اگر امریکا بی­ریا باشد مذاکره می­کنیم

۲۳ فروردین ۱۳۸۸ | ۱۹:۱۷ کد : ۴۲۶۰ گفتگو
گفت‌وگوی وال استریت ژورنال با علیرضا سالاری،‌ رییس میز امریکا در وزارت امور خارجه.
اگر امریکا بی­ریا باشد مذاکره می­کنیم

سال گذشته، محمود احمدی نژاد، رییس جمهور ایران به وزارت امور خارجه دستور داد تا میز جداگانه­ای برای امریکا اختصاص دهند. از آن زمان به بعد امور مربوط به این میز با امور مربوط به اروپا درهم آمیخته­ است. علت اصلی به­وجود آمدن این میز افزایش روابط سیاسی و اقتصادی با امریکای شمالی و جنوبی است.

هفته گذشته، دیپلمات­های ارشد ایرانی و امریکایی در شهر لاهه با یکدیگر ملاقات کردند تا در مورد امنیت و ثبات در افغانستان گفت­و­گو کنند. طی 30 سال گذشته دو کشور روابطی در این سطح با یکدیگر نداشتند. علیرضا سالاری معاون وزیر امور خارجه،  اکنون رییس میز امریکا در وزارت امور خارجه است. او دیپلماتی است که پیش از این سفیر ایران در امارات متحده عربی بود. وی در ماه دسامبر با وال استریت ژورنال مصاحبه­ای انجام داد که متن کامل آن در ادامه می آید:

چرا آقای احمدی­نژاد تصمیم گرفت تا میز اختصاصی جداگانه­ای برای امریکا در نظر بگیرد؟
نیاز شدیدی به این مسئله احساس کرده بود. دولت جدید براین باور است که ما باید روابطمان را با قاره آمریکا، افزایش دهیم که این شامل امریکای شمالی و امریکای جنوبی می­شود. به علاوه اینکه مسائل مربوط به امریکا، پیش از این به طور کلی نادیده گرفته می­شد. ما سعی می­کنیم این شرایط را تغییر دهیم.

وظیفه میز امریکا چیست؟
در خصوص امریکای شمالی، بیشتر فعالیت ما بر روی تحقیق و تحلیل متمرکز است. ما اخبار را از نزدیک دنبال می­کنیم و تمامی زوایای روابط ایران و ایالات متحده را بررسی کرده و مشاوره لازم را با توجه به یافته­های خود به رییس جمهور منتقل می­کنیم. شما می­توانید بگویید که فعالیت ما پیرامون امریکای شمالی منفعل است، اما ما در بخش امریکای جنوبی بسیار فعال هستیم. ما همراه با روابط سیاسی و دیپلماتیک خود با بسیاری از کشورهای امریکایی جنوبی، با آنها روابط اقتصادی خوبی نیز داریم.

آیا انتخاب باراک اوباما به عنوان رییس جمهور امریکا، به عنوان راهی برای عادی سازی روابط ایران و امریکا به شمار می­رود؟
افکار عمومی جهان بر این عقیده است که باراک اوباما می­خواهد رویکرد امریکا در مقابل جهان را تغییر دهد. ما در مورد عراق و افغانستان می­توانیم به آنها کمک کنیم و اگر امریکا بی­ریا تمایل خود را برای گفت­و­گو با ما نشان دهد ما حتما با آنها مذاکره خواهیم کرد.

هنوز هزاران نفر در ایران در نماز جمعه فریاد مرگ بر امریکا سر می­دهند. آیا شما روزی را می­بینید که ایرانی­ها دیگر پرچم امریکا را به آتش نکشند و شعار مرگ بر امریکا ندهند؟
برای چنین چیزی ما امریکایی­ها را مقصر می­دانیم. آنها رفتار خشنی با ما داشتند، از تغییر حکومت در ایران صحبت کردند و سعی کردند با تحریم­ها جمهوری اسلامی را ساقط کنند. تا زمانی که این تحریم­ها وجود دارد این فریادها خاموش نخواهد شد.

بزرگ­ترین شکایت ایران از امریکا چیست؟
بزرگ­ترین مشکل ما با امریکا تکبر امریکایی­ها است. امریکا فکر می­کند که فرمانده کل کره زمین است و فکر می­کند که این حق را دارند که به هر کسی بگوید که چگونه رفتار کند. این تکبر و بی­احترامی است. ما احساس می­کنیم که امریکا امنیت ملی خود را برتر از امنیت سایر مردم در نظر می­گیرد که ما با آن مخالف هستیم.

آیا شما فکر می­کنید که ایران و امریکا با یکدیگر مذاکره خواهند کرد؟
نظر ما برای مذاکره بر پایه احترام متقابل است. آنها تا کنون باید فهمیده باشند که نمی­توانند خواسته­های خود را به ایران تحمیل کنند. اگر امریکا متکبر نبود، باید در پاسخ به نامه آقای احمدی نژاد برای پیروزی آقای اوباما پاسخی می­نوشت. ادب حکم می­کند که وقتی کسی سلام می­کند شما پاسخش را بدهید.

