حسن روحانی: جلوگیری از حمله امریکا دستاورد مذاکرات ما بود

۲۱ فروردین ۱۳۹۲ | ۱۵:۳۳ کد : ۱۹۱۴۷۹۴ سرخط اخبار
خبرآنلاین نوشت:
راضی کردنش به مصاحبه پروسه دشوار چندین ماهه​ای است که اگر قصد نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری را نمی​کرد، بیش از این​ها به طول می انجامید. اما خوش استقبال و خوش بدرقه است. گرچه پس از تحویل ردای دبیری شورای عالی امنیت ملی، اندک اظهارنظرهایش درباره روند مذاکرات هسته​ای و در حوزه دیپلماسی بوده اما گرم و صبور به سوالات مختلف پاسخ می​دهد. لبخند​ها، مطایبه​ها و گاه اخم​های کوتاهش موید برازندگی عنوان «شیخ دیپلمات» برای اوست؛ هرچند برخی به خاطر خنده​هایش با جک استروا بر او خرده می​گیرند.
 
او در طول مصاحبه یکساعته​ای که در دفترکارش در طبقه نهم مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام با خبرآنلاین داشت، به انتقاداتی که به مذاکرات دوران وی شده است پاسخ داد و گفت «دولت برای پوشش مشکلاتش، به مذاکرات تیم ما تهمت می​زند». غیبتش در جلسات جامعه روحانیت مبارز، وجوه اشتراکش با آقایان هاشمی رفسنجانی و ناطق​نوری، دیدگاهش درباره کاندیداتوری احتمالی هاشمی و خاتمی، تعدد زیاد کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری آتی که ناشی از اعتماد به نفس بعد از دولت​های نهم و دهم است، نگاهش به هدفمندی یارانه​ها و برقراری رابطه با آمریکا، بخش​های مختلف این مصاحبه را شامل می​شود. اگر دیدارهای انتخاباتی پیاپی امان می​داد، بیش از این هم می​شد دیدگاه​هایش را جویا شد. اما وعده داد تا با حضورش در کافه خبر، به باقی سوالات پاسخ دهد.
 
نامزد بالقوه انتخابات ریاست جمهوری یازدهم شعار انتخاباتی​اش را در این مصاحبه اعلام نکرد و آن را به نشست روز پنجشنبه و اعلام نامزدی رسمی​اش موکول نمود. مشروح این گفت و گو را در ادامه بخوانید:
 
دو سخنرانی ماندگار و تاریخی از شما در اذهان عمومی وجود دارد. یکی سخنرانی در مراسم ترحیم حاج آقا مصطفی خمینی که برای اولین بار در آنجا شما آیت الله خمینی را «امام» خطاب کردید و دیگری در 23 تیر سال 78. چرا با وجود چنین خطابه های تاثیر گذاری، در حالی که انتقادات متعددی به مذاکرات هسته ای در دوران شما مطرح است، پاسخ تاثیرگذاری از سوی شما ندیده ایم؟ چرا به فضاهای رسانه ای که در این زمینه ایجاد شده پاسخ نداده اید؟ برخی این سکوت را به منزله این می دانند که پاسخی ندارید.
 
در مورد مباحث هسته ای، دولت جدید نیاز داشت که فضای نادرستی را علیه تیم قبلی بوجود بیاورد. به دلیل اینکه مشکلات فراوانی در مقام عمل داشت و برای پوشش مشکلات خودش، مرتب حملاتی را به اقدامات قبل وارد می کرد و گاهی هم تهمت های ناروایی می زد. در فضایی که دولت ایجاد کرده بود؛ بسیاری از رسانه ها حتی رسانه ملی را نیز در اختیار داشت. هربار که کسی ایرادی به من می گرفت، من پاسخ می دادم اما اجازه نمی دادند که پاسخ های من در آن سطح که باید، منتشر شود. گاهی هم حتی با برخی سایت ها و مطبوعاتی که قصد اعلام مواضع من را داشتند، برخورد می کردند. در مجموع فضای باز و عادلانه ای وجود نداشت که ما بتوانیم مسائل واقعی را برای مردم بگوییم.
 
