ این است که عملاً به دوران پسا جنگ سرد که طی آن ایدئولوژی لیبرال غربی نیروی مسلط در نظام جهانی بود، پایان داده است. به این جنگ آخرین میخ تابوت گفته میشود، زیرا عقب‌نشینی ایدئولوژی لیبرال غربی از اواسط دهه اول قرن بیست و یکم شروع شده بود.
ادامه مطلب
چین تلاش می کند شریکی برای امریکا در رهبری جهان مثل کاری که در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق قبل از فروپاشی اش در اواخر دهه هشتاد قرن گذشته و برپایی روسیه ولادیمیر پوتین بود، باشد. البته روابط امریکا و چنین عالی نیست. اما جاه طلبی های چین دائما در حال بزرگتر شدن است.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: رویارویی روسیه همزمان با متحد استراتژیک اش چین در مقابل امریکا را می توان از جمله نبردهای گرم از نوع سرد تلقی کرد. به عبارت دیگر این رقابت ها که بیشتر در حوزه نفوذ سنتی پیمان شانگهای صورت گرفته نوع از رقابت جدید در عرصه منازعات جهانی است که نه مشابه به جنگ گرم "رویاروی" است و نه هم جنگ سرد "تبلیغاتی"، بل تلفیقی از هر دو که جهان را از لحاظ نظم بین الملل به مدل جدیدی می کشاند که کمتر پیشینه داشته است.
ادامه مطلب
استفان والت و دانی رودریک در یادداشت مشترکی می نویسند: با توجه به وضعیت کنونی روابط، آمریکا و ایران به اقدام مستقل برای حفاظت از منافعشان ادامه می دهند. با این حال دلایلی برای این باور وجود دارد که هر دو طرف این اصل را درک می کنند که اقدامات یکجانبه باید سنجیده و نسبی باشند. برای مثال، زمانی که آمریکا در سال ۲۰۱۸ از توافق خارج شد، ایران واکنش فوری نشان نداد و برنامه هسته ای اش را بطور کامل از سر نگرفت بلکه تا ماه ها پس از آن به توافق اولیه پایبند ماند با این امید که آمریکا در تصمیم خود تجدیدنظر کند یا دیگر امضاکنندگان برجام، به شروط آن عمل کنند. هنگامی که این اتفاق رخ نداد، ایران به روشی جبرانی که به روشنی هم برگشت پذیر بود، از توافق فاصله گرفت و علامت داد که خواهان بازگشت به پایبندی کامل است اگر آمریکا چنین کند. واکنش ایران به کارزار "فشار حداکثری" ترامپ هم سنجیده بود. برای مثال، ترور قاسم سلیمانی، ژنرال عالی رتبه ایران توسط آمریکا، موجب نشد که ایران دست به تشدید بزند بلکه برعکس پاسخش به حملات غیرمرگبار موشکی به پایگاه های آمریکایی در عراق محدود ماند... به رغم خصومت شدید، تا به اینجا هر دو طرف، ریسک های تشدید و نیاز به سنجش دقیق اقدامات مستقل شان را درک کرده اند.
ادامه مطلب
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حمایت ترکیه از قرقیزستان در راستای دفاع این کشور از یکی از اعضای اتحادیه کشورهای ترک زبان قابل تفسیر است و اردوغان با این اقدام تلاش دارد برای سایر کشورهای عضو نقش پدری و حمایتی ایفا کند و دامنه نفوذ خود را در آنها توسعه دهد تا بتواند به جاده صاف کن ناتو و رژیم صهیونیستی تا آن سوی دریای کاسپین مبدل شود و روند محاصره و تهدید منافع و امنیت کشورهای غیرترک مانند تاجیکستان، افغانستان، روسیه، چین و ایران را تداوم ببخشد.
ادامه مطلب
ریچارد هاس می نویسد: آنچه روشن است اینکه رهبران چین، ظاهرا این تصور را دارند که پکن برای رفتار تهاجمی اش، هزینه چندانی پرداخت نخواهد کرد چرا که دیگران وابستگی زیادی به صادرات چین و دسترسی به بازارهای این کشور دارند. با این حال، به نظر نمی رسد که بروز یک منازعه میان واشنگتن و پکن، یک احتمال دور باشد. با نزدیک شدن مسکو و پکن، اکنون برخلاف چهل یا پنجاه سال پیش، این آمریکاست که خود را مرد سالخورده این دیپلماسی سه ضلعی می بیند.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین از ابتدای خروج امریکا از افغانستان، دید اقتصادی بارزتر و نگاه امنیتی عمیق تر به پیشرفت وضعیت در افغانستان را دنبال می کند. به همین دلیل با طالبان از ابتدای کار، تعامل توام با حوصله مندی و گذاره استراتیژیک را سرخط سیاست هایش قرار داده است.
ادامه مطلب
نظام‌های روسیه، چین و ایران همگی می‌دانند که اگر هر یک از آنها بی چون و چرا از واشنگتن یا متحدانش شکست بخورند، پس از شکست تنهاتر و آسیب‌پذیرتر خواهند شد. این دلیل کافی برای قدرت های پیشرو در جهان است که با هم متحد شوند، چه آنها را رسما یک اتحادیه بنامیم یا نه.
