ملت تونس، متشکريم

ديپلماسى ايرانى: بى‌شک تحولات تونس که منجر به سقوط يکى از مستبدترين حاکمان اين کشور شد براى بسيارى از آزاديخواهان و رهبران جنبش‌هاى مدنى عرب خوشايند بود. اکثر روزنامه‌نگاران و روشنفکران عرب در يادداشت‌هاى مختلف خود به اين حرکت مباهات کرده و آن را حرکتى جديد براى پيشبرد دموکراسى در خاورميانه دانسته‌اند. حرکتى که باعث ايجاد اميدى تازه در نسل‌هاى جوان عرب شده و اميد مى‌رود به ديگر کشورهاى استبدادى عرب منطقه از جمله اردن، مصر، الجزاير، ليبى و غيره برسد.

روزنامه القدس العربى سرمقاله امروز خود را به قلم عبدالبارى عطوان، سردبير اين روزنامه به اين موضوع اختصاص داده و در اين باره نوشته است: ملت تونس متشکريم، تشکر مى‌کنيم از خون شهداى پاکى‌اى که ستون‌هاى اين پيروزى را بنا نهادند، تشکر از ارتشى که با ملت شد و به نظام ديکتاتورى و فاسد پشت کرد و ثبات و امنيت را بالاتر از هر چيزى دانست. نگران آن بوديم که اين تظاهرات هدر رود و فقط قربانى داشته باشد ولى اراده ملت باعث شد به رغم دادن قربانى تا آخر برود و پيروز شود. طاغوت فرار کرد، همانند همه طاغوتيان ديگر. او با فساد و پول‌هاى به يغما رفته ملت گريخت و فهميد لحظه حقيقى اگر فرا برسد ديگر نمى‌تواند در جامه فاخرش فخرفروشى کند. ديگر احساس امنيت نخواهد کرد و سايه شهيدان انتفاضه تا ابد بر سرش سنگينى خواهد کرد و خون آنها برايش تبديل به کابوسى ابدى خواهد شد که حتى در گور نيز نمى‌تواند خود را از آنها نجات دهد.

وى در ادامه مى‌نويسد: پس از ملت تونس اين ارتش تونس بود که دستاورد بزرگى براى ملت به ارمغان آورد. ارتشى که از گرفتن سلاح در برابر مردم خوددارى کرد همان گونه که نپذيرفت از فساد و قلع و قمع و مصادره آزادى‌ها پاسدارى کند. اين ارتش نيز مستحق تقدير و تشکر است. ارتشى که درسى به ديگر ارتش‌هاى عربى که از نقش ملى‌شان منحرف شدند و به يک سازمان قلع و قمع در دست ديکتاتورها تبديل شدند، داد. ديکتاتورهايى که ملت را سر به نيست مى‌کنند تا پايه‌هاى فسادشان مستحکم‌تر شود.    

عطوان سپس به تقدير از انتفاضه ملت تونس مى‌پردازد و مى‌نويسد: انتفاضه صاحب کرامت تونسى‌ها همه را شوکه کرد. پژوهشگران فعال جامعه شناسى در مراکز غربى و منجمان ماهواره‌ها در شرق همه شوکه شدند. ملت تونس ثابت کرد که اگر از لحاظ حجم و تعداد کوچک است در رسيدن به تعالى و جان دادن در راه آزادى بسيار بزرگ است. ملتى که ثابت کرد مقام شامخى در مبارزه با طاغوت دارد و مى‌تواند عدالت را به پيروزى رسانده و ظالم را سرنگون کند. تونس نمونه‌اى براى ديگر حکام عرب است که به آنها بگويد: به تعددى حزبى، اپوزسيون سياسى، انتخابات پارلمانى آزاد، رسانه و اطلاع‌رسانى آزاد، محاسبه حکام، مبارزه با فساد و تحقيق بر سر کسانى که دستشان به فساد و خون ملت آلوده است، بله مى‌گويد و به رياست جمهورى مادام العمر و سانسور نه مى‌گويد.