اما مردم امروز در مقام عمل درک و لمس می کنند که مسیر قبلی مسیر درستی بوده و راه مخالف آن مثمر ثمر نبوده و به نتیجه نمی رسد. گذشت زمان خیلی از تهمت​ها و دروغ ها را به طور طبیعی پاسخ داده است. شرایط کنونی جامعه به گونه​ای است که مردم توان مقایسه بین دوره های مختلف را دارند.
 
در کنار انتقاداتی که به مذاکرات هسته​ای شما وارد شده است؛ انتقاداتی هم به مذاکره کنندگان کنونی مطرح می​شود. از جمله اینکه بیش از محتوای مذاکره، محل مذاکره مورد بحث است و نتایج به شکل شفاف بیان نمی​شود. ارزیابی شخصی شما که زمانی سرپرستی تیم مذاکره کننده را بر عهده داشتید، از مذاکرات کنونی چیست؟ دستاوردهای مذاکرات شما با مذاکرات کنونی را چطور مقایسه می​کنید؟
 
{با خنده} برخی هم می​گویند مگر چیزی هم هست که مقایسه کنیم؟! دستاوردهای ما در آن دوره روشن است. اولین دستاورد ما این بود که کشور را از جنگ دور کردیم. زمانی به صورت تحلیلی گفته می​شد که آمریکا و متحدانش به دنبال حمله نظامی علیه ایران بودند، اما الان که تاریخ نوشته شده و بسیاری از مقامات مسئول آن زمان خاطراتشان را نوشته​اند، صراحتاً آورده​اند که آمریکا مصمم به حمله علیه ایران بوده است. پس دستاورد اول مذاکرات این بود که کشور را از جنگ دور کردیم.
 
ما نگذاشتیم پرونده هسته ای کشور وارد شورای امنیت شود و در نتیجه نگذاشتیم قطعنامه ای از سوی شورای امنیت علیه ما تصویب شود و تحریمی علیه ما شکل بگیرد. صلح آمیز بودن فعالیت هسته ای امان را در بالاترین سطح در آن زمان به اثبات رساندیم و اگر می​گفتند قصوری رخ داده؛ اقداماتی انجام دادیم که آنها قبول کردند اقدامات جبرانی یا اصلاحی انجام گرفته است. ما پرونده را از وضعیت اضطراری در شورای حکام خارج کردیم و فرصتی فراهم آوردیم که فناوری هسته​ای ایران کامل شود.
 
از سوی دیگر فضایی بوجود آوردیم که جمهوری اسلامی ایران در سطح جهانی بتواند فعالیت​های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی​اش را به بهترین وجه انجام دهد. اینها دستاوردهای مذاکرات ما بود. البته اصل مذاکره، راه درستی است که جمهوری اسلامی ایران با 1+5 در پیش گرفته است. آنها که امروز مسئول مذاکره هستند بی تردید همه تلاششان را انجام می دهند تا به نتایج مطلوبی دست یابند. اما مجموعه شرایط بین المللی و شرایط داخلی کشور و وضعیتی که امروز پرونده ما دارد؛ دست به دست هم داده تا مسیر را با دشواری های فراوانی توام کند. به همین دلیل دستاوردها در حد انتظار مردم نیست.
 
پس از پایان دوره مسئولیت شما، چقدر از شما به عنوان کسی که سکاندار پرونده هسته​ای کشور طی هشت سال بودید، مشورت خواسته شد؟
خیلی کم. گاهی مشورت خواسته​اند، این را نفی نمی​کنم ولی خیلی کم بوده است.
 
همین مقدار هم در دوره تصدی آقای لاریجانی بود یا در دوره آقای جلیلی؟
فرقی نمی​کند. در هر دو دوره مشورت​هایی داده​ام. البته در زمان آقای لاریجانی به خاطر روابط دوستانه و نزدیکی که بین من و آقای لاریجانی بود، این مشورت​خواهی​ها بیشتر بود اما الان کمتر است. البته در کل، خیلی زیاد از من مشورت گرفته نشده و بر اساس تشخیص خودشان عمل کرده اند.
 
