پشت پرده پایان ماموریت بین المللی در سوریه

خبرانلاین- فرمانده نیروهای سازمان ملل در سوریه 48 ساعت پیش خداحافظی جانانه ای با خاک این کشور داشت. وی به شکل غیرمنطقی ادعا کرد که سازمان ملل داستان سوریه را با این خداحافظی نیروهای حافظ صلح، فراموش نخواهد کرد. اما حقیقت پنهان در این جملات این است که سازمان ملل با خارج کردن آخرین تعداد حافظان صلح ، سوریه را به عنوان کشوری که جنگ آن را در آغوش خواهد گرفت، به حال خود رها کرد. هربار سازمان ملل نیروهای خود را از کشوری در خاورمیانه بیرون کشیده ، جا برای جنگ طلبی ها و ناآرامی های بیشتر مهیا شده است. خروج ناظران تسلیحاتی سازمان ملل از عراق را به یاد بیاورید که با حمله آمریکایی ها به این کشور همراه شد. به بیان دیگر سازمان ملل اکنون به این نتیجه رسیده است که غرب و اعراب حاشیه خلیج فارس قصد افزایش کمک های تسلیحاتی خود به مخالفان بشار برای براندازی حکومت مرکزی را دارند و بر همین اساس این سوریه دیگر جایی برای ماندن نیست. درست در لحظاتی که این ژنرال هتل لوکس خود در دمشق را با تبریک عید فطر به مسلمانان ترک کرده و از ماموریت پایان ناپذیر سازمان ملل در سوریه سخن می گفت، سربازان او نیز در حال جمع و جور کردن وسایل خود و پرداخت آخرین قبض هایشان در واپسین ساعات حضور در دمشق بودند. آنها حتی نتوانستند تا رسیدن جانشین کوفی عنان یعنی لخضر براهیمی به دمشق صبر کنند و البته ژنرال اروپایی که ریاست این ماموریت را در چند ماه گذشته در سوریه از سوی سازمان ملل بر عهده داشت از پاسخ دادن به این پرسش که پس از خروج نیروهای حافظ صلح چه تعداد سوری جان خود را از دست خواهند داد، طفره رفت.

رابرت فیسک ستون نویس روزنامه ایندیپندنت در ادامه اینیادداشت می نویسد: در حالی که نیروهای حافظ صلح سازمان ملل خاک سوریه را ترک می کنند، در دمشق خبری از بسته شدن بار و بندیل حکومت مرکزی نیست اما می توان نشانه های خطر را همه جا دید. سوری ها در دمشق آزادانه تر از قبل در خصوص رفتن یا ماندن بشار اسد سخن می گویند. در کافه های و رستوران ها می توان به راحتی صدای بحث های مردم در این خصوص را شنید. همگان می دانند که چندمایل آنطرف تر از دمشق ، تاریکی بر برخی مناطق سیطره می اندازد. بزرگراه های منتهی به شمال بسته شده اند و خطوط تلفن در حلب نیز کاملا از کار افتاده است. بسیاری از مردم ترجیح می دهند با هواپیما از حلب به دمشق سفر کنند و از سفرهای زمینی پرهیز می کنند. به نظر می رسد که با وجود اخبار رسیده در خصوص رفتار ارتش با مخالفان اما هنوز همین دولت بیش از پانه تا و کلینتون در سوریه ریشه دارد. زمانی که وزیر امور خارجه فرانسه ادعا کرد که بشار اسد لیاقت زندگی بر روی خاک سوریه را ندارد ، موضع گیری اش بیشتر به ادبیاتی کودکانه می ماند تا تهدیدی آشکار. ساکنان دمشق بیش از آنکه به انتقام فکر کنند به سلامت جای یکدیگر می اندیشند. یک دوست قدیمی برای من تعریف کرد که همسرش را که سالها در نهادی دولتی کار می کرد برای حفظ جانش، خانه نشین کرده است.

خداحافظی فرمانده سازمان ملل در سوریه همان اندازه که عاری از هرنکته ای بود ، کوتاه هم بود. به گفته وی پس از رسیدن سربازان سازمان ملل به سوریه در 21 آوریل، میزان خشونت در سوریه کاهش یافت. اما در میانه ژوئن بود که برهمگان مشخص شد که دوطرف دیگر اعتقادی به آتش بس ندارند. پس از آن ناظران سازمان ملل تلاش کردند تا به نوعی در حملات دوطرف به یکدیگر توقف ایجاد کرده و کمک های بشردوستانه را به نیازمندان برسانند. این مقام در ادامه سخنانش افزود: من با تمام گروه های درگیر در این ناآرامی ها تماس گرفته و از آنها خواستم که به این روند خشونت آمیز پایان دهند.
زمانی که از آقای فرمانده سوال کردم که حس شخصی اش در خصوص شکست ماموریت در سوریه چیست؟ گفت: خوشحالم که سازمان ملل همچنان در سوریه به تلاش های خود ادامه می دهد. اما این ادعا بسیار نامعقول است. هیچ ناظری از سازمان ملل در سوریه نمانده است.سربازان سازمان ملل که شاجاعانه در حمص و حلب ایستاده بودند دیگر در پست های ماموریتی خود دیده نخواهند شد.
آیا ماموری که از جانب سازمان ملل در سوریه مکلف به انجام وظیفه می شود باید به جای یک سرباز یک دیپلمات باشد و زمان بیشتری را هم صرف گفتگو با مخالفین فعال در خارج از سوریه کند؟ این مساله این روزها در سازمان ملل مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. چرا اکنون باید این ماموریت را مهر پایان کوبید؟ زیرا عده ای در مقر سازمان ملل در نیویورک بودند که از همان ابتدا می دانستند در این ماموریت از پیروزی و موفقیت خبری نخواهد بود؟ شاید هم پاسخ این باشد که کشورهای غربی و متحدان عرب آنها در کشورهای حاشیه خلیج فارس نمی خواهند مقابل چشمان ناظران بین المللی و حافظان صلح منصوب شده از سازمان ملل ، تسلیحات مرگباری را که برای ارتش آزادی بخش فلسطین می فرستند، جابه جا کنند.