سردبير روزنامه القدس العربى سپس به وضعيت رئيس جمهورى تونس مى‌پردازد و مى‌نويسد: رئيس جمهورى اعتراف کرد که اشتباه کرده و حقوق ملت تونس را ضايع کرده است. اعتراف کرد ملت را به اسم ملت قلع و قمع کرده و آزادى‌شان را صلب کرده است ولى اين او نبود که اين حقيقت را فهميد بلکه مردم تونس حقيقت را به او فهماندند. او 23 سال حکومت ديکتاتورى تک حزبى‌اش را بر تونس حاکم ساخت، ثروت کشور را به باد داد، فساد را گسترش داد و به علاوه همه اين کارها به قلع و قمع انديشه و جريان اطلاعات برخواست و همه تلاش خود را به کار بست تا حقايق دنياى خارج را از مردم تونس مخفى کند. در طول اين 23 سال تونس به کشورى بى‌دوست، بى‌برادر و بى‌متحد تبديل شد. به رغم اين که بسيارى از رهبران جهان براى نزديکى به اين کشور تلاش مى‌کردند تا به پايتخت اين کشور سفر کنند، زين العابدين بن على از پذيرفتن رهبران خارجى خوددارى مى‌کرد تا رابطه تونس با جهان خارج قطع باشد. حتى کارى کرد که روشنفکران و نويسندگان به خارج مهاجرت کنند و تونس به يکى از بزرگترين کشورهاى فرار دهنده نخبگان تبديل شود.

وى همچنين مى‌نويسد: ديکتاتورها همه سرنوشت مشابهى دارند. زين‌العابدين بن على نيز همان سرنوشت را داشت. او هم مثل چائوشسکو، مارکوس و شاه ايران آواره جهان شد در حالى که کسى او را به کشورش راه نمى‌داد. از ملت تونس بايد دو بار تشکر کرد، يک بار براى اين که ثابت کرد که جامعه عربى بر خلاف آنچه بسيارى مى‌گفتند، که ما هم از آن جمله بوديم، نمرده است. ثانيا آبروى سازمان‌هاى حقوق بشرى غربى را برد که دائما ادعاى حمايت از آزادى‌ها، جريان‌هاى مدنى، عدالت‌گسترى و دموکراسى مى‌کند ولى هيچ گاه گام عملى بر نمى‌دارد و جوامع را به حال خود رها مى‌کند. اين انتفاضه حتى خانم کلينتون را وادار کرد که به دوستان عربش يادآورى کند در اجتماع دوحه تاکيد کند که به صداى مردمشان گوش فرا دهند و به نداى آنها لبيک بگويند.

عطوان در آخر مى‌نويسد: انتفاضه تونس حتى کلينتون را وارد کرد که در سفرش به يمن خرق عادت کرده و تمامى رسم و رسوم ديپلماتيک را زير پا بگذارد و با رهبران احزاب اپوزسيون نيز ديدار کند. ديدارى که باعث شد به على عبدالله صالح، رئيس جمهورى يمن يادآور شود که به دنبال حفظ بديل در خارج نباشد بلکه بايد از همين رهبران اپوزسيونش بخواهد که چاره‌اى براى کشور بينديشند. بى‌شک روزهاى آينده روزهاى بسيار سختى براى رهبران عرب خواهد بود. به خصوص اين که خوب مى‌دانند وضعيت معيشت در تونس بسيار بهتر از بسيارى ديگر از کشورهاى عربى و قلع و قمع در تونس بسيار کمتر از بسيارى از آن کشورها است. ايالات متحده براى آن که معادله خود را به اسم دموکراسى بر کشورهاى ديکتاتورى عرب حاکم کند دست به جنگ و اشغال زد، يعنى همان کارى که در عراق و افغانستان کرد در حالى که ملت تونس خود به دست خود معادله را تغيير مى‌دهد و نظام‌هايى را که دوست و نزديک ايالات متحده محسوب مى‌شوند را با تحرکات متمدنانه و مدنى به اختيار خود سرنگون مى‌کند.