مجله هفته/ تعیین جایزه برای جذب سرمایه خارجی

اصولا تعیین جایزه برای کسب نتیجه راهکاری مناسب و تحریک کننده به حساب می آید. برخی تیم های ورزشی نیز در مسابقه هایی که جنبه حیثیتی دارد دست به این کار می زنند و به بازیکنانشان وعده می دهند که در صورت پیروزی بر حریف جایزه ای قابل توجه دریافت خواهند کرد. البته این مساله همیشه و در همه حال پاسخ مناسب را نمی دهد و بستگی به شرایط موجود و توانمندی افراد دارد.

به عنوان مثال تیمی که در بازی رفت چند گل از حریفش دریافت کرده است، تنها با انگیزه ناشی از اعلام جایزه ای وسوسه کننده قادر به جبران نتیجه نیست و باید دید آیا شرایط و امکانات و زمینه های لازم برای تحقق نتیجه وجود دارد یا خیر. از این رو در پاره ای موارد، دست زدن به اقدام هایی این چنین نه تنها عبث جلوه می کند بلکه تا اندازه زیادی عدم دسترسی به هدف و ناممکن بودن دستیابی به آن را نشان می دهد.

به بیان دیگر هرچقدر جایزه یک کار گزاف تر و گران تر باشد، به هدف مربوطه قدر و قیمت بیشتری داده ایم و آن را ارزشمندتر و دست نیافتنی تر خوانده ایم. خطر و مهابت اسامه بن لادن برای امریکایی ها آن قدر عظیم بود که برای دستگیری یا کشتن اش مبلغ 50 میلیون دلار جایزه تعیین کردند.

اگرچه قانون اخیری که در مجلس ایران به تصویب رسیده، از جنس تحت تعقیب قرار دادن و آدم اجیر کردن برای نفله کردن تروریست ها و نظیر اینها نیست، اما در نگاه اول چنین تشابهاتی را به ذهن القا می کند. نمایندگان مجلس شورای اسلامی روز سه شنبه مصوب کردند که مبلغ یکصد میلیارد ریال در اختیار سازمان سرمایه گذاری و کمک های اقتصادی ایران قرار بگیرد تا اشخاص حقوقی غیر دولتی را که برای جذب سرمایه خارجی فعالیت می کنند تشو.یق کرده و به آنها جایزه بدهد.

طبق این بند به سازمان سرمایه گذاری و کمک های اقتصادی و فنی ایران اختیار داده می شود تا برای حمایت و تشویق اشخاص حقوقی غیر دولتی که برای ارزیابی و جذب سرمایه خارجی فعالیت می کنند متناسب با سرمایه جذب شده جایزه منظور شود. دستور العمل این بند به پیشنهاد سازمان سرمایه گذاری و تائید وزیر امور اقتصادی و دارایی و معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور تهیه و ابلاغ می شود.

این امر اگرچه نشان دهنده عزم دولت و مجلس برای جذب سرمایه های خارجی در جهت پویا ساختن و رونق بخشیدن به اقتصاد راکد کشور است اما از سوی دیگر این نکته را نیز در خود دارد که اوضاع سرمایه گذاری در ایران تا چه اندازه نازل و عدم بهبود این وضعیت تا چه میزان مخاطره آمیز است.

هدف از پذیرش سرمایه گذاری خارجی در کشور، کمک به رشد و توسعه اقتصادی، افزایش فرصت های شغلی، اخذ و توسعه فن آوری و مهارت های مدیریتی و همچنین ارتقای کیفیت تولیدات و افزایش توان صادراتی کشور است. با درنظر گرفتن این اهداف و نیز تعیین جایزه برای تشویق به جذب سرمایه می توان به قضاوت درباره توان صادراتی کشور و وضعیت اقتصادی و شغلی فعلی جامعه پرداخت.

اواخر سال 89 رئیس ‌کل سازمان سرمایه‌گذاری و کمک‌های اقتصادی و فنی ایران از ورود 2.7 میلیارد دلار سرمایه خارجی در 9 ماهه ابتدای آن سال خبر داد. بهروز علیشیری تحقق نرخ رشد هشت درصدی برنامه پنجم توسعه را نیازمند حداقل 500 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی دانست و عنوان کرد که با هدفمند شدن یارانه‌ها و آزاد شدن قیمت حامل‌های انرژی سرمایه‌گذاری خارجی در کشور ده‌ها برابر خواهد شد.

او با اشاره به اینکه برای رسیدن به نرخ رشد هشت درصدی مورد نظر قانون برنامه پنجم توسعه باید ظرف این مدت هزار میلیارد دلار سرمایه‌گذاری شود، تصریح کرد: برای این منظور حدود 600 میلیارد دلار از منابع عمومی، بخش خصوصی و تسهیلات بانک‌ها به دست می‌آید و بقیه آن یعنی بین 400 تا 500 میلیارد دلار باید از محل جذب سرمایه‌گذاری خارجی و انواع فاینانس به دست آید.