به ایران اعتماد کنیم؟
همکاری ایران با آژانس انرژی هسته‌ای چه میزان می‌تواند به ما آرامش دهد؟
دیپلماسی ایرانی: همکاری ایران با آژانس انرژی هسته‌ای چه میزان می‌تواند به ما آرامش دهد؟ اگر بخواهیم از 1 تا 10 به آن امتیاز دهیم امتیاز این آرامش شاید 1.5 باشد.
ایران هیچ فعالیتی را که فکر کند او را از جامعه بین‌المللی دور می‌کند، انجام نمی‌دهد. آشکار سازی تاسیسات نه چندان پنهانی قم درست چند ساعت پیش از ملاقات سران جی 20 در پیتزبرگ امریکا انجام شد.
امریکا و کشورهای اتحادیه اروپا در ارتباط با برنامه هسته‌ای ایران با یکدیگر گفت‌وگو می‌کردند. در پیتزبرگ، رهبران کشورهای امریکا، بریتانیا و فرانسه در ارتباط با خواسته‌های هسته‌ای ایران تهدید آمیز صحبت می‌کردند. درست در همین زمان، روسیه و چین، هم‌پیمانان منطقه‌ای تهران، نیز می‌خواستند به این نتیجه برسند که هم‌سو با کشورهای دیگر به تحریم‌های بیشتر علیه ایران تن دهند.
روسیه و چین سهمی از آنچه که در تهران اتفاق می‌افتد دارند. هیچ کشوری خواهان بروز یک جنگ سرد دیگر در شرایط کنونی خاورمیانه نیست. امروز اقتصاد نقش مهم تری دارد و برای کشورها اهمیتش از توسعه نظامی بیشتر است. اگر دو قدرت غربی بتوانند ایران را وادار به همکاری کنند آن زمان راحت‌تر می‌توانند با دولت محمود احمدی‌نژاد کار کنند.
اگر ایران در برنامه هسته‌ای یکی دو قدم به عقب بر می‌دارد، بدان معنا نیست که تمام خواسته‌های هسته‌ای خود را کنار خواهد گذاشت و دیگر به قدرت اول خاورمیانه تبدیل نخواهد شد.
کاری که ایران انجام می‌دهد این است که غرب را کمی آرام کند و به روسیه و چین فضایی برای تنفس بدهد و از سوی دیگر احتمال حمله اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای خود را کاهش دهد.
اکنون یک ضرب‌العجل دو هفته‌ای برای حضور ماموران آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در تاسیسات هسته‌ای ایران وجود دارد. آیا این ضرب‌الاجل سریع و سخت است؟ نه، همین دو هفته می‌تواند به دانشمندان و نظامیان ایرانی فرصت کافی بدهد تا فضا را پاکسازی کنند و این تاسیسات را به حالتی درآورد که ایران می‌گوید اینگونه است: تاسیساتی برای توسعه انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز.
جمله رونالد ریگان، رئیس‌جمهور اسبق امریکا را زمانی که با اتحادیه جماهیر شوروی مذاکره می‌کرد به خاطر آورد: " اعتماد وتایید".
اعتماد زمانی که کشورها با یکدیگر مذاکره می‌کنند می‌تواند به عنصری قابل شکستن تبدیل شود. تایید کردن نیز معمولا بسیار دشوار است، اما بدون تایید اعتماد کردن غیر ممکن است. آیا می‌توان به کشورهایی که خواسته‌های هسته‌ای دارند اعتماد کرد؟ مسلما خیر.
ایران کشور شگرفی است. یکی از کشورهای مهم در جامعه بین‌المللی. اما رهبران ایران، غیر نظامیان و نظامیان باید خواسته‌های غیرمعقول خود را کنار بگذارند.
ایران باید این نکته را درک کند که توسعه سلاح‌های هسته‌ای در جهان امروز که به دنبال صلح است، گزینه خوبی نیست. محمود احمدی‌نژاد باید این مساله را درک کند. کره شمالی هم باید این مساله را بفهمد.
جامعه جهانی، حتی همسایه کشورها نمی‌توانند در فضایی که توسط توسعه سلاح‌های هسته‌ای تهدید می‌شود احساس آرامش کنند.
