وضعیت اسراییل خوب نیست
نویسنده خبر:
محمدعلى سبحانى
گفتاری از محمدعلی سبحانی، سفیر اسبق ایران در لبنان
دولت ایهود المرت بعد از جنگ 33 روزه کارآیی خودش را از دست داد اما موسسه اسراییل و پشت پرده حاکمیت در اسراییل برای اینکه شکست جنگ و تبعات ان را نپذیرد این وضعیت را ادامه داد و سعی کرد که المرت را در یک شرایط خاصی نگه دارد. اما طبیعتا وضعیتی که بعد از آن پیش آمد و رسواییهای مالی و شرایطی که در منطقه اتفاق افتاد از جمله گفتوگوهایی که فلسطینیها با اسراییل داشتند و از گفتوگوهای سوریه با اسراییل در جامعه اسراییل به نوعی به تغییر شرایط ارزیابی می شود و این فرصت را برای تغییرات در جامعه اسراییل به وجود آورد.
بنابراین دولت المرت دولتی بود که با دوپینگ موسسه اسرائیلی و گروه اداره کننده اسراییل توانست تا امروز دوام بیاورد اما به طور کلی دولت بسیار ضعیف و ناکارآمدی بود که از دوسال قبل در آستانه سقوط قرار داشت و اکنون به بهانه فساد مالی و یا دلایل دیگر این دولت ساقط شد.
اکنون خانم لیونی علیرغم اختلافهایی که وجود دارد، قادر است که دولت تشکیل دهد چرا که حزب کادیما در حال حاضر قدرتمند ترین حزب اسراییل است و امکان رسیدن به یک اعتلاف برای این حزب وجود دارد.
وضعیت در اسراییل به طور کلی خوب نیست و هر دولت دیگر غیر از دولت خانم لیونی هم باشد به دلیل شرایط خاص پروندههای مربوط به اسراییل که در داخل و خارج از اسراییل وجود دارد و ناکامیهایی تاکتیکی و ساختاری که برای دولت اسراییل به وجود آمده شکننده خواهد بود. اما در وضعیت موجود این دولت میتواند تشکیل شود و در وضع موجود اسراییل دولت غیر قابل قبولی نخواهد بود.
اسراییلیها تهدیدی برای ایران و منطقه هستند اما تصمیم گیرنده مسائلی که مربوط به ایران باشد، دولت اسراییل نیست. دولتها تصمیمگیرنده حمله نظامی نیستند و تنها میتوانند در حکم یک مشوق باشند. خانم لیونی فردی است که سوابق امنیتی او حاکی از این است که میتواند فرد تندرویی باشد. شرایط حمله به ایران برای اسراییل به 3 مسئله بازمیگردد:
1- مصلحت امریکا اقتضا کند و اسراییل بتواند با امریکا به توافق برسند و فضایی را برای افکار عمومی در غرب به وجود آورند که حمله را ضروری و واجب جلوه دهد
2- اسراییلی ها در توفیق حمله خود به ایران اطمینان داشته باشند که البته چنین اطمینانی ندارند.
3- اسراییلی ها به این فکر می کنند که اگر چنین عملیاتی داشته باشند، عکس العمل آن تا چه اندازه می تواند موجودیت آنها را به خطر بی اندازد و آنها را درگیر یک جنگ بزرگ منطقه ای بکند.
البته در کنار این نظرها یک نظریه وجود دارد که معتقد است که شرایط انتخاباتی در امریکا شرط اول را از بین برده است و امریکایی ها در حال حاضر نمی توانند مانع اسراییل برای حمله شوند، اما شروط دوم و سوم، کماکان وجود دارد. اینها مسائلی است که تصمیم گیرندگان اسراییلی برای حمله به ایران در نظر می گیرند، وگرنه اشخاص آن هم در سطح خانم لیونی در چنین شرایطی نقش چندانی ندارند.
همچنین مشکل مذاکرات صلح نیز به دولتهای اسراییل ارتباط پیدا نمیکند، بلکه به دو موضوع اساسی ارتباط دارد. اول شرایط در اسراییل است که به هر حال اسراییلیها در حال حاضر شرایط رسیدن به یک توافق و تفاهم برای صلح با فلسطینیها را ندارند. اختلافات درون اسراییل به قدری زیاد است که دولتی حتی قویتر از دولت خانم لیونی هم نمیتواند توافق اکثریت جامعه اسراییل را در شرایط ناپایدار کنونی در جامعه اسراییل به دست آورد که بتواند امتیازهایی را بدهد که روند صلح بتواند گامهایی به پیش داشته باشد. مشکل دوم و بسیار اساسی در سطح فلسطینیها وجود دارد و آن این است که فلسطینیها هنوز نتوانستند یک توافقی را برای از بین بردن این دوگانگی که به وجود آمده ایجاد کنند. به این معنا که ما امروز در غزه دولتی را داریم، که این دولت برگرفته از مجلس قانونگذاری فلسطین است و از نظر مردم فلسطین یک دولت قانونی به حساب می آید. یک دولت هم در کرانه غربی رود اردن داریم که آن دولت هم به ریاست رییس جمهور است که جایگاه قانونی خود را از سال ها قبل در اختیار دارد. طبیعتا این دو دولت همدیگر را به رسمیت نمیشناسند و با یکدیگر اختلاف دارند، اما خوشبختانه در حال گفت و گو و مذاکره با یکدیگر هستند. اما هنوز این گفت و گوها به نقطه ای نرسیده است که این دو دولت به یک دولت برسند و به یک هویت حکومتی تبدیل شوند که بتوانند تصمیم جدی در پرونده های مهم بگیرند.
آقای عرفات به عنوان یک رهبر بزرگ و تاریخی نمی توانست به راحتی توافق فلسطینی ها را برای مشارکت در گفت و گوهای صلح به طور کامل به دست آورد اما یک اکثریتی را در اختیار داشت و با این پشتوانه برای مذاکرات گام بر می داشت. در حقیقت مذاکرات امروز از یک پشتنوانه قانونی و واقعی هم برخوردار نیست. بنابراین دو طرف بسیار سست وقتی بخواهند بر سر یک موضوع توافق بکنند تکلیفش بسیار مشخص است. بنابراین تصور نمی کنم که گفت و گوهای صلح چشم اندازی نتیجه بخشی به ما نشان بدهد.
نظر شما :