ادامه مطلب
وحید کریمی در یادداشتی می نویسد: در سال ۲۰۲۴ میلادی قراردادی تحت عنوان "مک موهان"* باید برای تمدید ده ساله، بین دو کشور انگلیس و امریکا امضا شود. این توافق از بعد از جنگ جهانی دوم، هر ده سال امضا شده و هر بار هم دولت انگلیس با ترفند و زیرکی، علی رغم مخالفت کنگره موفق به امضای آن شده است. طبق توافق، نظامیان انگلیس به سلاح های اتمی امریکا و منابع اطلاعاتی امریکا دسترسی خواهند داشت. همین امر باعث نفوذ بسیار زیاد انگلیس در تعیین راهبرد سیاست خارجی امریکا خواهد شد. دو سال تا سال ۲۰۲۴ فرصت است تا جامعه جهانی به خصوص کشورهایی که از اقدام مشترک آنگلوساکسون یعنی انگلیس و امریکا ضربه خورده اند، با آگاه‌سازی اذهان عمومی و دیپلماسی و لابی در کنگره و مجلس انگلیس، از امضای توافق مک موهان در سال ۲۰۲۴ جلوگیری به عمل آورند.
ادامه مطلب
به احتمال زیاد، ایران و متحدانش از این واقعیت سوء استفاده می کنند که امریکا به طور فعالی، در درگیری در قلمرو ب قرار دارد. امریکا در حال مبارزه با روسیه و همچنین، چین است.
ادامه مطلب
به دلایل زیاد، نظرات مردم ژاپن درباره چین هرگز به سطح قبل از ۲۰۱۰ بازنگشته است. در حالی که ژاپن تلاش می‌کرد وضعیت صلح‌آمیز خود را در مورد جزایر سنکاکو حفظ کند، چین به دور زدن این جزایر ادامه داد و به تدریج تعداد تجاوزات خود به منطقه EEZ و آب‌های سرزمینی ژاپن را افزایش داد.
ادامه مطلب
حسین ابراهیم خانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: توفیق نسبی چین در آرام سازی تبت و به حاشیه راندن این موضوع در صحنه بین المللی، جزیره سازی و پیشروی آرام در دریای چین جنوبی، تثبیت حاکمیت بر هنگ کنگ و تاکید جدی بر حتمی بودن الحاق تایوان به سرزمین اصلی همگی یادآور برنامه ریزی دقیق و مدون چین برای نیل به اهداف راهبردی و دراز مدت است. با در نظر داشتن این پیشینه و برخورداری چین از اقتداری روز افزون، آرام ساختن شین جیانگ و به حاشیه بردن تدریجی موضوع اویغورها را نیز امری محتوم و گریزناپذیر می کند.
ادامه مطلب
هنگامی که غرب به رهبری آمریکا پس از دو دهه مداخله نظامی از افغانستان خارج شد، خلاء بزرگی بر جا ماند. آمریکایی ها حدود ۲.۳ تریلیون دلار آمریکایی را صرف جنگ و ملت سازی نموده و سعی کردند افغانستان را به یک دموکراسی دوست و متحدی در منطقه تبدیل کنند. اما این تلاش بیهوده بود.
ادامه مطلب
چین برای اولین مرتبه هشدار خشکسالی ملی اعلام کرد. این در حالی است که مقامات این کشور درگیر رسیدگی به آتش سوزی جنگل ها هستند و گروه های متخصص را برای محافظت از دانه های زراعی از افزایش دمای هوا به ویژه در حوزه رودخانه یانگ تسه اعزام کرده اند. (عکس ها توسط توماس پیتر گرفته و در رویترز به اشتراک گذاشته شده اند.)
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بلافاصله پس از ورود پلوسی، چین مجموعه‌ای از عملیات‌ها و رزمایش‌های نظامی را در دریاها و حریم هوایی پیرامون تایوان آغاز کرد که در پی وعده‌های این کشور مبنی بر اقدامات قاطعانه و قوی بوده است. جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا نیز اعلام داشت که اگر چین به جزیره دموکراتیک و خودمختار تایوان حمله کند، ایالات متحده آماده مداخله نظامی خواهد بود. قابل ذکر است که پیش از سفر پلوسی، ارتش آمریکا تحرکات خود را در منطقه هند و اقیانوس آرام افزایش داده و ناو هواپیمابر یو اس اس رونالد ریگان را وارد دریای فیلیپین کرده بود. مجموعه ای از این کنشها نشان می دهد که ایالات متحده و چین در حال آماده سازی برای درگیری مسلحانه احتمالی در دریاهای مجاور چین جنوبی هستند و سریع ترین مسیر جنگ احتمالی میان دو قدرت از تایوان می گذرد.
