مخالفت ایرلند با پیمان لیسبون ؛ شکستی برای اتحادیه اروپا
ایرلند یکی از کشورهایی است که بیش از سایر کشورها، از حمایت اتحادیه اروپا در مسائل زیرساختاری و اقتصادی بهره برده است و به پیمان لیسبون پاسخ منفی داد.
رهبران کشورهای عضو اتحادیه اروپا در بروکسل گرد هم آمدند تا در خصوص آینده این اتحادیه پس از مخالفت مردم ایرلند با پیمان لیسبون به نتیجه برسند. در این میان نیکولا سارکوزی، رییس جمهور فرانسه همچنان مخالفت خود را با گسترش مرزهای اتحادیه اروپا را اعلام کرد و این درحالی است که رهبران کشورهایی مانند آلمان، در این جلسه به شدت تحت تاثیر رقابت های فوتبال جام ملت های اروپا قرار داشتند.
نکته حائز اهمیت در همه پرسی انجام شده در ایرلند این است که، ایرلند یکی از کشورهایی است که بیش از سایر کشورها، از حمایت اتحادیه اروپا در مسائل زیرساختاری و اقتصادی بهره برده است(ایرلند دوبرابر از میزان مشارکت مالی در اتحادیه اروپا از بودجه این اتحادیه استفاده کرده است) و به پیمان لیسبون پاسخ منفی داد. البته به نظر می رسد که رهبران اروپایی چندان خود را درگیر مخالفت مردم ایرلند نکرده اند و به این مسئله به گونه ای نگریسته اند که گویی، نتیجه این همه پرسی یکی از مشکلات داخلی کشور ایرلند به حساب می آید.
اکنون می توان به نتایج همه پرسی انجام شده در ایرلند با چند زاویه مختلف نگاه کرد. مهم تر از همه اینکه رهبران اتحادیه اروپا سعی می کنند، صحنه ای را ترسیم کنند که در آن این تنها ایرلند است که با پیمان لیسبون مخالف است و تنها ساز مخالفت اتحادیه اروپا شناخته می شود. به طوری که علیرغم رای منفی مردم ایرلند، سران کشورهای اتحادیه اروپا در بروکسل تصمیم گرفتند تا به تصویب این قرارداد از سوی کشورهای عضو ادامه دهند. البته از آنجا که احتمال مخالفت سایر کشورها با پیمان لیسبون وجود دارد، تحلیلگران بر این باورند که طرح کلی اتحادیه اروپا نباید تحت تاثیر پیمان لیسبون قرار بگیرد و اتحادیه اروپا بدون قرارداد لیسبون نیز می تواند به حیات خود ادامه دهد.
شکی نیست که در ادامه روند همه پرسی پیمان لیسبون کشورهای دیگری همچون، لهستان و جمهوری چک نیز مخالفت خود را اعلام کنند. همچنان که در سال 2005 فرانسه و هلند نیز با طرح قانون اساسی مشترک برای اتحادیه اروپا مخالفت کردند.
رای منفی مردم کشور ایرلند را می توان به حساب بی اعتمادی نخبگان سیاسی این کشور نسبت به سیاست های رهبران اتحادیه اروپا دانست. متاسفانه برخی از رهبران کشورهای اتحادیه اروپا بر این باورند که پیمان لیسبون در راستای جهانی شدن، تصمیم خوبی برای اصلاح نهادهای سیاسی اتحادیه اروپا نیست. این طرز تفکر می تواند آسیب های جدی به اتحادیه اروپا وارد کند و این اتحادیه را در آستانه فروپاشی قرار دهد.
مخالفت مردم ایرلند با پیمان لیسبون را نمی توان به نشانه مخالفت با کل بدنه اتحادیه اروپا دانست. بیشتر به نظر می رسد که مردم ایرلند مخالفت نحوه اداره اتحادیه اروپا در حال حاضر هستند، مردم ایرلند اتحادیه اروپا را نفی نمی کنند بلکه تنها به دنبال اتحادی بهتر هستند و شکی نیست که در میان سایر 26 کشور عضور اتحادیه اروپا هستند کسانی که با مردم ایرلند هم فکر هستند.