در مورد نگاه مقام معظم رهبری نسبت به مذاکرات در دوران شما اظهارنظرهای انتقادی بسیاری مطرح می شود. برخی مذاکرات شما را منفعلانه و از موضعی می خوانند که مورد تأیید مقامات ارشد نظام نبوده است.
 
هیچ وقت مقام معظم رهبری چنین سخنی را درباره مذاکرات ما نزدند. شما اگر به سایت مقام معظم رهبری هم مراجعه کنید می​توانید مجموعه سخنان ایشان را درباره مذاکرات دوره ما ببینید. ایشان هرگز مواردی را که در سؤال شما بود، مطرح نکرده​اند و برخلاف برخی که این حرف​ها را می​زنند، نگاه ایشان عکس اینها بوده است.
 
12  روز پس از مذاکرات تهران که در 29 مهر سال 82 انجام شد، مقام معظم رهبری در 11 آبان در جلسه​ای که با کارگزاران نظام داشتند، صراحتا اعلام کردند که مذاکرات در مسیر درست و با نظارت ایشان بوده است. با مراجعه به سایت مقام معظم رهبری می​توانید آن سخنان را ببینید.
 
پس از پایان دوره ما هم ایشان در 24 مرداد ماه سال 84 که روز پایان دوره ما بود و آقای لاریجانی پرونده را از ما تحویل گرفتند؛ بار دیگر مقام معظم رهبری طی سخنانی سیاست​های ما را عاقلانه دانسته و از ما تشکر کردند. ایشان گفتند که تیم هسته​ای در خط مقدم بود. ایشان در مهر ماه همان سال – حدود دو ماه پس از پایان دوره ما- در نماز جمعه تهران به صراحت گفتند که برنامه هسته​ای و فعالیت​های سیاسی​ای که انجام گرفته در چارچوب تصمیم جمعی ما بوده است. بنابراین ما یک تصمیم جمعی در مورد مذاکرات هسته ای داشتیم که هنوز هم بر همین مبنا پیش می​رود. مواضع ایشان در مورد مذاکرات دوره ما بسیار واضح و روشن است و ابهامی ندارد.
 
اگر اجازه بدهید برویم سراغ مسائل انتخاباتی. اگرچه در ادوار اولیه انتخابات ریاست جمهوری، جامعه روحانیت مبارز نامزد مشخصی پیشنهاد می​کرد اما از سال 76 تا کنون این تشکل روحانی اثرگذار، نامزد اختصاصی نداشته است. در حال حاضر از میان اعضای این تشکل، علاوه بر شما، آقایان پورمحمدی و ابوترابی​فرد هم اعلام نامزدی کرده​اند؛ که البته هیچ یک از آقایان نامزد جامعه روحانیت نیستند. اگر امسال جامعه روحانیت مبارز بخواهد نامزدی معرفی کند، چقدر احتمال دارد که شما این نامزد باشید؟
 
جامعه روحانیت مبارز مدت​هاست که به تنهایی در انتخابات وارد عمل نمی​شود. اوایل انقلاب و در انتخابات مجلس دوم و سوم شرایط متفاوت بود و جامعه روحانیت مبارز افرادی را در مجلس یا ریاست جمهوری کاندیدا می کرد. اما چند دوره است که جامعه روحانیت مبارز با جمعی دیگر تصمیم می گیرد. جمعی که اصطلاحاً با اسامی اصولگرا یا اصطلاحات دیگر خوانده می​شود. از این رو رأی جامعه روحانیت مبارز، یک رأی در میان چندین رأی از سوی گروه های مختلف است که نظرات متفاوتی دارند و به جمع بندی می رسند.
چون مکانیزم جمع حاکم می​شود، دیگر این جامعه روحانیت مبارز نیست که به تنهایی نامزدی را معرفی کند. اگر جامعه روحانیت مبارز به تنهایی تصمیم می​گرفت شاید خروجی کار چیز دیگری بود.
 
