مقایسه رویه ترامپ و ریگان

دیپلماسی ایرانی: روز پنج شنبه مارک والتز، مشاور امنیت ملی دولت ترامپ در حالی که حدود صد روز از آغاز به کارش می‌گذشت از سمت خود کنار رفت. 

در دولت اول ترامپ ما عزل و نصب های زیادی را شاهد بودیم که بسیاری این اتفاق را به بی‌ثباتی دولت ترامپ نسبت می‌دادند.

ترامپ تمایل دارد دولت خود را با دولت رونالد ریگان مقایسه کند که بسیاری می گویند الگوی دولتداری اوست. رونالد ریگان نیز در دوره خود (1981-1989) شش مشاور امنیت ملی داشت که به دلایل مختلفی تغییر کردند. این تغییرات اغلب به دلیل اختلافات داخلی، رسوایی‌ها، یا نیاز به بازسازی تیم سیاست خارجی بود:

ریچارد وی. آلن، به دلیل اتهامات مالی و دریافت هدایا از مقامات ژاپنی استعفا داد.

ویلیام پی. کلارک، به دلیل اختلافات با دیگر اعضای کابینه و انتقال به وزارت کشور کنار رفت.

رابرت سی. مک‌فارلن، پس از رسوایی ایران – کنترا (فروش مخفیانه تسلیحات به ایران) استعفا داد.

جان ام. پویندکستر، به دلیل نقش مستقیم در رسوایی ایران – کنترا مجبور به استعفا شد.

فرانک سی. کارلوچی، پس از رسوایی ایران – کنترا برای بازسازی اعتماد به تیم امنیت ملی منصوب شد و سپس به وزارت دفاع منتقل شد.

کلین ال. پاول، تا پایان دوره ریگان باقی ماند و دوره‌ای باثبات‌تر را هدایت کرد. او در دولت اول جورج بوش پسر، وزیر دفاع و وزیر أمور خارجه شد. 

الگوی مشترک در اخراج‌ها 

در هر دو دوره‌ترامپ و ریگان، تغییرات مکرر مشاوران امنیت ملی نتیجه ترکیبی از رسوایی‌ها (فلین، والتز، آلن، پویندکستر)، اختلافات ایدئولوژیک (مک‌مستر، بولتون، کلارک) و نیاز به بازسازی تیم پس از بحران‌ها (اوبراین، کارلوچی، پاول) بود. با این حال، تغییرات در دوره‌ترامپ بیشتر به دلیل سبک مدیریت شخصی و غیررسمی او و عدم تحمل دیدگاه‌های مخالف بوده است، در حالی که در دوره ریگان، رسوایی‌های بزرگ مانند ایران – کنترا نقش کلیدی داشتند.

عمده اختلافات مشاوران امنیت ملی با ‌ترامپ به تفاوت در سبک مدیریت (متمرکز و شخصی در مقابل حرفه‌ای و سازمان‌یافته)، دیدگاه‌های سیاست خارجی (معامله‌محور در مقابل جنگ‌طلبانه یا سنتی) و وفاداری شخصی به رئیس‌جمهور بازمی‌گردد. والتز و بولتون به دلیل مواضع تندرو و فلین به دلیل رسوایی، نمونه‌های بارز این عدم هماهنگی هستند.

تغییرات مکرر مشاوران امنیت ملی در دولت‌ اول ترامپ به بی‌ثباتی در سیاست خارجی آمریکا منجر شد، به نظر می‌رسد اکنون نیز چنین پیامدی در انتظار دولت او باشد، به‌ویژه که رسوایی‌هایی مانند افشای اطلاعات محرمانه به اعتبار دولت لطمه زده است. 

این در حالی است که دوره ریگان، با وجود رسوایی ایران – کنترا، در نهایت به ثبات نسبی در سیاست خارجی دست یافت اما معلوم نیست چنین ثباتی در دولت ترامپ وجود داشته باشد.