ایران در جنگ بدون گلوله با غرب

دیپلماسی ایرانی: روزنامه گاردین هفته گذشته با انتشار مطلبی به نقل از دیپلمات های اروپایی نوشت که بعد از انتخابات ریاست جمهوری امریکا، شاهد تعدیل هایی در موضع مقامات غربی در مذاکرات هسته ای خواهیم بود. این در حالی است که خانم کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در حاشیه تصویب تحریم های جدید اتحادیه اروپا درباره ایران، ابراز امیدواری کرد که مذاکرات به طور جدی ادامه یابد. مقامات ایرانی نیز از قافله اظهار نظرهای خوش بینانه جا نماندند و نسبت به ادامه مذاکرات ابراز خوش بینی کردند. دیپلماسی ایرانی  تغییر احتمالی فضای حاکم بر مذاکرات ایران با غرب  را  با دکتر فریدون مجلسی، تحلیل گر مسائل بین المللی مطرح کرد:

آیا انتخابات امریکا تاثیری در روند مذاکرات هسته ای ایران خواهد داشت؟ آیا امکان دارد بعد از انتخابات مذاکرات به شکل سازنده تری دنبال شود؟

به طور جدی فکر نمی کنم تاثیر مستقیمی بگذارد.  درست است که آقای رامنی مسئله روابط اسرائیل و ایران را مورد تاکید قرار داده و گفته است که امریکا باید به طور موثر تری از اسرائیل حمایت کند، اما مردم امریکا بیشتر به مسائل داخلی خود توجه می کنند. یعنی مسائل خارجی از اهمیت کمتری برخوردار است. به خصوص این که آقای اوباما در مناظره اخیر با آقای رامنی وضعیت بهتری نست به مناظره قبلی داشت. با این حال به نظر می رسد ایران باید در مورد وضعیت خود در رابطه با غرب تصمیم گیری کند. ظاهرا ایران تصمیم خود را گرفته و جایی برای مذاکره جدی باقی نمانده است.

شما اشاره کردید که ایران تمایلی به مذاکره ندارد در حالی که مقامات ایرانی همواره می گویند که آماده مذاکره هستند...

ایران مذاکره می کند اما آن ها معتقدند این مذاکرات برای وقت کشی است و ایران در حال پیگیری اهداف خود است. از طرف دیگر دیده می شود که تفکر حاکم بر موضع ایران نیز تفکری نیست که علاقمند به هیچ گونه سازشی باشد. مثلا در مصر، مرسی به عنوان نماینده اخوان المسلمین خود را ناچار می بیند که انعطاف نشان دهد و ملاحظه فقر خود را بکند که نیازمند کمک امریکا و عربستان است. ناچار است که وقتی نمی تواند وارد جنگ شود و توانایی مالی این کار را ندارد، شرایط موجود را تحمل کند. اما ایران حاضر به هیچ گونه سازش نیست. مذاکره برای این است که در یک معامله چانه زنی رخ دهد و دو طرف به حد میانه ای رضایت دهند.

حالا شرایط به نحوی شده که انرژی هسته ای تنها بهانه ای برای فشار به ایران شده است. اگر این مسئله نیز توسط ایران پذیرفته شود، آن ها دیگر قبول نمی کنند. مقامات ایرانی مرتبا این مسئله را تکرار کرده اند که هدف ایران از بین بردن اسرائیل است. اما این چیزی نیست که مورد قبول آن ها باشد. آن ها از این منظر است که می خواهند به ایران فشار بیاورند. برای مردم امریکا البته این مسائل مهم نیست. بلکه این دولت امریکا است که به این مسئله توجه می کند. فشار لابی اسرائیلی در امریکا بیشتر بر سطوح بالای پول و ثروت و بانکداری امریکای دست راستی است.

به نظر شما رامنی واقعا در فکر جنگ با ایران است یا تنها به عنوان حربه ای تبلیغاتی از این مسئله استفاده می کند؟

من فکر نمی کنم رامنی شانسی داشته باشد. ثروتمندان و یهودیان امریکایی تمایل ندارند جنگ واقع شود. آن ها به فکر کسب و کار هستند و می خواهند در آرامش به سود اقتصادی خود برسند. علاوه بر این توده مردم در شرایط بحرانی به دولتی رای می دهند که بیشتر به فکر مردم باشد. در حالی که رامنی ستون حمایت خود را بر ثروتمندان استوار کرده است. در حالی که این افراد درصد کمی از جامعه امریکا را تشکیل می دهند. برای مردم امریکا ظرفیت ایران مطرح نیست. آن ها از این خوشحال هستند که یک ترس و وحشت از ایران ترویج کرده اند.

بحث دیگری که در مذاکرات مطرح است، بحث تحریم ها است. ایران با توجه به فشار تحریم ها نمی تواند مذاکرات را طولانی کند. به نظر شما چقدر ممکن است تحریم ها به جلو رفتن مذاکرات کمک کند؟

من فکر نمی کنم اساسا تحریم ها تاثیری در این باره داشته باشند. آن ها با تحریم ها می خواهند آن قدر فشار بیاورند تا ایران به زانو در بیاید. اما به نظر نمی رسد ایران در این رابطه کوتاه بیاید. من معتقدم جنگ مدت ها است که شروع شده است. ما در حالت جنگ هستیم اما در این شرایط جنگ بدون گلوله دچار مشکل شده ایم. انرژی هسته ای و این گونه مسائل همگی بهانه است.مسئله اصلی دشمنی و تضاد ایران با رژیم صهیونیستی است و تا این مسئله باقی است، فشارهای غرب هم ادامه پیدا خواهد کرد. بنابراین در این حالت مذاکرات به هیچ وجه نمی تواند سازنده بوده و پیش رود./12

انتشار اولیه : یکشنبه 30 مهر 1391 / بازانتشار : چهارشنبه 3 آبان 1391