نگاه ایرانی

پرسش هایی که بی پاسخ مانده اند

نقدی بر رفتار نسنجیده دولت بر سر سند راهبردی ایران و چین

محمد حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اول خبررسانی بدون محتوا و تحریک جامعه برای فهمیدن موضوع، هو و  جنجال خارجی، دفاع های ناشی از ترس و خجالت دولتمردان در دو هفته اول، و سپس انتشار یک متن حداقل محرمانه دولتی (توسط افراد ناشناس) در فضای مجازی همه و همه تنها با یک تحلیل قابل فهم است  که "برخی" می خواستند مذاکرات سیاسی بین دو کشور را  به سطح عمومی کشانده و اجازه دهند که به آن حمله شود تا شاید نگذارند مذاکره با طرف خارجی شکل بگیرد. طرح موضوعات خیالی از جمله واگذاری بخشی از کشور و یا حضور نیروهای بیگانه در کشور در"تفاهم" سپس حمله به آن و نهایتا تکذیب توسط مسئولین در واقع از بین بردن فضای مذاکره دو طرف در مقطع فعلی است که به نظر نگارنده هدف افشاکنندگان این خبر است.  

ادامه مطلب

استبداد کرونایی

ترامپ پا جای پای دیکتاتورها

محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترامپ که پیش از این بحث تقلب در انتخابات و مداخله کشورهای دیگر در آن را تنها ترفند و توطئه دموکرات ها برای خدشه دار کردن انتخابات می دانست، حال خود با دستپاچگی، به دنبال راه هایی برای تعویق انتخابات می گردد و رای‌گیری پستی را مستعد تقلب می‌داند. در همین راستا، او این درخواست را مطرح کرده که برگزاری انتخابات تا زمانی که مردم بتوانند «به درستی، با امنیت و ایمنی» رای دهند، به تعویق بیفتد.

ادامه مطلب

از جنگ تجاری تا احتمال رویارویی های سخت تر

آیا ایالات متحده و چین به سوی قله جنگ سرد می روند؟

شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: "ما در کوهپایه های جنگ سرد قرار داریم"؛ این سخنان هنری کیسینجر وزیر امور خارجه اسبق ایالات متحده هنگام مصاحبه با او در مجمع جدید اقتصادی بلومبرگ در نوامبر سال گذشته در پکن بود. وی ادامه‌دار شدن تنش‌های تجاری بین چین و آمریکا را موجب افزایش زمینه‌های وقوع جنگ نظامی بین دو کشور دانسته و عنوان داشته است که روابط بین این دو کشور به دلیل جدی بودن مشکلات بسیار تیره و تار خواهد شد، به گونه‌ای که به محض اینکه مذاکرات تجاری به بن‌بست واقعی برسد، درگیری نظامی دور از ذهن نخواهد بود.

ادامه مطلب

دومینو تکراری روابط در روندهای تاریخی (بخش نهم)

روابط ایران و اروپا پس از انقلاب اسلامی؛ بین اعتماد و انتفاع

علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از مهمترین موضوعات این دوره می‌توان به برنامه‌های دول اروپایی در تبعیت از امریکا در اعمال مقررات محدود کننده علیه کشورمان تحت لوای موضوعات چالشی حقوق بشر، تروریسم، برنامه صلح آمیز هسته ای، توان نظامی و دفاعی بویژه ظرفیت موشکی و پهپادی، بحران های متنوع خاورمیانه ای بویژه موضوع فلسطین و  حمایت از عراق در جریان جنگ عراق علیه ایران اشاره کرد، به طور کلی روابط ایران و اروپا در دوران پسا انقلاب اسلامی را می توان از دو دیدگاه ایرانی و اروپایی اشاره کرد

ادامه مطلب

از سیاست های اشتباه ترامپ تا عدم درک واقعیت ها

چرا فشار حداکثری امریکا محکوم به شکست است؟

سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قبل از تولد کشوری با مهاجرین سفید اروپایی بنام امریکا، سعدی شاعر نامی ایرانی گفت؛ بنی آدم اعضای یک پیکرند؛ که در آفرینش زیک گوهرند. وقت آن رسیده دولت جدید امریکا که با زمستان امسال در کاخ سفید مستقر خواهد شد، طنز چرچیل را به واقع بینی تغییر دهد و قبل از آزمایش سیاست های بیهوده وقت گیر، کج راهه غیر اخلاقی، سیاست مبتنی بر واقعیت را در دستورکار قرار دهد. امریکا باید جمهوری اسلامی ایران را به صورت آنچه هست؛ بپذیرد.  

