پرچم‌های حمایت و عدم حمایت از طرح صلح عربی

در بيانيه سفارت ايران که در روزنامه گاردين و برخی خبرگزارى ها درج شده، آمده است: ايران همواره در تمام کنفرانس‌هاى محلى و بين‌المللى از جمله نشست وزيران امور خارجه‌ سازمان کنفرانس اسلامى در تهران در سال 2003 موضع خود را در به‌ رسميت‌ نشناختن رژيم‌ صهيونيستى حفظ کرده و با توجه به اين واقعيت، قراردادن پرچم ايران در حاشيه بيانيه سازمان کنفرانس اسلامى و اشاره به کنفرانس تهران هيچ‌ گونه پايه و اساس قانونى ندارد و تهران با آن موافق نيست.

اين بيانيه، اسرائیل را رژیمی نامشروع و جعلی خوانده و تأکيد کرده است: ايران همواره با هر گونه اقدام برخى کشورهاى عربى در تشويق براى به رسميت شناختن رژيم اشغالگر قدس به هر شکلى از جمله در قالب سازمان کنفرانس اسلامى مخالف است.

روزنامه‌هاى الحيات و الشرق‌الاوسط به‌ عنوان نشريات انگليسى‌ زبان که با بودجه عربستان در لندن چاپ مى‌شوند نيز از جمله نشرياتى هستند که سفارت ايران نسبت به چاپ بيانيه فلسطين و قرار دادن پرچم ايران در کنار پرچم ديگر کشورهاى عضو سازمان کنفرانس اسلامى به نشانه حمايت از طرح صلح عربى در آنها، اعتراض کرده است.

تشکیلات خودگردان فلسطین هفته گذشته با چاپ آگهی در روزنامه های عبری زبان مهم اسرائیل درباره طرح صلح عربی تبلیغ کردند. در این تبلیغ شروط پیشنهادی صلح - به ابتکارعربستان سعودی - برجسته شده بود. فلسطینیان با انتشار این آگهی خواستار عادی سازی روابط میان کشورهای عربی و اسرائیل در ازای خروج این کشور از سرزمین های اشغالی شدند. تشکیلات خودگردان همچنین خواستار تشکیل کشور فلسطین به پایتختی بیت المقدس شرقی شده و آورده است که برای معضل آوارگان فلسطینی باید راه حلی عادلانه پیدا شود.

اکنون اعتراض ایران نسبت به حمایت از طرح صلح عربی می تواند به مناقشه ای تازه در سطح سازمان کنفرانس اسلامی و نقش آفرینی ایران در مواضع آن سازمان تبدیل شود. جمهوری اسلامی ایران که از بدو تاسیس سازمان کنفرانس اسلامی تاکنون یکی از محورها و نقش آفرینان تاثیرگذار آن بوده، با تداوم سیاست خویش در قبال مسئله فلسطین و اسرائیل و مخالفت با طرح صلح شکافی را میان خود و سایر کشورهای عضو سازمان ایجاد کرده است.

مهم ترین هدف سازمان کنفرانس اسلامی  اعلام موضع مشترک در برابر رویدادهای منطقه ای و جهانی در راستای همگرایی و اتحاد کشورهای مسلمان و بر اساس منافع این کشورهاست ولی قرائت متفاوت ایران از مسئله فلسطین، امکان ایجاد شکاف در سازمان و در نتیجه تضعیف آن را در پی خواهد داشت. می توان گفت در صورت همگرایی سایر کشورها بر اجرای طرح صلح، از قدرت نقش آفرینی ایران در تصمیم گیری ها و مواضع آتی سازمان نیز کاسته خواهد شد.

طرح صلح عربی توسط عربستان سعودی تنظیم شد و اتحادیه عرب در نشست سال 2002 در بیروت آن را پذیرفت و در سال 2007 در ریاض آن را بار دیگر مطرح کرد.

توجه به طرح صلح بعد از حدود شش سال به این دلیل احیا شد که یک سال گفتگو میان فلسطینیان و اسرائیلی ها پیشرفت محسوسی در روند صلح نداشت و از سرگیری ارتباط میان مقامات سوری و اسرائیلی نیز دستاورد جدی در پی نداشته است. چندی پیش بشار اسد پیگیری مذاکرات را منوط به برگزاری انتخابات آمریکا و حضور این کشور در جریان روند صلح موکول کرده بود و حالا با ورود باراک اوباما به کاخ سفید، خاورمیانه در انتظار پیشرفت مذاکرات نشسته است.

چند روز پیش نیز عمرو موسی دبیرکل اتحادیه عرب ابراز امیدواری کرد که آمریکا در مناقشه اسرائیل و فلسطین نقش یک میانجی بی طرف را ایفا کند. همچنین محمود عباس رئيس تشکيلات خودگردان فلسطين از رئيس جمهور جدید آمريکا خواست که طرح صلح عربى را پس از ورود به کاخ سفید فورا پيگيرى کند.

طبق اين طرح در مقابل بازگشت اسراييل به مرزهای ۱۹۶۷ که به معنای باز پس دادن کرانه باختری رود اردن، بيت‌ المقدس شرقی و بلندی‌های جولان است، کشورهاى عضو اتحاديه عرب، اسرائيل را به رسميت خواهند شناخت. در طرح صلح عربی تشکيل کشور مستقل فلسطينی با پايتختی بيت ‌المقدس شرقی و حل عادلانه مشکل آوارگان فلسطينی پيش بينی شده است.

در زمان اعلام طرح صلح عربی، آريل شارون نخست وزير وقت رژیم صهیونیستی با آن مخالفت کرد ولی این رژیم به تدریج سیاست های نرم تری در قبال طرح از خود نشان داد و طی ماه های گذشته بسیاری از سران عرب نسبت به اجرای طرح در آینده نزدیک امیدوار شده اند.

برخی کارشناسان معتقدند سیاست های جمهوری اسلامی ایران و موضع گیری های محمود احمدی نژاد که بر عدم پیاده سازی طرح تاکید دارند، زمینه ساز ترغیب رژیم صهیونیستی به مذاکرات با اعراب و پیشبرد روند صلح بوده تا از این طریق به سیاست های بازدارنده ایران مهر پایان بزنند.