محمد کرمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اجلاس ۲۰۲۵ شانگهای و تصمیمات کلیدی آن، نشانگر تحولی عمیق در نقش چین به عنوان «سازنده نظم» در نظام بین الملل است.
ادامه مطلب
محسن روحی صفت می گوید: دیپلماسی ترکیبی و چند بعدی ایران، اگر با رویکردی سنجیده، منعطف و کارآمدتر همراه شود، می‌تواند به خلق دستاوردهای ملموس داخلی و بین‌المللی منجر شود. جهان در حال گذار به سوی نظمی چندقطبی است که در آن قدرت به‌صورت پراکنده‌تر و میان بازیگران متعدد توزیع می‌شود. در این میان، ایران با اتخاذ سیاستی فراگیر و با تأکید بر همکاری با ائتلاف‌هایی مانند بریکس و سازمان همکاری شانگهای، در پی بازآرایی راهبردی جایگاه خود در نظام بین‌الملل است. این سیاست، فراتر از واکنشی در قبال به اصطلاح انزوای تحمیلی غرب، نشانه‌ای از تصمیم و انتخابی هنجاری برای ایجاد نظمی عادلانه‌تر و متوازن‌تر است که بر اصول عدالت، برابری و احترام به حاکمیت ملی استوار است. بااین‌حال، وابستگی بیش‌ازحد به ائتلاف‌ها و بلوک‌های خاص، می‌توانند انتخاب راهبردی ایران را محدود کنند.
ادامه مطلب
خرازی تأکید کرد: «دنیای تک‌قطبی به پایان رسیده و نظام چندقطبی جایگزین آن شده است. سازمان‌هایی که داعیه استقلال دارند و نمی‌خواهند تحت سلطه قدرت‌های بزرگ باشند، باید نقش خود را ایفا کنند. البته این به معنای آن نیست که به‌زودی نظم جدیدی در سطح بین‌المللی حاکم خواهد شد، بلکه این روندی موازی برای حفظ استقلال کشورهاست.»
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: معاون ریاست جمهوری آمریکا، متحدان اروپائی را به رعایت آزادی بیان برای گروه‌های مختلف دعوت کرد و همزمان با رهبران احزاب افراطی جناح راست اروپائی دیدار کرد. آنچه کمتر مورد توجه قرار گرفت گزارش تحلیلی کنفرانس امنیتی مونیخ در مورد شرایط بین‌المللی است.
ادامه مطلب
معاون برنامه ریزی سیاسی در وزارت امور خارجه عراق با اشاره به دگرگونی‌ها و گذارها از نظام تک قطبی و مرحله انتقال به سیستم چندقطبی و همچنین نقش کشورهای صنعتی جهان و روسیه و چین در این فرآیند از جمله طرح کمربند و جاده و جایگاه عراق در این طرح، این پرسش‌ها را مطرح کرده که جایگاه عراق در دو قطبی بین المللی بین قدرت های بزرگ کجاست و قطب‌نمای سیاست خارجی این کشور در جهان سراسر آشفته و پرتلاطم دو قطبی شدن به کدامین سمت و سو خواهد بود؟
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند و حمیدرضا جوادی قلعه در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: اگرچه ایالات متحده تنها ۲۵درصد از تولید جهانی را به خود اختصاص داده، اما دلار همچنان در ۹۰درصد از کل معاملات ارز خارجی نقش اساسی دارد. با وجود نقش مرکزی آن در تجارت فرامرزی و استقراض، سهم دلار از ذخایر ارزی بانک مرکزی از ۷۲درصد در سال ۲۰۰۰ به ۵۹درصد کاهش یافته است.
ادامه مطلب
یکی از مباحث رایج میان سیاستمداران، دیپلمات ها و ناظران سیاست بین‌المللی این است که جهان به زودی چندقطبی می‌شود. این ایده ی نادرست و گمراه کننده ای است که پیامدهای زیانباری در سیاست گذاری دارد.
ادامه مطلب
کشورهای عربی اعم از عربستان سعودی، امارات متحده عربی، مصر با چرخش از نظم تک قطبی ای که واشنگتن سردمدار آن است، برای پیوستن به بریکس صف کشیده اند. الجزایر، بحرین، کویت، مراکش و فلسطین تنها برخی از کشورهایی هستند که آشکارا علاقه خود را به پیوستن به بریکس اعلام کرده‌اند. این بازآرایی، احتمالا برای خاورمیانه و شمال آفریقا، پیامدهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی خواهد داشت که بطور بالقوه قدرت آمریکا را تضعیف می‌کند.
ادامه مطلب
جهان به سرعت در حال تغییر است. کشورهای مدعی مجموعه بریکس را راه انداخته اند و می خواهند با ظرفیت ها و امکاناتی بالایی که دارند در برابر دنیای تک قطبی حرکت کنند.
ادامه مطلب
روسیه دیگر قطبی بزرگ در جهان نیست بلکه به مالک پمپ بنزینی تبدیل شده که فقط مشتریان خاص با قیمت‌هایی که خودشان بر اساس قاعده «همیشه حق با مشتری است» تعیین می‌کنند از آن خرید می کنند. چینی‌ها در سطح عملی به تنها راه نجات روسیه تبدیل شده‌اند.
ادامه مطلب
ابوالفضل پازوکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شواهد حاکی از آن است که ایالات متحده کماکان سودای "پاکس آمریکنا" را در سر دارد و سیاست های اجراییش، ونه سیاست های اعلامی، بیانگر این رویکرد و تمایل است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، و یا به تعبیر آمریکایی ها "امپراطوری شیطان"، ایالات متحده نه تنها سیاست "دتانت" را درپیش نگرفت که با براه انداختن جنگ های جدید از بالکان تا منطقه منا عزم خود را برای ایجاد نظم تک قطبی و "قرن امریکایی" نشان داد.
ادامه مطلب
تصمیم ترامپ برای خروج از پیمان پاریس، قطع یقین از جمله مهمترین تصمیماتی است که نقش مهمی در تقویت اتخاذ اقدامات مشترک از سوی کشورهای جهان بخصوص کشورهای اروپایی در برابر اقدامات یک جانبه گرایانه دولت ترامپ ایفا خواهد کرد. شاید بتوان این تصمیم ایالات متحده آمریکا را نقطه آغاز به جریان افتادن تلاش های اروپا برای جداسازی مسیر خود از این کشور در نظر گرفت.
ادامه مطلب