و اگر قرار باشد جامعه روحانیت تصمیم انفرادی بگیرد، نظر این جامعه به شما نزدیکتر است یا به آقایان پورمحمدی و ابوترابی​فرد؟
معلوم نیست هیچ یک از این آقایان در خروجی نهایی باشند. متأسفانه چون جامعه روحانیت، یک رأی در میان آرای دیگر دارد که آنها اکثریت آرا را تشکیل می​دهند؛ نقشش مثل سابق پررنگ نیست. چون تصمیماتش مستقل نیست و به تنهایی تصمیم نمی گیرد.
 
پس از انتخابات 88، عنوان شد که آقایان هاشمی و ناطق نوری در جلسات جامعه روحانیت مبارز شرکت نمی​کنند. شما در جلسات جامعه روحانیت مبارز شرکت می​کنید؟
 
مدتی است که در جلسات جامعه روحانیت شرکت نمی​کنم. آقای هاشمی در گذشته هم زیاد در جلسات شرکت نمی​کردند. معمولا زمانی که جلسات در دفتر خود ایشان بود، به طور طبیعی حضور داشتند. اما مدتی است که علاوه بر ایشان، آقایان ناطق​نوری، امامی کاشانی و من در جلساتشان شرکت نکرده​ایم. البته این به معنای عدم عضویتمان نیست یا اینکه نخواسته​ایم در جلسات شرکت کنیم. بلکه شرایط خاصی بوده است. به طور طبیعی در پایان این دولت قاعدتاً از آن شرایط عبور می کنیم و این افراد علی القاعده در شرایط جدید در جلسات شرکت خواهند کرد.
 
دلیل شخص شما برای عدم شرکت در جلسات جامعه روحانیت چیست؟
دلایل همه ما در این زمینه مشابه است و من دلیل خاص به تنهایی ندارم. همانطور که گفتم به دلایلی، کمتر در جلسات شرکت کردیم و در آینده این مسئله قاعدتاً مرتفع می​شود. شرایط سیاسی دلیل آن بوده است که معتقدم از آن عبور می​کنیم و در دولت بعد، شرایط حتماً متفاوت خواهد بود.
 
شما به عنوان چهره​ای معتدل و میانه رو در فضای سیاسی و رسانه​ای کشور شناخته می​شوید. فکر می​کنید نامزدی شما در عرصه انتخابات ریاست جمهوری مورد حمایت کدام یک از گروه​های سیاسی قرار بگیرد؟
 
فکر می کنم شرایط امروز جامعه با قبل متفاوت است. بسیای از مردم می خواهند جناح اصولگرا و اصلاح طلب با شکل جدیدی ظهور و بروز پیدا کنند. حرکت​های خشن و تند و رقابت​هایی که از قواعد بازی خارج است و گاهی شکل انتقام جویی می یابد امروز دیگر مورد پسند مردم نیست. مردم در طول این مدت آثار افراطی گری را مشاهده کرده اند. به شخصه فکر می کنم اکثریت قاطع مردم طالب میانه روی و عقلانیت و اعتدال هستند.
در طول زندگی سیاسی​ام همیشه با معتدل های دو جناح رابطه خیلی خوب و نزدیکی داشتم. چه میانه روهای اصولگرا و چه میانه روهای اصلاح طلب. به اعتقاد من همین میانه روها که اکثریت جامعه ما را تشکیل می دهند، از نامزدی چهره های میانه رو استقبال می کنند و نامزدشان کاندیدایی خواهد بود که مشی اعتدال در دهه های گذشته داشته است.
 
نفرمودید مشخصا چه احزاب و گروه​هایی از میان اصلاح طلبان و اصولگراها ممکن است از نامزدی شما حمایت کنند؟
گذشت زمان این را روشن می​کند که کدام گروه​ها از نامزدی من حمایت می​کنند. بعد از اعلام نامزدی رسمی بنده، شخصیت​ها و تشکل​ها و احزابی که مایل باشند، از من حمایت می کنند. حزب اصولگرای وفاق ملی؛ و حزب اعتدال و توسعه که میانه رو است در اواخر سال گذشته، طی بیانیه ای خواسته بودند که من کاندیدا شوم. پس از اعلام نامزدی رسمی هم احتمالا تشکل​های دیگری خواهند بود که حمایتشان را اعلام کنند. آن موقع شما می​توانید مقایسه کنید که تشکل​های میانه رو در جناح اصلاح​طلب و اصولگرا که به دنبال یک نامزد میانه رو هستند، چه گروه هایی را شامل می​شوند.
 
