خاطره سفیر ایران در ترکیه از سفر احمدی نژاد

۰۵ اسفند ۱۳۹۶ | ۱۵:۰۷ کد : ۱۹۷۵۱۹۳ سرخط اخبار

نامه ای که هفته گذشته خطاب به مقامات عالی نظام از سوی رییس سابق دولت نوشته شده همه را متعجب کرد.

به گزارش ایسنا، عباس عبدی در ادامه یادداشت خود در «اعتماد» نوشت: این شیوه همیشگی وی بوده و هست که با کارهای غیرمنتظره توجهات را به سوی خود جلب کند و هدف نیز همین جلب توجه است. از همان روزی که قصد مدیریت جهانی و نفی هولوکاست را در برنامه خود داشت تا امروز که این نامه را نوشته است، همیشه برایش جلب توجه مساله اصلی بوده است. از همان زمانی که از داخل خودروی ضد گلوله صدای یک کودک کنار خیابان را در امریکا می شنود که می گوید محمود! محمود! و آن را با آب و تاب تعریف می کند تا آن زمانی که وی به ترکیه سفر می کند و سفیر ایران در ترکیه در خودرو کنار او می نشیند تا گزارش توجیهی دهد ولی توجهی نمی کند و برای مردم خیابان دست تکان می دهد. بهتر است اصل ماجرا را از زبان سفیر سابق ایران در ترکیه بشنویم: «در سفر رییس جمهور وقت کشورمان (احمدی نژاد) به ترکیه گزارش توجیهی که حاوی نکات مهمی بود را برای ایشان تهیه کردم. در فاصله بین فرودگاه و محل اقامت در اتومبیل، کنار ایشان نشستم و چند بار برای ارائه گزارش توجیهی اقدام کردم. رییس جمهور وقت توجه و اعتنایی به گزارش من نکردند و با قطع سخنان من اظهار داشتند که به خیابان نگاه کنید. ایشان در حالی که دست خود را تکان می داد از من نیز خواست تا این کار را انجام دهم. آقای احمدی نژاد تصور می کرد شلوغی خیابان های مسیر فرودگاه حاصل حضور اوست. در حالی که این شلوغی وضعیت طبیعی استانبول و وضعیت هر روزه این شهر است. ساعت کار در ترکیه ساعت ۹ صبح است و مردم در آن زمان از اقشار مختلف در حال تردد و رفتن به سر کار خود بودند. تصور غلط ناشی از این امر که این حضور به خاطر رییس جمهور است سبب ابراز احساسات وی و بی توجهی به گزارش های توجیهی بود.»

در هر حال مساله وی به قول خودشان دیپلماسی عمومی است و حتی اگر لازم باشد برای روی خط بودن مثل برادر حاتم طایی رفتار خواهد کرد. از این رو نوشتن هر نقدی هم به اینگونه رفتارها به نوعی دامن زدن به این خواست است. او نگران هیچ نقدی نیست و هر نقدی را هم در جهت تحقق هدف دیپلماسی عمومی خود می داند ولی چاره ای هم نیست زیرا باید کسانی را مخاطب قرار داد که ممکن است اینگونه رفتارها را نشانه ای از صراحت بیان بدانند.

بنده ابتدای سال و در جریان ثبت نام برای نامزدی ریاست جمهوری در گفت وگویی اظهار کردم که: «به نظرم آقای احمدی نژاد به سیم آخر زده است و به صورت انتحاری عمل می کند؛ مثل داعشی هایی که بمب به خودشان می بندند و منفجر می کنند. او هشت سال مملکت را همین طور ویران کرد. (۲۳ فروردین ۹۶)». اکنون شاید مصداق این ادعا روشن تر شده باشد. با این حال یکی دو سوال جزئی درباره این ادعاها وجود دارد که بد نیست به آنها پرداخته شود.

