علی دینی ترکمانی در یادداشتی می نویسد: چین، در حال حاضر، در نقش ابرقدرت اقتصادی جهان، در کنار آمریکا و اروپا، در حال ایفای نقش خود است. در کشورهای مختلف جهان دست به سرمایه‌گذاری مستقیم می‌زند تا همان مسیر نئواستعماری قدرت‌های بزرگ پیشین در دوره بعد از جنگ جهانی دوم را تکرار و کشورهایی را به خود وابسته کند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: ما می‌توانیم درباره سناریوهای مختلف در آینده سخن بگوییم. سناریوی خوش‌بینانه موضوع این یادداشت است، اما پیش از آن باید مسأله را هم مشخص کنیم، یعنی این برنامه قرار است چه مسائلی را حل کند.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: متأسفانه در فضای سیاسی ایران بسیاری مواقع منافع ملی فدای رقابت های جناحی می شود؛ کسانی که تا پیش از این وزارت امور خارجه را به خاطر برخورد واکنشی با بحران های بین المللی و نداشتن ایده های ابتکاری برای تغییر شرایط به نفع کشور به باد انتقاد می گرفتند، حال که مقامات دیپلماتیک کشورمان تلاش کرده اند با دور زدن آمریکا و کشورهای اروپایی، به سیاست خارجی کشور تنوع ببخشند، غول خوش آتیه آسیایی را به همکاری و سرمایه گذاری در کشورمان متقاعد کنند و به دوستان بد عهد نشان دهند که اگر آنها در شرایط بحرانی ایران را تنها گذاشتند، کشورمان راه های دیگری نیز پیش رو دارد، این گروه باز هم عَلَم اعتراض برافراشته اند که توافق با چین یعنی فروش و واگذاری منابع کشور! اگر دغدغه این گروه به راستی منافع ملی و منابع کشور است، باید مطمئن باشند چنین توافقاتی بدون موافقت مجلس امکانپذیر نیست و بنابراین باید تا زمان بررسی قرار داد در مجلس صبور باشند.
ادامه مطلب
ابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: محافل سیاسی و آگاهان تحولات منطقه ای معتقدند که در پوشش کمک های انسان دوستانه سازمان ملل متحد، نیازهای تروریست‌ها و گروه‌های معارض حاکمیت سوریه تامین می شود. به همین علت دولت سوریه خواستار نظارت بر ورود و توزیع این کمک هاست. در حالی که برخی محافل سازمان ملل و گروه های غیردولتی توزیع کننده این کمک ها نظر مساعدی با دخالت مقامات محلی در امر توزیع کمک ها ندارند و موضوع سوء استفاده در امر توزیع کمک ها را نیز مطرح می کنند.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نظم آتی جهان از دید اتحادیه اروپا (و بریتانیا)، نظمی دوقطبی است و جنگی سرد بین آمریکا و چین خواهد بود. این‌که آینده آن چه خواهد شد و آیا یکی از این دو موفق می‌شود به ابرقدرت بلامنازع تبدیل شود، یا خیر روشن نیست، چون هنوز زمانی طولانی باید صرف منازعات و قد علم کردن هر دو طرف مقابل یکدیگر شود.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعیت میدانی حکایت از آن دارد که ملل اروپایی از دوره حضور ارتش داریوش به نیکی یاد کرده و روش حاکمیتی قوای ایرانی حفظ خودگردانی مناطق و سپردن مدیریت به افراد بومی توامان با دریافت نوعی خراج و مالیات بوده است.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: متن «ویرایش نهایی برنامه همکاری‌های جامع (۲۵ ساله) ایران و چین» در ۱۸ صفحه و از طرف دبیرخانه سازوکار عالی مشارکت جامع راهبردی ایران و چین در خرداد ۱۳۹۹ تهیه شده و اکنون در دسترس است.
ادامه مطلب
جلال میرزایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بعد از بیانات دیروز مقام معظم رهبری به نظر می‌رسد که باید فضا و بستر برای تعامل هر چه بیشتر و سازنده تر بیشتر مجلس یازدهم با دولت به شکلی جدی فراهم شود و به تبع آن از این پس رفتار مجلسیون با قوه مجریه تغییر پیدا کند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آرای ۷۷.۹۲ درصد از مشارکت ۹۷.۶۷ درصدی رای دهندگان روسی در آخرین روز همه پرسی برای تغییر قانون اساسی محدوده دوره ریاست جمهوری پوتین را در سال ۲۰۲۴ به صفر باز گرداند و به او این امکان را داد تا بتواند قدرتش را برای دو دوره شش ساله دیگر هم به عنوان رییس جمهوری حفظ کند.
ادامه مطلب
محسن بهاروند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از دید غربی‌ها گسترش روابط ایران و چین یک اقدام بزرگ استراتژیک است که از یک سو تامین انرژی چین را تضمین می‌کند و از سوی دیگر با انتقال سرمایه چین به ایران، تحریم‌ها و تروریسم اقتصادی علیه کشور ما تا حد زیادی خنثی می‌شود.
ادامه مطلب