شما، آقای هاشمی و آقای ناطق نوری؛ سه چهره​ای هستید که به عنوان چهره​های میانه رو بین دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا شناخته می​شوید. با این وجود چه وجه تفاوتی با یکدیگر دارید؟
{با خنده} اگر تفاوت هم نداشته باشیم غصه​ای نیست! آقای هاشمی ویژگی​های خودش را دارد که از چهره​های تأثیرگذار در پیروزی و تثبیت انقلاب و شکل گیری نظام بوده​اند. ایشان امروز هم نقش تأثیرگذاری در نظام دارند و پیشکسوت در انقلاب و مدیریت روزهای سخت کشور هستند که رئیس مجلس، فرمانده جنگ، رئیس قوه مجریه پس از جنگ برای بازسازی کشور بوده​اند و همواره به عنوان فردی صاحب نظر در جامعه مطرح و مورد احترام داخل کشور و حتی سیاسیون خارج از کشور بوده اند.
 
آقای ناطق نوری هم از چهره های انقلابی کشور هستند که دو دوره رئیس مجلس بودند. از قبل از انقلاب ما با هم رفاقت نزدیکی داشتیم. سوابق من هم که مشخص است.
بی تردید هیچ دو نفری مثل هم نمی اندیشند و یک سلیقه ندارند. در مدیریت و تصمیم گیری کاملاً مثل هم نیستند؛ ولی نظراتشان ممکن است به هم نزدیک باشد. ما سه نفر در مسائل سیاست داخلی، اقتصاد و فرهنگ نظرات مشترک فراوانی داریم.
 
گمانه​هایی درمورد احتمال نامزدی آقایان خاتمی و هاشمی رفسنجانی مطرح است. شما این گمانه​ها را چقدر نزدیک به واقعیت می​دانید؟
بعید می​دانم که این آقایان نامزد شوند. البته شایعاتی هست، ولی به شخصه فکر نمی کنم.
 
اگر این آقایان نامزد نشوند، ممکن است از نامزدی شما حمایت کنند؟
{باخنده} از خودشان بپرسید! طبیعی است فردی که کاندیدا می شود، اگر شخصیت​های مورد احترام جامعه از او حمایت کنند، دلگرمتر خواهد شد و این حمایت کارش را آسان می کند. شخصیت​های بزرگ و مورد اقبال مردم اگر از نامزدی من حمایت کنند، خوشحال می​شوم اما اینکه چه کسانی از من حمایت کنند؛ در هفته های بعد روشن می شود. تنها دو ماه تا انتخابات زمان باقی است ودر هفته های بعد می​توانید پاسخ سؤالتان را بیابید.
 
و اگر این آقایان نامزد شدند، شما باز هم در عرصه رقابت باقی خواهید ماند؟
{باخنده} سؤالتان بر اساس احتمالات است! این نوع سؤالات برای خبرنگاران روتین شده است! همانطور که گفتم چون این آقایان نامزد نمی​شوند، جواب سؤالتان روشن است. اگر احتمال می​دادم که نامزد شوند، این سؤال جا داشت ولی احتمال نمی​دهم که هیچ یک از این دو نفر کاندیدا شوند.
 
مرسوم است که از نامزدها می​پرسند رقیبتان را چه کسی می​دانید؟ شما فکر می​کنید رقیبتان از جناح اصولگرا است، اصلاح طلب است یا از نامزدهای احتمالی دولت؟
 
هنوز صحنه انتخابات خیلی روشن نیست و بسیاری از چهره​ها داخل ائتلاف وارد عرصه شده و مدعی هستند که از جمع ائتلافشان یک نفر خارج خواهد شد. تا یکی دو هفته دیگر و نزدیکی به زمان ثبت نام انتخابات در اردیبهشت ماه، شرایط روشن​تر می​شود. وقتی نامزدها کاملا معرفی شدند می​توان به سوال شما پاسخ داد که چه کسانی نامزد جدی​تری خواهند بود. زیبایی انتخابات به همین رقایت​های جدی است. اگر رقابت​های خوبی شکل نگیرد، انتخابات زیبایی ندارد. شور و هیجان انتخابات به رقابت​های جدی است که باید شکل بگیرد. با مشخص شدن نامزدها این رقابت خود به خود شکل می​گیرد.
 
