صالحی و کنفرانس امنیتی مونیخ؛ بودن یا نبودن؟

۱۱ بهمن ۱۳۹۰ | ۲۱:۴۰ کد : ۱۸۹۷۴۷۳ اروپا
سوای مذاکرات پیش رو در استانبول که به زودی و با نامه نگاری سعید جلیلی با کاترین اشتون کلید می خورد، طی روزهای آینده چهل و هشتمین کنفرانس امنیتی مونیخ نیز در آلمان برگزار می شود که هنوز معلوم نیست وزیر خارجه کشورمان دعوت شده و در آن حضور پیدا می کند یا خیر.
صالحی و کنفرانس امنیتی مونیخ؛ بودن یا نبودن؟

دیپلماسی ایرانی: برخی منابع خبری گزارش داده اند که طی روزهای گذشته تماس هایی میان وزیر خارجه ایران با برخی دیپلمات های اروپایی صورت گرفته و درباره از سرگیری مذاکرات ایران و غرب و تنش های شدت گرفته میان دو طرف صحبت هایی ردوبدل شده است.

اگرچه منابع رسمی داخلی و سخنگوی وزارت خارجه این اخبار غیرشفاف را تایید نکرده و نظری درباره آن نداده اند، اما انتظار می رود پس از تحمیل فشارهای تازه بر تهران و همچنین مناقشات پیرامون تنگه هرمز، صادرات نفت و همچنین سوریه، تمایل و انگیزه دو طرف برای پی گرفتن گفتگو و تلاش برای یافتن راه حل های مسالمت آمیز بیش از گذشته شده باشد.

در روزهای اخیر که بازرسان آژانس انرژی اتمی به ایران آمده و زمزمه هایی مبنی بر بازگشت به میز مذاکرات هسته ای هم شنیده می شود، علی اکبر صالحی به عنوان شخص اول دستگاه دیپلماسی کشورمان با اتخاذ لحنی نرم و توام با دعوت به آشتی، اعلام کرده است که ایران حاضر است با بازرسان همکاری نزدیکی داشته باشد تا ابهام ها و بدبینی های موجود کاهش یابد و در نتیجه تنش های سیاسی ایران و غرب که بیش از هر چیز بهانه اتمی دارد، رو به نزول بگذارد.

نقطه کانونی مناقشات ایران و غرب (موضوع هسته ای) طی هفته های اخیر بیش از همیشه برجسته نمایی شده و تهدیدها و تحریم هایی مضاعف بر ایران تحمیل کرده است. بسیاری از کارشناسان از آغاز جنگ اقتصادی غرب علیه ایران سخن گفته و آن را بدیلی برای جنگ نظامی برشمرده اند. درواقع گفته می شود پرهیز غرب از جنگ با ایران یکی ناشی از قدرت منطقه ای ایران است و دیگر به فرسایندگی دو جنگ افغانستان و عراق برمی گردد که توان ورود به جنگی تازه را از غرب سلب کرده است.

به بیان دیگر، شرایط تازه منطقه که با انقلاب ها و خیزش های مردمی همراه شده، این فرصت را به غرب داده است تا به قصد تضعیف و جلوگیری از نفوذ ایران، حلق محاصره را تنگ تر کرده و اوضاع سیاسی و اقتصادی جمهوری اسلامی را به سمت اضمحلالی درونی و بدون هزینه سوق دهد.

اظهارات این روزهای برخی مقام های دیپلماتیک و دولتی ایران حاکی از تمایل برای گفتگوهای دوجانبه با غرب است و مقدمات آن نیز برای چیده شدن میز مذاکره در استانبول فراهم شده است. از طرفی به بازرسان هم این اجازه داده شده است تا بیش از مهلت مقرر سه روزه در ایران بمانند و از تاسیسات موردنظر دیدن کنند. البته باید دید این بازرسان که گویا مقام های سیاسی و کارشناسان تسلیحاتی نیز همراهشان هستند، با چه نگرش و هدفی آمده اند و آیا صرفا به قصد بازدید از اماکن صنعتی و هسته ای به تهران سفر کرده اند یا اینکه درخواست رصد مکان های نظامی از پیش تعیین شده را هم دارند؟ اگر آنها با نیت واکاوی نظامی به موضوع هسته ای ایران بنگرند، بطور حتم تهران چنین اختیاری به آنها نخواهد داد چرا که این قبیل خواسته ها را واجد جنبه فراقانونی و خارج از چارچوب های عرفی تلقی خواهد کرد.

