تلاش براى رسيدن به کشورى نمونه

دولت عراق پنج نگرش را پیش روی خود قرار داده و آن را محور تمام کارهای خود می­داند. نگرش­هایی که در حقیقت ارکان نظام سیاسی عراق هستند و چارچوب عراق نوین را می­سازند.

1-     نظام آزاد مبتنی بر قانون اساسی.

2-     تبادل مسالمت­آمیز قدرت.

3-     روحیه وحدت و الفت میان احزاب و گروه­های سیاسی با هدف گشایش در کارها.

4-     زندگی مسالمت­آمیز با جوامع اقلیمی و بین­المللی.

5-     هویت فرهنگی و تمدن عمیق عراق که با اسلام متبلور است.

بر عراق پیش از این سه نوع دیکتاتوری حکومت می­کرد. دیکتاتوری طائفه­ای، نژاد پرستانه متعصب و سیاسی. یعنی این که رژیم بعثی صدام حسین مخلوع، نظامی مرکب از تعصب طائفه­ای که تنها خود را محوریت قدرت قرار داده بود و تمام مصالح و توانایی­های ملت را صرف مصالح حزب بعث می­کرد، تشکیل داده بود.

اما اکنون خوشبختانه ملت عراق در نظام سیاسی جدید می­تواند به فکر وحدت و یکپارچگی خود باشد، خود برای آینده خود تصمیم بگیرد و خود آینده کشور را بسازد. رهبران دینی آن دور اندیشی سیاسی و دینی را هم­زمان و توام با هم دارند و تلاش می­کنند عراق جدیدی بسازند که در راه صحیح خود حرکت کند که در آن دیکتاتوری طائفه­ای متعصبانه سیاسی جایی ندارد.

تجربه عراق جدید پس از سپری شدن 35 سال از دیکتاتوری رژیم بعث بر کشور حاصل شده است. از این رو طبیعی است که آثار سلبی دوران گذشته همچنان در حرکت سیاسی کشور مشهود باشد و برای پیشبرد راه سیاسی ملت و دولت عراق سگ اندازی کند. اشتباه است گمان کنیم که عراق یک شبه به یک کشور آزاد، مستقل و ثروتمند که در آن تعدد آرای سیاسی به طور آزاد و بدون هیچ مشکلی وجود داشته باشد، تبدیل شود. گرچه به هر صورت عراق این آرمان را برای خود در نظر گرفته و بی­باکانه و با تمام قوا به سمت آن حرکت می­کند. طبیعی است که عناصر به جا مانده از رژیم بعثی که تاب دیدن این حرکت نوین را ندارند در راه آن سنگ­اندازی کرده و در موفقیت­های آن مانع­تراشی و خلل ایجاد کنند. البته حرکت سازنده عراق جدید تنها به مواجهه و رو در رویی با گذشته خلاصه نمی­شود بلکه در عین حال باید با عناصر عربی مخرب تروریستی، طائفه­ای و بقایای به جا مانده از رژیم سابق نیز مبارزه کرد.

ما طی شش سال گذشته توانستیم به پیشرفت­های بسیار خوب و قابل قبولی برسیم. در طول این مدت قانون اساسی خود را نهادینه کردیم، استقلال کشور را تثبیت کردیم و توانستیم در مدت کوتاهی امور خود را خودمان به دست گیریم. کاری که بسیاری از کشورهای بزرگ چون ژاپن و آلمان در طول زمانی که تحت اشغال بودند، نتوانستند به این سرعت به دست آورند. ما توانستیم در مبارزه با تروریسم و بازگرداندن امنیت به کشور موفقیت­های بسیار بزرگی کسب کنیم. پیشرفت در زمینه­های اقتصادی و عمرانی کاملا مشهود است. رهبران سیاسی کشور با مرجعیت دینی کاملا همسو حرکت می­کنند و آرایی مطابق با آرای آنان دارند و یک هم­دلی بسیار زیبا و خوب میان قومیت­های مختلف کشور وجود دارد. عراق می­تواند به یک کشور نمونه مقتدر که ملت خود خود را اداره می­کند و نقطه مبهمی باقی نمی­گذارند، تبدیل شود. این هدف دست نیافتنی نیست و ما می­دانیم که می­توانیم به سرعت به آن برسیم.

درباره نگرانی­هایی که در هیات حاکمه و نیروها و قوای شریک در عملیات سیاسی نیز وجود دارد باید بگویم، کسانی که از این بابت می­ترسد و نگرانند که احزاب به رقابت بپردازند یا شیعه و سنی و کرد در کنار هم به اداره امور کشور ادامه دهند در حقیقت برای خودشان می­ترسند. آنها از اراده ملت و آزادی آنان نگرانند. برای آنها آسان نیست که ببینند کشور کاملا آزاد شده، تعدد آرا و آزادی حقیقی وجود دارد و دیندار و بی­دین به راحتی بدون آن که به یکدیگر آزار برسانند و به حقوق همدیگر تعدی کنند، در کنار هم زندگی می­کنند. اشاعه ترس و نگرانی به محض سقوط رژیم بعثی وجود داشته و تا کنون نیز متاسفانه ادامه دارد که کاملا اشتباه است و نباید به آن محل داد.

ملت عراق می­خواست خود بر خود حکومت کند و به همین دلیل تمام توصیه­های خارجی و احزاب سلطه­گر را رد کرد. ملت عراق نظامی برقرار کرد که در آن انتخابات متعدد وجود داشته باشد و برای ده­ها سال حکومت جمهوری تعددی را که ملت خود تصمیم گیرنده خود هستند و هیات حاکمه مجبور به تمکین خواسته مردم است را بر روی کار آورد. البته این چیزی است که در هیچ کدام از کشورهای عربی وجود ندارد و طبیعی است که چنین عراقی آنها را نگران می­کند. در هیچ کدام از کشورهای عربی نمی­توان کشوری به خوبی عراق پیدا کرد که مردمش در آن از همه نوع آزادی برخوردار هستند. دولتی که مبتنی بر آرای مردم است و در ساختار آن همه نوع فردی اعم از سنی، شیعه و کرد حضور دارد. طبیعی است که چنین نظامی اعراب دیکتاتور پسند را نگران می­کند. ولی ما به نگرانی آنها اهمیت نمی­دهیم و برای رسیدن به اهداف پاکمان بی­محابا و مجدانه به راهمان ادامه می­دهیم. انشاء الله در آینده­ای نه چندان دور ما به نمونه کامل و بسیار خوبی برای مردم کشورهای آزادیخواه تبدیل خواهیم شد.