پیش از این گفته بودید که 10-15 رجل سیاسی بیشتر نداریم. با این حال قریب به 30 نفر اعلام نامزدی کرده​اند یا از آنها دعوت شده است که در انتخابات نامزد شوند. این همه نامزد را ناشی از احساس تکلیف آنان می دانید یا افزایش سطح اعتماد به نفس عمومی و یا اینکه طی سه دهه گذشته در تربیت و ارتقای مدیران کلان اجرایی چنان خوب عمل شده که اینقدر نامزد داریم؟
 
{با خنده} خوب است که این همه افراد احساس تکلیف می​کنند! من گفته بودم اگر بپرسند، رجل سیاسی، معمولاً 15-10 نفر بیشتر را معرفی نمی کنند. فکر می کنم تعبیر شما ممکن است درست باشد، پس از دولت نهم و دهم اعتماد به نفس​ها زیاد شده است. از این رو خیلی از افراد وقتی خودشان را با مسئولین فعلی اجرایی مقایسه می​کنند، چنین اعتماد به نفسی می​یابند و از خودشان می​پرسند «من چرا نه؟»
 
البته برخی هم احساس تکلیف می​کنند. چون شرایط کشور، شرایط خاصی است و کشور با مشکلات فراوانی روبرو است، افرادی احساس می​کنند که در این شرایط خاص با برنامه​هایشان می توانند کشور را متحول کنند. البته به نظرم تا زمان ثبت نام، برخی از کسانی که تا امروز اعلام نامزدی کرده​اند، از صحنه کنار می روند. فکر نمی​کنم همه کسانی که ابراز تمایل کرده​اند تا نامزد انتخابات ریاست جمهوری یازدهم شوند، نهایتا ثبت نام هم بکنند. البته در کل تعداد نامزدها به قول شما خبرنگاران «با ترافیک سنگینی» روبرو است.
 
این همه تعدد نامزد انتخاب مردم را سخت نمی​کند؟
ممکن است اگر تعداد نامزدها از حد معمول بیشتر باشد، انتخاب را سخت​تر بکند. از طرفی هم ممکن است که اگر نامزدهایی از سلیقه​های مختلف حضور داشته باشند؛ انتخاب آسان تر شود. یعنی شرایطی بوجود بیاید که هر گروه و دسته​ای فرد مورد نظرشان را در میان کاندیداها ببیند.
 
اگر خود شما نامزد نبودید دوست داشتید چه کسی نامزد می​شد تا به او رأی بدهید؟
{باخنده} خب من که خودم نامزدم! البته اگر خودم تصمیم نداشتم که نامزد شوم، حتما یک فرد میانه رو را انتخاب می​کردم. کسی که سوابقش نشان دهد که توان اداره کشور را در این شرایط سخت و ویژه دارد و امتحانش را در روزهای سخت و بحرانی پس داده باشد و در روزهای بحرانی کشور را اداره کرده باشد.
 
موضوع اجرای قانون هدفمند کردن یارانه​ها از مسائل مهم برای مردم است که اغلب نامزدها درباره آن اظهار نظر کرده​اند. برخی نمایندگان مجلس به نقل از مردم حوزه​های انتخابیه​اشان می​گویند که مردم حاضرند یارانه نگیرند ولی شرایط به شکل قبل بازگردد. با این حال برخی نامزدها از افزایش قیمت یارانه​ها در دولتشان سخن می گویند. شما در دولتتان در مورد یارانه​ها چه خواهید کرد؟
 
