امريکا نااميد و اروپا خسته از وضعيت افغانستان
در مقابل هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه امریکا نظر دیگری دارد. وی احتمال می‌دهد که فرماندهان کم‌رتبه طابان حاضر شوند اسلحه خود را زمین بگذارند و به آشتی رو بیاورند.
حامد کرزای تا کنون چند بار پیشنهاد آشتی و مذاکره با شورشیان را مطرح کرده اما رهبران طالبان تمایلی به این پیشنهادها نشان نداده‌اند. آنها می‌گویند تا زمانی که نیروهای بین‌المللی حافظ صلح در افغانستان مستقر هستند، حاضر به مذاکره با دولت مرکزی نخواهند بود. البته برخی از جریان‌های معتدل طالبان حاضر به مذاکره با فرستادگان کرزای شده بودند اما چنان پیشنهادهای سنگینی را مطرح کرده بودند که بر اساس آن نه تنها باید کلی از زندانیان جنایتکار طالبان آزاد می‌شدند بلکه عملا نیمی از افغانستان نیز از کنترل دولت خارج می‌شد. یعنی در حقیقت کرزای هر چه به دست آورده بود را دو دستی به طالبان تقدیم می‌کرد. برای همین مذاکره معتدلین طالبان با کابل که در ریاض پایتخت عربستان و با نظارت امریکایی‌ها انجام شد نیز راه به جایی نبرد.
گرچه بسیاری به همین میزان مذاکره هم انتقاد دارند. چرا که می‌گویند تجربه ثابت کرده هر وقت دولت کرزای به طالبان امتیاز داده و به برخی خواسته‌هایش عمل کرده، طالبان نه تنها تن به همکاری با کابل نداده بلکه بر شدت حملاتش افزوده است.
وضعیت افغانستان برای اروپایی‌ها کسل‌کننده شده است. آنها که همواره با دل‌نگرانی و پیش‌بینی و بررسی ده‌ها فاکتور دست به کاری می‌زنند از این که در افغانستان هنوز به وضعیت مطلوب نرسیده‌اند ناخشنودند.
دو‌شنبه 19 ژانویه شورای رهبری حزب سوسیال دموکرات قوی‌ترین حزب اپوزیسیون آلمان اعلام کرد، با اعزام نیروهای نظامی جدید به افغانستان مخالف است. زیگمار گابریل رهبر حزب سوسیال دموکرات تاکید کرد، بحران افغانستان از طریق نظامی حل نخواهد شد و بیش از هر چیز باید به بازسازی این کشور جنگ‌زده کمک شود.
گابریل همچنین گفت: «نیروهای آلمانی حاضر در افغانستان هم‌زمان با نیروهای امریکایی یعنی در سال ۲۰۱۱ به کشور خود باز می‌گردند.»
دیگر احزاب اپوزیسیون نیز با تقویت نیروهای نظامی آلمانی در افغانستان مخالف هستند. برخی از اعضای پرنفوذ احزابی که دولت ائتلافی را تشکلیل داده‌اند نیز با حضور نظامیان آلمانی در افغانستان مخالف هستند. المار بروک نماینده حزب سوسیال دموکرات در پارلمان اروپا یکی از شاخص‌ترین آنهاست. بروک به این اعتقاد رسیده که برنده شدن در جنگ افغانستان غیرممکن است. او در مصاحبه با روزنامه نویه پرسه چاپ هانوفر در این باره می‌گوید: «۸۰ درصد افغانستان در دست طالبان است و نیروهای تحت فرماندهی ناتو تاکنون نوانایی برقراری امنیت در این کشور را نداشته‌اند.»
علاوه بر سیاستمداران شماری از شخصیت‌های برجسته مذهبی و اجتماعی نیز به جنگ افغانستان با دیده تردید می‌نگرند. هاینتس یوزف آلگرمیسن یکی از اسقف‌های پرنفوذ آلمان گفت: «ماموریت نیروهای بین‌المللی در افغانستان با شکست روبرو شده است.»
آلگرمیسن که ریاست جنبش صلح پاکس کریستی وابسته به کلیسای کاتولیک را بر عهده دارد از سیاستمداران خواست جرات به خرج دهند و واقعیت را به مردم بگویند.
پیش از آلگرمیسن، اسقف مارگوت کسمان رئیس شورای کلیسای پروتستان آلمان نیز به حضور نیروهای آلمانی در افغانستان اعتراض کرده بود. خانم کسمان ضمن انتقاد آشکار از سیاستمداران آلمانی می‌گوید: «وضعیت افغانستان بهبود نیافته است. سربازان حافظ صلح از اسلحه استفاده می‌کنند و افراد غیرنظامی هم در این میان کشته می‌شوند. به نظر می‌رسد که در افغانستان نمی‌توان با اسلحه به صلح دست یافت.»
آلمان پس از امریکا، بریتانیا و کانادا بیشترین نیرو را در افغانستان دارد. آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان با کاهش نیروهای آلمانی در افغانستان مخالف است و اعتقاد دارد که باید جنگ در افغانستان همچنان ادامه داشته باشد.
نظر شما :