قدرت‌نمايى ايران و دلخورى اسرائيل از امريکا
ديپلماسى ايرانى: موضوع عبور ناوهاى ايرانى از کانال سوئز و پهلو گرفتن آنها در بندر لاذقيه در سوريه بيش از آن چه تصور مى‌شود، اسرائيلى‌ها را نگران کرده است. به خصوص اين که با رسيدن اين دو ناو به سوريه، ايران و سوريه اعلام کردند که به توافق رسيدند تا همکارى‌هاى نظامى دريايى خود را گسترش دهند. ايران و سوريه در سال 2006 توافق‌نامه نظامى امضا کرده بودند که با امضاى اين توافق‌نامه دريايى همکارى‌هاى امنيتى‌شان تکميل مى‌شود. اين اتفاق باعث مى‌شود تا پس از 32 سال براى نخستين بار ايران رسما در درياى مديترانه که يکى از مهمترين مناطق ژئواسراتژيک دنيا است و اسرائيل و متحدان غربى‌اش گمان مى‌کردند ايران در آن حضور ندارد، حضور فعال بيابد. موضوعى که باعث نگرانى اسرائيل شده و حالا احساس مى‌کند ايران نه تنها از مرز خشکى سوريه و لبنان بلکه از دريا نيز مى‌تواند اين رژيم را تحت فشار بگذارد. نگرانى اسرائيل زمانى دو چندان مى‌شود که اخبار نشان مى‌دهد، ايران و سوريه قصد دارند در آب‌هاى درياى مديترانه مانور نظامى دريايى نيز انجام دهند.
عامل ديگرى که نگرانى اسرائيل را بيش از پيش افزايش مى‌دهد، تحويل موشک‌هاى ضد ناو ياخونت است که روسيه اعلام کرده، عمليات تحويل آنها را به سوريه آغاز کرده است. قرارداد خريد اين موشک‌ها را مقامات سورى در سال 2007 در مسکو امضا کرده بودند. اسرائيل از آن موقع تا کنون فشارهاى بسيارى به مسکو وارد مى‌آورد که از تحويل اين موشک‌ها به سوريه جلوگيرى کند ولى روسيه همواره به خواسته‌هاى اسرائيل بى‌اعتنا بود. اسرائيل مدعى بود که اين موشک‌ها را سوريه در نهايت به حزب الله لبنان تحويل خواهد داد ولى روسيه در پاسخ مى‌گفت اين اظهارات خيالاتى بيش نيست. به گزارش روزنامه الحيات، چاپ لندن، اکنون قرار است اين موشک‌ها در مانور احتمالى ايران و سوريه به نمايش در آيند.
اين روزها اسرائيل بسيار خشمگين و مضطرب است. در سايه تحولات خاورميانه که فعلا نشان از تضعيف اسرائيل در منطقه دارد، ايران توانسته از فرصت استفاده کرده و بر موقعيت منطقه‌اى خود بيفزايد. نفوذ به درياى مديترانه که از يک سو کشورهاى مهم اروپايى همسايه آن هستند و از سوى ديگر کشورهاى عرب شمال افريقا و کشورهاى متخاصم با اسرائيل در غرب آسيا، دستاوردى مهم براى ايران محسوب مى‌شود. حال اسرائيل براى فرار از اين فضا مجبور است راهى براى فرار رو به جلو بيابد تا شايد بتواند از فشارهاى منطقه‌اى که ايران در راس آن قرار دارد، بکاهد. از اين رو است که دولت اسرائيل اعلام کرده، احتمالا اين کشتى‌ها حامل سلاح و سوخت هسته‌اى براى سوريه هستند تا پروژه همکارى‌هاى هسته‌اى ايران و سوريه تکميل شود. اظهار نظرهايى از اين دست در مطبوعات اسرائيلى بازتاب گسترده‌اى داشته است.
الکس فيشمن، تحليلگر مسائل نظامى و يکى از چهره‌هاى امنيتى نزديک به سازمان امنيت اسرائيل در اين باره به روزنامه اسرائيلى يديعوت احرونوت گفته است، پروژه هسته‌اى سوريه همچنان موضوع اختلافى جدى در آژانس بين‌المللى انرژى اتمى است. به اعتقاد ما بايد پروژه هسته‌اى سوريه در دستور کار آژانس بين‌المللى انرژى اتمى قرار بگيرد و در کنار پرونده ايران و کره شمالى به شوراى امنيت ارجاع شده و مورد بررسى جدى قرار گرفته شود.
به گزارش روزنامه القدس العربى، چاپ لندن، اسرائيل توانسته فرانسه و امريکا را مجاب کند که کار بررسى پرونده هسته‌اى سوريه را در دستور کار خود قرار دهند ولى يوکى آمانو، دبير کل آژانس انرژى اتمى به اطلاع نمايندگان اين دو کشور رسانده بهتر است که فعلا بر بررسى پرونده هسته‌اى سوريه متمرکز نشويم و کل انرژى خود را بر روى پرونده هسته‌اى ايران بگذاريم تا شايد بتوانيم آن را به نتيجه برسانيم.