اولین پرسش این است که نظارت استصوابی شورای نگهبان کم وبیش با همین چارچوب پیش از سال ۱۳۸۴ نیز وجود داشته است. همچنان که رئیس قوه قضاییه کنونی در تمام چهار سال دوم دولت وی در مصدر ریاست دستگاه قضایی بوده است. بنابراین چرا در همان زمان ها نسبت به این دو مورد اعتراض و نقد رادیکال فعلی انجام نشده است؟ شاید بگوییم که رفتارهای آن مقاطع را تایید می کند و رفتارهای کنونی آنان را نمی پذیرد. بله حتما همین طور است. ولی رفتارهای شورای نگهبان و دستگاه قضایی از نظر ناظران بیرونی نسبت به گذشته تفاوت اصولی و چندانی نکرده است، اکنون فقط برخی از مصداق های جدید وارد برنامه های آنها شده که قبلا نبوده است و آن هم نزدیکان احمدی نژاد هستند که مشمول رد صلاحیت و رسیدگی قضایی شده اند. بنابراین درخواست اصلاحات وی در این دو حوزه به معنای مستثنی کردن خودشان است و نه هیچ اصلاح دیگری. او می خواهد که شرایط به سال ۱۳۸۴ برگردد و خودش و نزدیکان فکری اش مشمول این مشکلات نشوند.

ولی اگر او معتقد است که پیش از سال ۹۲ را نیز مشمول نقد خود می داند در این صورت باید گفت که چرا در زمانی که در صندلی ریاست جمهوری بوده است، هیچ سخن مشابهی را به این صورت بیان نکرده است؟ مگر اینکه بپذیریم که شیرینی آن صندلی مانع از اظهار حقیقت می شده است. به علاوه چطور این وضع در دوره او بدتر از گذشته شده است؟

برخی افراد از بنده می پرسند که چرا در برابر این رفتارها موضع انتقادی دارم؟ شاید نظر اینگونه منتقدین نیز تغییر کرده است و باید از مواضع انتقادی آنان یا دفاع یا حداقل سکوت کرد. چرا ما در این میان وارد میدان شویم؟ در پاسخ گفته ام از هرگونه اظهارنظر انتقادی از جانب اصولگرایان که به مسائل واقعی و مهم اشاره کنند، استقبال می کنیم. این سیاست در برابر بسیاری از نیروهای صادق آنان اجرا شده است ولی خطری که سکوت یا حتی تایید اینگونه مواضع غیراصولی برای اصلاح طلبان و نیز کشور دارد، بسیار بالاست. زیان هایی که احمدی نژاد و سیاست های او به این ملت و کشور زدند آنقدر بزرگ و گسترده بود که تا دهه ها نیز نخواهیم توانست آن را جبران کنیم. سکوت در برابر وی خیانتی است که نباید مرتکب آن شویم. او هیچ تغییری نکرده. در روش همان هست که بود، در هدف هم همان اهداف شخصی را دنبال می کند فقط لبه تیز تخریبش را تغییر داده است. مثل برخی دیگر از منتقدین حکومت که روزی در گذشته طرفدار حکومت بودند و منتقدین حکومت را به بدترین صورت می نواختند؛ امروز همان کار را با همان شیوه با حکومت می کنند. اجازه ندهیم مرزهای فکری و اخلاقی اصلاحات با این افراد مخدوش شود. آنان به جناحی که ولی نعمت شان بوده وفا نمی کنند، به هیچ کس دیگری هم رحم نخواهند کرد.

این روزها که بازار فال بینی و کف بینی و جادوگری سکه است. یکی از آشنایان قدیمی حدود دو سال پیش برای مطالعه مسلک های صوفی و دراویش به جنوب هند شهر نیسور در ایالت بنگلور رفته بود که از این نظر خیلی مهم و مشهور است. در آنجا یکی از صوفی های شناخته شده به نام عبدالقادر را ملاقات می کند و او پایان حکومت ایران را پیشگویی می کند. وی آموزگار مستقیم نظریه پرداز دولت سابق است و قطعا این پیشگویی را به اطلاع وی هم رسانده است. ظاهرا چنین برداشتی شده که اگر پرچم اپوزیسیونی به زمین افتاده! را بردارند جانشین بلافصل آن خواهند بود! البته از موعد مذکور ظاهرا گذشته است و احتمالا بداء حاصل شده! ولی واقعیت تصمیمات و سیاست های این جریان از گذشته دور بر همین مبنا و سیاق بوده و هست.

کلید واژه ها: توجیهی


( ۱ )

نظر شما :