ادامه مطلب

منتقدان اهداف دیگری دارند

توافق ۲۵ ساله با چین؛ خیز ایران برای اعلام حضور در جاده ابریشم

اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنها که وزارت امور خارجه را به غرب گرایی متهم کردند و مدعی بودند در دولت های نهم و دهم تلاش بیشتری برای نزدیکی به قدرت های غیر غربی از جمله قدرت های آسیایی صورت گرفته است، حال در همراهی با رسانه های غربی و عربی بار دیگر وزارت امور خارجه را به باد انتقاد گرفته و دیپلمات های کشورمان را به تن دادن به توافقات استعماری با چین متهم می کنند؛ رویکردی که بیش از آنکه جنبه نگرانی برای منافع ملی داشته باشد، رنگ و بوی انتخاباتی دارد!

ادامه مطلب

داستان واشنگتن و پکن

چین، آمریکا و انتخابات نوامبر

محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: آمریکایی ها به صورت تدریجی و آرام از ۲۰۰۵ به بعد شکایت های خود را از روش و منش چینی ها در تجارت، نقش آفرینی جهانی، استفاده از فناوری و مقررات بین المللی به خصوص در سازمان تجارت جهانی (WTO) مطرح می کردند ولی با واکنش های دیپلماتیک و به آینده موکول کردن (Procrastination) چینی ها رو به رو می شدند، تا اینکه دولت ترامپ اعتراضاتِ بدنۀ سیاست گذاری آمریکا را به استراتژی تقابل با چین تبدیل کرد.

ادامه مطلب

دومینو تکراری روابط در روندهای تاریخی (بخش هشتم)

مروری بر تاریخ تمرکز ایران به اروپا تا چرخش به آمریکا

علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به طورکلی علی رغم ادعاهای مطروحه مبنی بر گرایش شخصی رضا شاه و خصوصیات و روحیات فردی به آلمان ها، او هیچ گاه از محدود تعیین شده توسط استعمار انگلیس خارج نشد تا پایان جنگ جهانی دوم، تماس ایران با کشورهای اروپای غربی به چند کشور محدود بود، ولی سرانجام با انجام تحولات منجر به جنگ دوم جهانی و پیروزی‌های متناوب قوای آلمان، رضا خان بیش از پیش به  آلمان ها نزدیک شد که نهایتاً با حمله متفقین و اشغال ایران در سال ۱۹۴۱ میلادی مقدمات خلع و تبعید وی فراهم شد. 

ادامه مطلب

تهران به برنامه های دولت مصطفی کاظمی احترام می گذارد

فصل تازه روابط ایران و عراق

جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: تهران با استقبال گرم از نخست وزیر عراق در نخستین سفر خارجی او، همراهی خود را برای ایجاد فصل تازه در روابط ایران و عراق نشان داد. کاظمی نیز با نخستین سفر خارجی خود به تهران، استعداد بغداد را برای استمرار پیوندهای کشورش با ایران در بستر نوین از روابط به رخ کشید. پس از این باید ابتکارهای بغداد را در تعمیم این رویکرد با دیگر همسایگانش و نیز جامعه بین الملل انتظار داشت.

ادامه مطلب

بررسی سند همکاری تهران و پکن

قرارداد ایران و چین؛ از کدام موضع؟

علی دینی ترکمانی در یادداشتی می نویسد: چین، در حال حاضر، در نقش ابرقدرت اقتصادی جهان، در کنار آمریکا و اروپا، در حال ایفای نقش خود است. در کشورهای مختلف جهان دست به سرمایه‌گذاری مستقیم می‌زند تا همان مسیر نئواستعماری قدرت‌های بزرگ پیشین در دوره‌ بعد از جنگ جهانی دوم را تکرار و کشورهایی را به خود وابسته کند. 

ادامه مطلب