هر زمان که کشوری اجازه یافته است تا سلاح‌های هسته‌ای خود را بدون تحریم‌ها و نگرانی از عکس العمل جامعه جهانی گسترش دهد جهان یک گام به سوی یک جنگ هسته‌ای نزدیک‌تر شده است.
منبع: Citizen.com
ایران هیچ فعالیتی را که فکر کند او را از جامعه بین‌المللی دور می‌کند، انجام نمی‌دهد. آشکار سازی تاسیسات نه چندان پنهانی قم درست چند ساعت پیش از ملاقات سران جی 20 در پیتزبرگ امریکا انجام شد.
امریکا و کشورهای اتحادیه اروپا در ارتباط با برنامه هسته‌ای ایران با یکدیگر گفت‌وگو می‌کردند. در پیتزبرگ، رهبران کشورهای امریکا، بریتانیا و فرانسه در ارتباط با خواسته‌های هسته‌ای ایران تهدید آمیز صحبت می‌کردند. درست در همین زمان، روسیه و چین، هم‌پیمانان منطقه‌ای تهران، نیز می‌خواستند به این نتیجه برسند که هم‌سو با کشورهای دیگر به تحریم‌های بیشتر علیه ایران تن دهند.
روسیه و چین سهمی از آنچه که در تهران اتفاق می‌افتد دارند. هیچ کشوری خواهان بروز یک جنگ سرد دیگر در شرایط کنونی خاورمیانه نیست. امروز اقتصاد نقش مهم تری دارد و برای کشورها اهمیتش از توسعه نظامی بیشتر است. اگر دو قدرت غربی بتوانند ایران را وادار به همکاری کنند آن زمان راحت‌تر می‌توانند با دولت محمود احمدی‌نژاد کار کنند.
اگر ایران در برنامه هسته‌ای یکی دو قدم به عقب بر می‌دارد، بدان معنا نیست که تمام خواسته‌های هسته‌ای خود را کنار خواهد گذاشت و دیگر به قدرت اول خاورمیانه تبدیل نخواهد شد.
کاری که ایران انجام می‌دهد این است که غرب را کمی آرام کند و به روسیه و چین فضایی برای تنفس بدهد و از سوی دیگر احتمال حمله اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای خود را کاهش دهد.
اکنون یک ضرب‌العجل دو هفته‌ای برای حضور ماموران آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در تاسیسات هسته‌ای ایران وجود دارد. آیا این ضرب‌الاجل سریع و سخت است؟ نه، همین دو هفته می‌تواند به دانشمندان و نظامیان ایرانی فرصت کافی بدهد تا فضا را پاکسازی کنند و این تاسیسات را به حالتی درآورد که ایران می‌گوید اینگونه است: تاسیساتی برای توسعه انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز.
جمله رونالد ریگان، رئیس‌جمهور اسبق امریکا را زمانی که با اتحادیه جماهیر شوروی مذاکره می‌کرد به خاطر آورد: " اعتماد وتایید".
اعتماد زمانی که کشورها با یکدیگر مذاکره می‌کنند می‌تواند به عنصری قابل شکستن تبدیل شود. تایید کردن نیز معمولا بسیار دشوار است، اما بدون تایید اعتماد کردن غیر ممکن است. آیا می‌توان به کشورهایی که خواسته‌های هسته‌ای دارند اعتماد کرد؟ مسلما خیر.
ایران کشور شگرفی است. یکی از کشورهای مهم در جامعه بین‌المللی. اما رهبران ایران، غیر نظامیان و نظامیان باید خواسته‌های غیرمعقول خود را کنار بگذارند.
ایران باید این نکته را درک کند که توسعه سلاح‌های هسته‌ای در جهان امروز که به دنبال صلح است، گزینه خوبی نیست. محمود احمدی‌نژاد باید این مساله را درک کند. کره شمالی هم باید این مساله را بفهمد.
جامعه جهانی، حتی همسایه کشورها نمی‌توانند در فضایی که توسط توسعه سلاح‌های هسته‌ای تهدید می‌شود احساس آرامش کنند.
هر زمان که کشوری اجازه یافته است تا سلاح‌های هسته‌ای خود را بدون تحریم‌ها و نگرانی از عکس العمل جامعه جهانی گسترش دهد جهان یک گام به سوی یک جنگ هسته‌ای نزدیک‌تر شده است.
منبع: Citizen.com
نظر شما :