دلایل مخالفت مردم ایرلند با پیمان لیسبون
یکی از دلایل عمده مخالفت ایرلندی ها با پیمان لیسبون این است که در صورت تصویب این پیمان، مردم ایرلند ملزم خواهند بود که برای جنگ در جبهه اروپا مشارکت داشته باشند. این نکته از آنجا اهمیت پیدا می کند که اساس سیاست نظامی ایرلند برصلح پایه ریزی شده است.
همچنین این پیمان به اتحادیه اروپا این حق را می دهد که میزان مالیات های کشورهای عضو اتحادیه اروپا را مشخص کند. در میان 27 کشور عضو اتحادیه اروپا، ایرلند کشوری است که کمترین میزان مالیات را دارد و مردم ایرلند بر این عقیده اند که یکی از دلایل اصلی رشد اقتصادی کشورشان پایین بودن سطح مالیات ها است.
در این میان مخالفان پیمان لیسبون گروه های مذهبی نیز دیده می شوند. که گروه های کاتولیک اصلی ترین آنها هستند، چراکه معتقدند که پیمان لیسبون راهی است به سوی سقط جنین آزاد و سایر مواردی که در مذهب کاتولیک به شدت منع شده است. در میان کشورهای اتحادیه اروپا، ایرلند کشوری است که همچنان در خصوص مسائل مذهبی بسیار محافظه کار است و این نشان می دهد که جامعه روستایی ایرلند همچنان در معرض اطلاعات اشتباه، از مخالفان اصلی پیمان لیسبون باشد.
نکته ای که سیاست گذاران اصلی اتحادیه اروپا باید به آن توجه کنند این است که چطور در عصر ارتباطات، در کشوری مانند ایرلند جریان های خبر ساز می توانند به نفع خود مسیر رای مردم را تغییر دهند؟
برخی از تحلیلگران سیاسی برجسته اروپایی نیز معتقدند که در قبال رای منفی مردم ایرلند می توان دو واکنش نشان داد، یکی برگزاری مجدد این همه پرسی به دلیل مشارکت کم مردم ایرلند در این انتخابات است و دیگری حذف ایرلند در برنامه ریزی های سیاسی و تمرکز بیشتر بر روی سایر 26 عضو اتحادیه اروپا است. پس از این مخالفت که چندان هم غیر قابل پیش بینی نبود به نظر می رسد که اتحادیه اروپا بیشتر قصد دارد که بر روی موفقیت های خود تمرکز کند تا بازتابی از شکست هایش داشته باشد.
راه برون رفت ار بحران کنونی اتحادیه اروپا این نیست که رهبران سیاسی اتحادیه اروپا، در قبال مردم ایرلند موضع گیری کنند و به پایان راه این اتحادیه بی اندیشند، بلکه این مخالفت می تواند نشانه ای باشد برای تصمیم گیران اصلی اتحادیه تا به دقت بیشتری وضعیت شهروندان خود را بررسی کنند و سیاست های اتحادیه اروپا را در راستای نیازهای شهروندانشان تغییر دهند.
اگر این نکته را در نظر بگیریم که هدف اصلی همکاری کشورهای اتحادیه اروپا نگرشی خوشبینانه نسبت به آینده کشورهای عضو برای داشتن حقوق اجتماعی و فرهنگی بیتشر است و کشورهای اتحادیه اروپا بر این باورند که در این راستا می توانند به صورت گروهی عملکرد بهتری داشته باشند؛ بنابراین نباید راه دشواری برای اقناع مردم خود برای موافقت با اصلاحات این اتحادیه پیش رو داشته باشند.
نظر شما :