قانون هدفمندی یارانه​ها، قانون خوبی است. بحث هدفمندی یارانه​ها از زمان دولت آقای هاشمی مطرح بود. ایشان در مجلس چهارم مصمم بود که هدفمندی را اجرا کند اما مجلس مخالفت کرد. در جلسه مشترک دولت و مجلس، اکثریت نمایندگان مخالفت کردند و ایشان که دیدند مجلس همراهی نمی کند و زمینه پذیرش آن نیست؛ طرح را کنار گذاشتند. کارشناسان آقای خاتمی هم مدتی در پی تدوین لایحه هدفمند کردن یارانه​ها بودند
 
پس اصل هدفمند کردن یارانه​ها مورد اتفاق همه صاحب نظران و دولت​های گذشته و فعلی است. یارانه​ها نمی توانست به شکل قبل، ادامه بیابد. قانون هدفمندی یارانه​ها شکل پرداخت یارانه را تغییر داده است. به گون​های که به جای پرداخت یارانه در قالب قیمت کالا، بخشی از آن را به شکل نقدی به مردم پرداخت کنند. اما اینکه به قول شما تورم و گرانی، اثر یارانه نقدی را کم کرده است؛ از مسائلی است که جای بحث دارد. اصل هدفمندی یارانه​ها باید دنبال شود و مراحل بعدی آن نیز اجرا شود. منتها باید برنامه ریزی شود که از آثار سوء جانبی آن جلوگیری شود. یکی از این آثار سوء جانبی این است که مردم یارانه نقدی دریافت می​کنند ولی با گرانی اجناس هم مواجه می شوند. باید این مسائل را در کنار هم حل کرد.
 
در مورد رابطه با آمریکا هم نامزدهای مختلف اعلام موضع کرده​اند. به نظرتان پس از اظهارات نوروزی رهبر معظم انقلاب، شما می​توانید در دولتتان با امریکا وارد مذاکره شوید؟
 
آمریکا یک واقعیت در دنیای امروز است که نمی توانیم آن را انکار کنیم. چون یک ابر قدرت است. قدرت اول اقتصادی و علمی و نظامی را در دنیا دارد و در مجامع بین المللی تأثیرگذار است. جمهوری اسلامی ایران هم یک قدرت بزرگ و تأثیر گذار در منطقه و جهان است. دلایل اینکه ما به این شرایط با آمریکا رسیده​ایم به خاطر اقداماتی بوده که آمریکا پس از پیروزی انقلاب آغاز کرده و اقداماتش منجر به روابطی پرتنش بین دو کشور شده است و بعد هم به روابط تخاصم آمیز رسیده است. اینکه با آمریکا حرف بزنیم یا نزنیم و رابطه داشته باشیم یا نداشته باشیم، اصل نیست. اصل منافع و امنیت ملی ما است که باید ببینیم اهداف ما چگونه تأمین می​شود. مقام معظم رهبری هم در سخنرانی مشهد فرمودند که خیلی خوش​بین و امیدوار نیستند ولی فرمودند که مخالف هم نیستند. اما چارچوب ها و خط قرمزهایی وجود دارد و هر کس که می​خواهد مذاکره کند باید این خط قرمزها را مراعات کند.
 
باید ببینیم شرایطی که در آن بهتر می​توانیم به اهدافمان برسیم، کجاست و در چه مقطعی است. شاید دولت آینده فرصتی بیابد که طی آن بتواند حداقل روابط ایران و آمریکا را که امروز تخاصم آمیز است، را به یک رابطه توام با تنش تبدیل کند. یک زمانی دولت​ها دنبال کاهش تنش بودند، حتی در رابطه با آمریکا. اما امروز سطح روابط دو کشور از تنش بالاتر است و رابطه ما با آمریکا در حد تخاصم است. در قدم اول دولت بعد باید تخاصم در رابطه با آمریکا را به تنش تبدیل کند و در مرحله دوم بکوشد تنش را کاهش دهد و حتی اگر توانست به تنش پایان دهد. پس از طی این سه مرحله، می توان به مراحل بعدی رابطه هم فکر کرد

کلید واژه ها: جامعه نامزد مذاکرات نامزدی روحانیت جامعه روحانیت یارانه​ها میانه روحانیت مبارز مبارز آمریکا جامعه روحانیت مبارز جلسات مجلس در جلسات معظم مذاکره هاشمی


نظر شما :