احمد جرفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برخلاف دوره‌های پیشین، که برخی کشورهای منطقه با مذاکرات هسته‌ای ایران (گروه ۵+۱) مخالفت می‌کردند، رویکرد هوشمندانه عراقچی توانسته است حمایت کشورهای همسایه را جلب کند.
ادامه مطلب
گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای، هرچند قابل‌توجه، ممکن است با واقعیت فاصله داشته باشد. تجربه مذاکرات گذشته نشان داده که تغییرات در زمان‌بندی یا ترکیب تیم‌ها اغلب تحت تأثیر عوامل داخلی و خارجی متعددی قرار دارد. برای ایران، تداوم مذاکرات در فضایی سازنده و مبتنی بر احترام متقابل، از اولویت برخوردار است. سخنان بقائی نیز بر این نکته تأکید دارد که تهران به دنبال پیشبرد مذاکرات در چارچوب توافقات قبلی است. در مقابل، اگر تیم آمریکایی تصمیم به تغییر ترکیب خود بگیرد، این اقدام می‌تواند نشان‌دهنده عزم واشنگتن برای تسریع در رسیدن به توافق باشد، هرچند ممکن است با پیچیدگی‌های جدیدی همراه شود. در مجموع، دور چهارم مذاکرات ایران و آمریکا، چه از نظر زمان‌بندی و چه از منظر ترکیب تیم‌ها، در روزهای آینده با حساسیت‌های بیشتری همراه خواهد بود. پیشرفت‌های اخیر امیدها را برای دستیابی به توافقی پایدار افزایش داده، اما همچنان نیازمند مدیریت دقیق و دیپلماسی هوشمندانه از سوی هر دو طرف است.
ادامه مطلب
وی در پاسخ به پرسش دیپلماسی مبنی بر اینکه آیا جمهوری اسلامی ایران با حاکمان سوریه در ارتباط است و آیا برنامه فعالانه‌ای برای برقراری ارتباط با آنها و بازگشایی سفارت ایران در دمشق در جریان است؟ پاسخ داد: «خیر.»
ادامه مطلب
حسین حاجی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترامپ درصدد برگرداندن قدرت آمریکا به اواخر جنگ جهانی دوم است، دوره ای که آمریکا قدرت بلامنازع و مطلق جهان بود. زیاده خواهی های ترامپ در خروج از پیمان های بین المللی، تنش با اروپا، باج خواهی از کشورهای کانادا، چین، روسیه، مکزیک و خاصتا جمهوری اسلامی ایران در راستای بازیابی هژمونی و سلطه جهانی است.
ادامه مطلب
کیومرث اشتریان می نویسد: حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه و اقیانوس هند و مذاکراتی که در جریان است، از نظر چالش‌ها یا مخاطراتی که برای امنیت ملی ما دارد، بیش از هر موضوعی شایسته بحث و گفت‌وگو است.
ادامه مطلب
اکبر فیجانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: واقعیت این است که نیروی هسته ای صلح آمیز امکان پیشرفت در حوزه های گوناگون را فراهم می کند و نظام سلطه پیشرفت و استقلال ایران و سایر ملت های منطقه را نمی تواند تحمل کند.
ادامه مطلب
مجید رضائیان می نویسد: روزنامه‌نگاران از قضا موظف هستند با تکیه بر روزنامه‌نگاری تحلیلی، پای همه سوژه‌ها و موارد عینی در حال وقوع یا به‌اصطلاح «محتمل» را به میان بکشند و درباره آن جریان‌سازی مثبت کنند تا مفهوم واقعی رسانه جریان‌ساز -با تکیه بر ژانر روزنامه‌نگاری تحلیلی- جلوه‌گر شود. آخر. تیم یا جناح سرمایه‌گذاری ترامپ در کاخ سفید در برابر نئوکان‌های جنگ‌طلب، از قضا رسانه‌ها را «سرمایه» قلمداد می‌کنند تا مزاحم و موی دماغ. همین نگاه را در ایران باید متناسب با شرایط کشور ایجاد و ترویج کرد. نگاهی که رسانه تحلیلی و جریان‌ساز را «مستقل اما سرمایه» بپندارد تا رسانه «تابع و منفعل». تردید نکنیم این نگاه منتهی می‌شود به رسانه حاضر در دور میز مذاکره و نه غایب.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: رکیه با نفوذ و سلطه نرم در کشورهای همسایه و حوزه تمدنی ایران زمین، محاصره ایران را تنگ‌تر می‌کند، منابع راهبردی قدرت ایران را کاهش می‌دهد یا به اختیار خود می‌گیرد و در نهایت شبیخون به درون ایران را اجرا می‌کند!
ادامه مطلب
محمدعلی مهتدی در یادداشتی می نویسد: سؤال این است که چه عامل یا عواملی باعث شده که عربستان ناگهان به این ابتکار عمل جدید و جهشی در روابط با ایران دست زده است؟ آنچه مسلم است اینکه اقدام عربستان ناشی از تحولات اخیر در منطقه به‌ویژه مذاکرات دو جانبه ایران و آمریکا ست و اینکه ریاض برای تقدیم نامه پادشاه به رهبری انقلاب وزیر دفاع را انتخاب کرده و اصرار وی مبنی بر اینکه سرلشکر محمد باقری ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی میزبان او باشد، نشان می دهد که موضوع این ماموریت بیشتر جنبه نظامی دارد، هرچند بعضی استدلال کرده اند که امیر خالد بن سلمان موقعیتی فراتر از وزارت دفاع دارد و پس از برادرش، محمد بن سلمان، ولیعهد، شخص دوم در هرم تصمیمگیری محسوب می شود.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: محاصره سال ۲۰۱۷ نه‌تنها باعث عقب‌نشینی قطر نشد، بلکه نقطه عطفی در تحول دکترین امنیت ملی و سیاست خارجی این کشور بود؛ دکترینِ بازیگری کوچک با دست‌های بزرگ که قواعد بازی را با نرمی و قدرت بازنویسی کرد.
ادامه مطلب