برخورد یکسان غرب با پرونده ایران و سوریه

۲۸ مهر ۱۳۹۰ | ۱۴:۲۹ کد : ۱۷۱۶۹ اخبار اصلی
در سایه اتهام‌های تازه علیه ایران مبنی بر دست داشتن تهران در ترور عادل جبیر، سفیر عربستان در ایالات متحده امریکا که با جنجال رسانه‌ای گسترده‌ای همراه شده است، تحولات سوریه نیز همچنان ادامه دارد. تحولاتی که بسیاری از تحلیلگران آن را با پرونده اخیر مورد ادعا علیه ایران مرتبط می‌دانند.
برخورد یکسان غرب با پرونده ایران و سوریه
دیپلماسی ایرانی: در سایه اتهام‌های تازه علیه ایران مبنی بر دست داشتن تهران در ترور عادل جبیر، سفیر عربستان در ایالات متحده امریکا که با جنجال رسانه‌ای گسترده‌ای همراه شده است، تحولات سوریه نیز همچنان ادامه دارد. تحولاتی که بسیاری از تحلیلگران آن را با پرونده اخیر مورد ادعا علیه ایران مرتبط می‌دانند. ایران در حال حاضر تنها متحد قاطع سوریه محسوب می‌شود و به اعتقاد بسیاری از مقامات غربی و عربی، حمایت‌های تهران مانع از سقوط حکومت بشار اسد در سوریه شده است.

روزنامه الشرق الاوسط، چاپ لندن در یادداشتی به قلم علی ابراهیم به این موضوع پرداخته و می‌نویسد: تشابهات بسیاری در تعامل با بحران پیش آمده علیه تهران با آن‌چه در سوریه می‌گذرد، وجود دارد. تعامل غرب بیش از آن که مفهوم واقعی داشته باشد، شکل و سیاق معامله تجاری در بازار را دارد و به گونه‌ای است که مثلا می‌گویند اگر این گونه رفتار کنید ما هم آن گونه رفتار می‌کنیم.

علی ابراهیم سپس می‌نویسد: در ایران و پس از آن که ایرانی‌ها با اظهارات آتشین دست داشتنشان در طرح ترور سفیر عربستان در امریکا را رد کردند، مقام‌های ایرانی کمی مواضع خود را تعدیل کرده و از زبان وزیر امور خارجه‌شان اعلام کرده‌اند، آمادگی دارند که در آرامش به اتهاماتی که علیه آنها زده می‌شود نظری بیندازند و از واشنگتن خواسته‌‌اند که اطلاعات بیشتری در این زمینه در اختیار آنها قرار دهد و حتی خواسته شده است که شرایطی فراهم شود تا کنسول ایرانی بتواند با فرد بازداشت شده در این زمینه دیدار کند. این اتفاق زمانی افتاده که امریکا گفته است که می‌خواهد این پرونده را در شورای امنیت مطرح کند و احتمال این که این مناقشه در نهایت به صدور تحریم‌های جدید از سوی غرب و امریکا و اتخاذ تصمیم‌های جدید علیه ایران بینجامد، وجود دارد.

وی در ادامه می‌نویسد: این موضوع می‌تواند بازگوکننده بخشی از تحولاتی باشد که از یک سو در داخل ایران رخ می‌دهد و زمینه‌ای برای ایجاد تکاپویی تازه برای انتخابات پیش روی ایران باشد و از سوی دیگر فرصتی تازه در اختیار ایران قرار دهد تا زمان بیشتری را به دست آورد تا بتواند در این مدت تهدیدها را از سر باز کرده و یک حرکت هوشمندانه و حساب شده برای عبور از این بحران به دست آورد.

ابراهیم سپس به سوریه می‌پردازد و می‌نویسد: اما در آن سو، برای سوریه، متحد مهم ایران در منطقه که ناآرامی‌های داخلی آن تهران را نگران کرده و برای نجات آن از این بحران تلاش‌های بسیاری کرده است، نیز اتفاق مشابهی رخ داده است. در آن‌جا سوریه نیز تلاش می‌کند زمان بیشتری به دست آورد تا بتواند بحران جاری در کشور را به سلامت بگذراند. رفتار سوریه به ویژه در بعد سیاست خارجی منطقی و کاملا هوشمندانه بوده است. به هیچ وجه قابل انتظار نبود که سوری‌ها تا این اندازه صبورانه عمل کرده و هیچ‌ گونه شتاب‌زدگی از خود نشان ندهند. طبیعی بود که با تعلیق عضویتشان در اتحادیه عرب مخالفت کنند، به دنبال جذب کشورهای دیگر عرب به نفع خود در این زمینه باشند و در نهایت کاری کنند که بیانیه نهایی اتحادیه عرب کاملا بی‌زهر و به دور از فشارهای سنگین علیهشان باشد.

در ادامه این یادداشت آمده است: نظام سوریه تاکتیک بسیار هوشمندانه‌ای را به کار برده و توانسته است طی چهار ماه گذشته بسیاری از کشورها را راضی کند که اصلاحات مورد رضایت جامعه جهانی را دنبال می‌کند. سوریه از یک سو می‌خواهد با خرید وقت و زمان کافی بحران داخلی خود را مهار کند و از سوی دیگر نشان دهد که واقعا به دنبال اصلاحات جدی است و احتمال این که در آینده شاهد تشکیل دولتی مستقل‌تر از دولت فعلی که شامل چهره‌های مخالف دولت برای مدتی که کشور دوران گذار را می‌گذراند و مثلا همان طور که بشار اسد وعده داده است، شاهد اصلاحاتی در قانون اساسی به خصوص لغو ماده هشتم قانون اساسی مبنی بر تسلط حزب بعث بر دولت باشیم.

وی در پایان می‌نویسد: راهی که اتحادیه عرب از لحظه نخست پیش گرفت، نادرست بود، این اتحادیه در نهایت مجبور شد به این راه بیاید که مواضعی اخلاقی در قبال حکومت و ملت اتخاذ کند. حکومت به دنبال اپوزسیونی داخلی است که بتواند آن را پای میز مذاکره بنشاند و با آن گفت‌وگو کند. برای این کار نیز نیازمند زمان است تا بتواند به اهدافش برسد و از این بحران به سلامت عبور کند. پس هم ایران هم سوریه هر دو یک هدف دارند، زمان بیشتر برای عبور از بحران. روزهای آینده به ما ثابت خواهد کرد که تهران و دمشق تا چه اندازه در این زمینه موافق خواهند بود.  

 

نظر شما :