باید به فکر راه حل سومی باشیم

در گذشته دیدیم که چنین بحران‌هایی هنگامی که به وجود آمدند از نیروهای سیاسی عبور کردند و باعث ایجاد هم‌پیمانی‌های تازه‌ای شدند که نتیجه آن غالب و مغلوب نداشت. یعنی در آخر هیچ کس پیروز نشد بلکه همه دست از دعوا کشیدند و گوشه‌ای نشستند و شکست‌ها را با یکدیگر تقسیم کردند و آن کسی که بیشترین زیان را دید بازنده اصلی میدان شد که البته مردم عراق نیز جزء شکست‌خوردگان بودند چرا که هزینه همه شکست‌ها از حساب آنها پرداخت شد. کوبیدن بر جنگ کش‌مکش‌های سیاسی یعنی همان چیزی که اکنون می‌بینیم و در حقیقت پس از تغییر نظام در عراق آغاز شده به نفع هیچ کس نیست و نتیجه آن فقط تساوی ثقل سیاسی جریان‌ها در برابر یکدیگر بدون این که توانسته باشند ضربه‌ای به طرف مقابل زده باشند، بوده است. به صراحت به رهبرانی که در نشست اربیل جمع شده بودند گفتیم که این تلاش سیاسی را به شما تبریک می‌گوییم اما هشدار می‌دهیم که از اهداف پیمانی که با یکدیگر بستیم به خصوص با قضیه رای عدم اعتماد به مالکی منحرف نشوید، به آنها گفتیم تلاش کنید به جای آن که تصمیم‌های سیاسی‌تان خارج از سقف پارلمان و در شهری دیگر و در جایی دیگر باشد زیر سقف پارلمان اتخاذ شود و علاوه بر آن عزم خود را جزم کنید که به جای حذف یکدیگر فکری برای اصلاح امور کنید تا کشور از بحران‌هایش رها شود، کاری کنید که راه جدیدی شکل بگیرد و روند سیاسی کشور وارد ریل صحیح خود شود تا بتواند به سمت یک حرکت سازنده پیش رود.

در حال حاضر مجلس نمایندگان فصل قانون‌گذاری جدید خود را آغاز کرده است، تحرکات سیاسی برای رای عدم اعتماد به نخست‌وزیر راه به جایی نبرده است، در مقابلش حرکت سیاسی دیگری آغاز شد تا واکنشی به این تحرک باشد، 25 نماینده مجلس خواستار عزل آقای النجیفی از منصبش شدند، پیش‌بینی ها بر این است که این حرکت هم به سرنوشت حرکت رای عدم اعتماد به مالکی ختم شود، نه هم‌پیمانی‌ اربیل در سلب اعتماد از مالکی پیروز خواهد شد و نه دولت قانون می‌تواند النجیفی را از منصبش عزل کند. در نتیجه همه طرف‌های درگیر به خانه اول خود باز می‌گردند و توافق می‌کنند تا امور به شکل سابق خود باقی بماند تا فرصت و تلاش‌های بیشتری تلف شوند.

بارها تاکید کرده‌ایم که اوضاع سیاسی‌ای که اکنون در کشور می‌گذرد نگران کننده است، یکی از دلایل این نگرانی زندگی در منطقه‌ای است که به طور کلی در تنش به سر می‌برد، به خصوص اوضاع سوریه که بر آتش تنش‌ها بیش از پیش افزوده است، از سوی دیگر درباره روند سیاسی کشور هنوز اعتمادی میان جریان‌های سیاسی به یکدیگر حاصل نشده است. بحران سیاسی که از زمان خروج نیروهای امریکایی از عراق در پایان سال گذشته میلادی آغاز شده همچنان ادامه دارد اگر چه عراق تا کنون از بسیاری از بحران‌ها و تنش‌های سیاسی عبور کرده و توانسته به سلامت بحران‌ها را از سر به در کند، ولی این مساله دلیل نمی‌شود حقیقتی که برایمان کشف شده است را نادیده بگیریم. نیازی مبرم به اصلاح حرکت سیاسی کشور چه در تحرکات سیاسی نمایندگان مجلس و چه در قوه مجریه احساس می‌شود که ما را وا می‌دارد همگی در این زمینه فعال شویم.

پیروز میدان آن کسی است که این تلاش‌ها را جدی بگیرد و کاری کند که شکست به دستاوردی برسد که همه مردم بدون استثنا از آن بهره ببرند. هنوز فرصت باقی است ولی اگر دیر بجنبیم این فرصت هم از دست می‌رود، باید حکمت و درایت به خرج داد تا خود را از بار فشارهای موجود برهانیم، باید اجازه ندهیم که تنش‌های رسانه‌ای و سیاسی جریان‌های مختلف حیثیت و استقلال کشور را زیر سوال ببرند. باید همگی برای انجام اصلاحات در چارچوب گفت‌وگوی ملی آماده شویم. گفت‌وگویی که باید همه چیز در آن به صراحت گفته شود و به طور دقیق در چارچوب قانون اساسی اولویت‌ها مشخص شوند، این تنها انتخاب مطلوب است. اصلاحات تنها راه گریز از مشکلات جاری در عراق است.

تحریریه دیپلماسی ایرانی