شورای عالی صلح اقدامی فراقانونی است
نویسنده خبر:
محمد ابراهیم طاهریان
گفتاری از محمد ابراهیم طاهریان، سفیر سابق ایران در افغانستان برای دیپلماسی ایرانی
به دنبال توافقات و تفاهمات صورت گرفته در نشست مشورتی صلح در کابل، دیروز رئیس جمهور افغانستان اعلام کرد که شورایی پنجاه نفره را با عنوان شورای عالی صلح معرفی خواهند شد و بناست که این شورا مشخصا موضوع مذاکره و تفاهم با جریان افراط یا طالبان را پیش ببرند.
گفتاری از محمد ابراهیم طاهریان، سفیر سابق ایران در افغانستان برای دیپلماسی ایرانی:
همان طور که از سابقه مشخص است نشست مشورتی کابل دنباله تفاهماتی بود که در نشست لندن صورت پذیرفت. برخی کارشناسان معتقدند که نشست لندن ثمره نوع تفاهماتی فراقانونی بود که کشورهای فرامنطقه‌ای بیش از دو سال قبل در موسی قلعه برای اولین بار با جریان افراط داشتند که در آن زمان طراح و پیگیر این فکر مشخصا لندن بود و دولت افغانستان هم از آن تفاهمات حمایت کرد.
اگر نیم نگاهی به سیر تحولات افغانستان بیندازیم، یعنی روندی که از موسی قلعه شروع می‌شود، در کنفرانس لندن ادامه پیدا کرده و به کنفرانس کابل رسیده و حالا خروجی آن منجر به اعلام تشکیل شورای پنجاه نفره عالی صلح شده است، به نظر می‌رسد آن‌چه که تاکنون اتفاق افتاده، بدون توجه به اینکه پس ذهن طراحان، مجریان و کسانی که این مسئله را پیگیری می‌کنند چیست، نتیجه عملی و علنی همه این اقدامات در طول بیش از دو سال گذشته رشد و توسعه جریان افراط بوده است، در حقیقت همه این اقدامات برای جریان افراط امتیازی به حساب آمده و باعث ارتقای جایگاه این جریان در افغانستان شده است و هیچ تاثیر مثبتی در کنترل و مهار جریان افراط نداشته است.
ضمن این که باید توجه کرد که اعضای این شورای پنجاه نفره در صورت شکل گیری چه کسانی خواهند بود، باید خیلی خوش‌بینانه نگاه کرد تا تصور کرد که این اتفاق جدا از اتفاقات قبلی منجر به یک نتیجه مشخص برای جلوگیری از توسعه و تقویت جریان افراط شود.
به نظر می رسد اصولا این راه حل، راه حل درستی برای حل معضل افغانستان نیست. در درجه اول نیاز به تفاهم و همگرایی کامل بین همه عناصری است که این عناصر به قانون اساسی افغانستان باور دارند. قانون اساسی افغانستان نتیجه تلاش‌های چند دهه مبارزه مردم افغانستان و حمایت جامعه بین‌الملل است. آیا این شورای پنجاه نفره در صورت شکل گیری جایگاهی در قانون اساسی دارد؟ به نظر می‌رسد اقدامات فراقانونی و به نوعی دور زدن قانون اساسی مشکلات را بیشتر خواهد کرد.
لذا تا زمانی که رفتاری در چارچوب قانون و با تفاهم همه جریانات معتقد و پایبند به قانون اساسی صورت نگیرد، ترجمه همه این اتفاقات در افکار عمومی افغانستان و منطقه به نوعی جایزه و امتیاز برای جریان افراط تلقی می‌شود. چون جریان افراط با پیشبرد اهداف رادیکال خود، مرحله به مرحله امتیازگیری می‌کنند و نتیجه این اقدامات ارتقای موقعیت جریان افراط است.
نظر شما :