با این وجود علی اکبر صالحی و برخی نمایندگان مجلس ضمن پافشاری بر اصول و حقوق هسته ای ایران که جزو سیاست های کلان جمهوری اسلامی به شمار می رود، در صحبت های خود اشاره کرده اند که ایران همواره از گفتگوها استقبال کرده و این بار نیز مذاکره را رد نمی کند.

اما سوای مذاکرات پیش رو در استانبول که به زودی و با نامه نگاری سعید جلیلی با کاترین اشتون کلید می خورد، طی روزهای آینده چهل و هشتمین کنفرانس امنیتی مونیخ نیز در آلمان برگزار می شود که هنوز معلوم نیست وزیر خارجه کشورمان دعوت شده و در آن حاضر می شود یا خیر.

مناسبات ایران و اروپا طی یک سال گذشته به پایین سطح خود رسیده و اروپایی ها منفرد یا جمعی، تصمیمات ضد ایرانی خود را به مرحله عمل درآورده و همگام با امریکا درصدد تضعیف ایران و تحمیل خواسته های خود برآمده اند. اعلام شده است که یکی از موضوعات مورد بحث در این کنفرانس امنیتی، به مسئله هسته ای ایران برمی گردد و دیپلمات ها و سیاستمداران قرار است در این باره گفتگو کنند.

اگرچه کنفرانس مونیخ، محل ارائه تصمیمات و ابلاغیه های اجرایی نیست ولی بحث ها و نتایج آن همواره بر تصمیمات جمعی کشورهای شرکت کننده تاثیر داشته و خطوط امنیتی و اقتصادی و راهبردهای کلان اروپا را در قبال معضلات موجود و آینده ترسیم کرده است. سال گذشته این کنفرانس زیر سایه تحولات کشورهای عربی برگزار شد و حاضران درباره نحوه نقش آفرینی غرب در انقلاب های خاورمیانه، پیش بینی ها و برآوردهای خود را ارائه دادند. همچنین موضوع رابطه روسیه و اتحادیه اروپا نیز مورد بررسی قرار گرفت. امسال اما این کنفرانس هم تحت تاثیر انقلاب های خارومیانه و تغییر معادلات این منطقه و هم تحت تاثیر بحران اقتصادی و عواید و نتایج ناشی از تحریم ایران قرار دارد. در چنین شرایطی هنوز معلوم نیست که علی اکبر صالحی در مونیخ حضور می یابد یا خیر و آیا حضور او می تواند با نقش آفرینی سیاسی قابل ملاحظه ای توام باشد؟ او سال گذشته در دقیقه نود بود که به مونیخ رسید؛ چرا که گفته می شد در فهرست تحریم های اروپا قرار دارد و مشمول ممنوعیت صدور ویزا می شود.

امسال کنفرانس امنیتی مونیخ 3 تا 5 فوریه (14تا16 بهمن ماه) با حضور نمایندگان بیش از 60کشور جهان برگزار می شود که محور اصلی آن بحث درباره حفظ صلح جهانی و تغییرات بزرگ ژئوپلتیک عنوان شده است. چندین رئیس دولت و نزدیک به 40 وزیر خارجه و دفاع از کشورهای مختلف جهان در این کنفرانس حضور خواهند داشت. لئون پانه تا وزیر دفاع و هیلاری کلینتون وزیر خارجه امریکا، هنری کیسینجر دیپلمات کهنه کار ایالات متحده، رابرت زولیک رئیس بانک جهانی، اندرس فوگ راسموسن دبیرکل ناتو و چندین کمیسر عالی اتحادیه اروپا و همچنین روسای جمهوری لهستان، اوکراین و آذربایجان از جمله شرکت کنندگان در کنفرانس هستند. احتمال حضور ولادیمیر پوتین نخست وزیر روسیه نیز در نشست می رود ولی هنوز خبری قطعی در این باره اعلام نشده است. گفته می شود بخشی از مذاکرات امسال همچون سال گذشته به موضوع سپر دفاع موشکی امریکا اختصاص خواهد داشت.


نظر شما :