عادی سازی روابط ایران و امریکا چگونه به نفع ایران خواهد بود؟ آیا حذف تحریم­ها وضعیت اقتصادی ایران را بهبود خواهد بخشید؟
در واقع، اگر ما روابطمان با امریکا را از سر بگیریم تاثیر چندانی بر ما نخواهد داشت. ما در حال حاضر 800 میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی داریم و می­توانیم اقتصاد خود را با وجود تحریم­ها بچرخانیم. ما بیشتر تولیدات خود را در داخل از کشور تامین می­کنیم. از اینکه کشوری کاملا مستقل هستیم احساس غرور می­کنیم و در هیچ موردی به امریکا نیاز نداریم.

آیا فکر می­کنید که عادی سازی روابط ایران و امریکا به نفع امریکا خواهد بود؟
ما یک قدرت منطقه­ای هستیم. همه می­دانند که امروز بدون همکاری با ایران به هیچ چیز در خاورمیانه دست پیدا نخواهند ­کرد. ما می­توانیم به ثبات در افغانستان و عراق کمک کنیم. بنابراین پاسخ من به این سوال مثبت است. من فکر می­کنم که امریکا از مذاکره با ما سود خواهد برد.

امریکا ایران را متهم می­کند که در عراق و افغانستان دخالت می­کند. آیا این واقعیت دارد؟
کاملا غلط است. هیچ مدرکی دال بر اینکه ایران در امور این کشورها دخالت می­کند وجود ندارد. ایران در این کشورها نفوذ دارد. این کاملا طبیعی است چرا که با این کشورها روابط فرهنگی و دینی دارد. ببینید، آنها از آن سوی دنیا به عراق هجوم می­آورند و بعد ما را متهم می­کنند که در این کشور دخالت می­کنیم. این خنده­دار نیست؟

بسیاری از مردم روابط نزدیک و ناگهانی ایران و دولت­های چپ در امریکای جنوبی را عجیب می­دانند. مگر این شعار انقلاب نبود که نه شرقی نه غربی؟
کشورها مانند انسان­ها هستند. آنها باید مانند انسان­ها با یکدیگر رابطه داشته باشند. کشورها نیز به دنبال متحدانی برای خود هستند که در هدفهای بزرگ با یکدیگرند شریکند. وقتی می­گوییم، نه شرقی، منظورمان کمونیسم است، اما در حال حاضر شرایط تغییر کرده­است. کشورهای چپ­گرای امریکای لاتین تهدیدی برای ما به­شمار نمی­روند. در واقع، ما کشورهای امریکای لاتین را دوستان خوبی برای خود می­دانیم.

انقلاب ایران 30 ساله شده­است. سیاست خارجی جمهوری اسلامی را پس از سی سال چگونه ارزیابی می­کنید؟
هر روزی که می­گذرد، ایران به گسترش روابط خود با تمام جهان ادامه می­دهد حتی اگر رابطه­ای با امریکا نداشته باشد. در حال حاضر ما 130 ماموریت دیپلماتیک در سراسر جهان داریم. دوستان زیادی داریم که برای ما احترام قائل هستند. نظر من این است که پرستیژ ایران امروز قابل مقایسه با سی سال گذشته نیست. ما بازیگر اصلی در منطقه و در میان کشورهای مسلمان هستیم.

برخی بر این عقیده­اند که تنها یک رییس جمهور تندرو مانند محمود احمدی­نژاد می­تواند با امریکا رابطه برقرار کند. نظر شما چیست؟
آقای احمدی­نژاد جرات بیشتری برای برداشتن گام­های موثر دارد. او به هیچ وجه نگران بحث و جدل نیست و می­خواهد با مسائل جدیدی روبه­رو شود. او نگران افکار عمومی نیست و اگر فکر کند که مسئله­ای درست است، حتما آن را انجام خواهد داد. من مطمئن هستم که این خصوصیات برای دیپلماسی ما در مقابل امریکا بسیار موثر هستند.

آیا فکر می­کنید که این مسائل در مورد سیاست­های هسته­ای ایران نیز کارایی داشته باشد؟
کناره­گیری از برنامه هسته­ای ما غیر ممکن است. چراکه هیچ کشوری از خواسته­های ملی خود صرف­نظر نمی­کند و ایران نیز در این مسئله یک استثنا نیست. اینکه کشورهای غربی به ما اعتماد ندارند، مشکل ما نیست. آنها نمی­توانند به ما دیکته کنند که چه کاری را انجام دهیم و چه کاری را انجام ندهیم.

به من بگویید آیا یک کشور قدرتمند نیازمند اجازه از کشورهای دیگر برای خواسته­های داخلی خود است؟

آیا ایران اسراییل را به عنوان یک کشور خواهد پذیرفت؟
ایرانی که من می­شناسم هرگز چنین کاری نخواهد کرد. نه تنها اسراییل را به رسمیت نخواهد شناخت، بلکه هرگز رابطه­ای نیز با اسراییل برقرار نخواهد کرد.


نظر شما :