فيشمن در اين باره مى‌گويد: «اسرائيل يک بار در سال 2007 با بمباران تاسياست هسته‌اى دير الزور، سوريه را از دستيابى به تکنولوژى هسته‌اى نظامى بازداشت. اما حالا مسئله تازه‌اى به وجود آمده. هم‌زمان با ورود دو ناو ايرانى به بندر لاذقيه سوريه کشف شده که سوريه در نزديکى دمشق در حال ساخت نيروگاه هسته‌اى است.»
نگرانى اسرائيلى‌ها از جنبه بوغ و کرناى رسانه‌اى خارج و جنبه علنى به خود گرفته است. دکتر دورى گلد، يکى از نزديک‌ترين مشاوران سياسى بنيامين نتانياهو، نخست‌وزير اسرائيل در اين باره مى‌گويد: «آن چه در دو دهه گذشته براى ما ثابت شده، اين است که ايران به روشنى تلاش مى‌کند که به قدرت نخست خاورميانه تبديل شود. ما پيش از اين شاهد بوديم که ايران در لبنان، عربستان، عراق و افغانستان چه نقشى بازى مى‌کرد و حالا نيز دايره حضور خود را از محدوده خليج فارس فراتر برده و به درياى مديترانه رسانده است.»
در اين جا مشاور نزديک نخست‌وزير اسرائيل نگرانى خود را به وضوح بيان مى‌کند و سناريوى تازه‌اى را به ميان مى‌کشد که متفاوت از بسيارى از تحليل‌ها است. وى مى‌گويد: «عده‌اى مى‌گويند دو ناوى که وارد درياى مديترانه شده‌اند، قديمى‌اند و مربوط به زمان شاه هستند. حتى مى‌گويند سلاح‌هايى که در اين ناوها تعبيه شده مربوط به دوران شاه هستند. مسئله‌اى که ما را نگران مى‌کند اين است که ايران با عبور از اين دو ناو و رسيدن به درياى مديترانه و سواحل سوريه ممکن است بخواهد که سلاح‌هاى خود را به روز کند.»
وى خريد تسليحاتى سوريه از روسيه را با عبور اين دو ناو مرتبط مى‌داند و مى‌گويد: «گزارشى در سال 2007 منتشر شد مبنى بر اين که ايران تلاش دارد دايره نفوذ خود را از تنگه هرمز فراتر ببرد. اکنون هم در حال ساخت پايگاه‌هاى نظامى جديدى در درياى عمان است که تا سال 2015 آماده خواهند شد.»
گلد در پاسخ به اين اظهار نظر که اين نخستين بار نيست که ايران ناو به درياى مديترانه مى‌فرستد در گذشته نيز شاهد اعزام اين ناوها بوده‌ايم، مى‌گويد: «اين درست است که در سال‌هاى گذشته شاهد رسيدن ناوهاى ايرانى به سودان و سومالى بوديم ولى هيچ گاه اين ناوها وارد درياى مديترانه نشدند.»
وى سپس مدعى مى‌شود: دومين نيروى دريايى ايران سپاه پاسدان انقلاب اسلامى است که با آموزش گروه‌هاى چريکى دريايى، آنها را براى درگيرى‌هاى چريکى آماده مى‌کند.
مشاور نتانياهو همچنين اذعان مى‌کند: خوب مى‌دانيم عبور اين دو ناو از کانال سوئز پيام نظامى ندارد بلکه صرفا پيام سياسى است ولى مسئله اين است که اين پيام چه مى‌تواند باشد؟ البته نکته‌اى نيز وجود دارد، مصر در کنار عربستان و اردن که هر سه کشورهاى سنى مذهب محسوب مى‌شوند هم‌پيمانى‌اى براى جلوگيرى از افزايش نفوذ ايران شيعى تشکيل داده بودند. اکنون با سقوط مبارک هم‌پيمانى سنى‌هاى عرب شکسته شده است. با ارسال اين ناوها مشخص شد که ايران مى‌خواهد از خلاء سقوط مبارک بيشترين بهره را ببرد.
او سپس به انتقاد از ايالات متحده مى‌پردازد و مى‌گويد: «با عبور اين دو ناو از کانال سوئز مشخص شد که ايالات متحده تا چه اندازه در دفاع از هم‌پيمانانش ضعيف و عاجز شده است. از سويى با آغاز تظاهرات شيعيان در شمال يمن و استمرار تظاهرات مردمى شيعيان بحرينى امريکا روز به روز متحدان منطقه‌اى‌اش را بيشتر از دست مى‌دهد، هم‌پيمانانش در منطقه در محنت به سر مى‌برند در حالى که امريکا از حمايت از آنها عاجز است. اين در حالى است که ايران با اعزام اين دو ناو به سوريه پيام ديگرى را نيز به جهان داد و آن اين که در حالى که امريکا نمى‌تواند از هم‌پيمانانش دفاع کند، ايران مى‌تواند به متحدانش قوت قلب دهد و آنها را بيش از پيش حمايت کند.
به گفته گلد، عبور اين دو ناو نشان داد که ايران آمادگى دارد وارد تمامى نقاطى که امريکا از آنها عقب‌نشينى مى‌کند، شود و خلاء نبود امريکا را فورا پر کند.
نظر شما :