ادامه مطلب
مریم خالقی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: خواهرشهر یا خواهرخواندگی شهری همچنین به عنوان شهرهای دوقلو (دوقلوهای شهری) یک راهبرد جدید است و یکی از برنامه‌هایی است که قدرت تأثیرگذاری پارادیپلماسی را نشان می دهد. به‌طورکلی، خواهر شهر نوعی توافق بین دو شهر یا منطقه در سطح ایالت یا استان است که یک یا چند شباهت در محورهای مختلف دارند و هر یک از این مکان‌ها در یک بخش جداگانه از کشورها قرار دارند.
ادامه مطلب
با حضور پیتر کروز، کارشناس ارشد صنعت و تجارت و آریس نوگروهو، تحلیلگر داده های اقتصادی.
ادامه مطلب
دیدگاه واشنگتن تاریک‌تر شده است. نه تنها چین، بلکه روسیه نیز که از بسیاری جهات از نظم بین‌المللی که می‌خواست آن را در آینه غرب بازسازی کند، واپس مانده اند.
ادامه مطلب
یوسف مولایی معتقد است:گفت‌وگوهای برجام دیگر هیچ مسیر و روند مشخصی ندارد و از هیچ کسی هم فرمان نمی‌گیرد؛ چرا‌که قایق این گفت‌وگوها با هفت پاروزن عملا مسیر سردرگمی را طی می‌کند. به دلیل آنکه هر‌کدام از این هفت پاروزن در راستای اهداف و منافع خود پارو می‌زنند؛ بنابراین مذاکرات احیای برجام فقط دور خود می‌چرخد و بعد از ۱۷ ماه مذاکره، نشست وین درست در همان نقطه‌ای قرار دارد که روز اول قرار داشت./امیرعلی ابوالفتح تاکید دارد: نمی‌توان هیچ‌گونه فرجه زمانی را چه پیش از برگزاری نشست فصلی شورای حکام و چه پس از آن برای تهران درخصوص جواب‌دهی به متن مدنظر اروپایی‌ها مطرح کرد.
ادامه مطلب
حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: منشور ادیبانه و انسان دوستی "غیرمتعهدها" اگرچه برای بشریت نوشته شده اما دیگر برای اجرا ساختاری تاریخ مصرف گذشته است. این جنبش در نظامی دو قطبی شاید پاسخی بود برای فاصله گرفتن از آنها اما بعد از فروپاشی شوروی بیشتر مبدل شده است به یک مجمع تشریفاتی و نمایشی و به مراتب کم اثرتر از سازمان ملل. ایجاد ائتلافی از کشورهای علاقمند به استقلال چه سیاسی و چه اقتصادی، مخالف با تحریم ها و نظام مالی تحت حاکمیت دلار، اگر با سماجتی دیپلماتیک دنبال شود می تواند به ساختار جدیدی منجر شود که این بار رهبری آن را ایران داشته باشد.
ادامه مطلب
جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده با تعامل مجدد با شرکای مهم منطقه، در هنگامه افزایش قیمت انرژی و مواد غذایی، بن بست در مذاکرات هسته ای با ایران و تجدید مناقشه با روسیه و چین، اقدام راهبردی لازم را برای امریکا انجام داد، ولی در حالی که سعی می‌کرد شعار ریاست‌جمهوری‌اش – آمریکا بازگشته و اینجاست تا بماند – را نشان دهد، نتوانست چهره یک شریک ابرقدرت قوی، پایدار و قابل اعتماد را نمایش دهد.
ادامه مطلب
این روایت رو به رشد در جامعه سیاست خارجی امریکا وجود دارد که خاورمیانه نقطه اشتعال رقابت جهانی احتمالی میان واشنگتن و پکن خواهد بود، زیرا حضور چین در منطقه مشهود است.
ادامه مطلب
محمدرضا جوفار در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تایوان با نام رسمی جمهوری چین همچنین با نام های چین تایپه، چین ملی و فُر‌مُز نیز شناخته میشود منطقه‌ای در شرق آسیاست که از جزایر تایوان، پنگهو، کینمن، ماتسو و شماری جزیره کوچک دیگر تشکیل شده است. همگی این جزایر در سواحل شرق چین هستند. این جزیره از راه دریا از غرب با جمهوری خلق چین، از شمال شرق با ژاپن و از جنوب با فیلیپین همسایه است. تایوان پایین‌تر از اوکیاناوا و دورتر از ساحل چین و در دریای چین جنوبی قرار گرفته است. به زعم مقامات پکن تایوان استان بیست و سوم چین است. اما در حال حاضر هم‌پیمان آمریکاست و نیروی دریایی و هوایی‌اش مسلح به سلاح‌های آمریکایی است. تایوان در قرن هفدهم تحت مالکیت چین قرار گرفت اما در قرن گذشته تنها حدود پنج سال از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ میلادی تحت حکمرانی چین بوده است. آمریکایی‌ها طبق قانون روابط تایوان مصوب سال ۱۹۷۹ متعهد به دفاع از تایوان در صورت حمله چینی‌ها هستند. با این حال، اگر تایوان از چین اعلام استقلال کند، عملی که چین آن را اقدام به جنگ قلمداد خواهد کرد، ایالات متحده ملزم به کمک نیست، چرا که اعلام استقلال عملی تحریک آمیز محسوب خواهد شد.
ادامه مطلب