تفاوت های دو کشور پشتاز در دوصنعت

کیاموتورز کره‌جنوبی و صنایع موشکی کره‌ شمالی

۰۳ شهریور ۱۳۹۸ | ۰۹:۰۰ کد : ۱۹۸۵۷۵۲ اخبار اصلی آسیا و آفریقا
علی دینی ترکمانی در یادداشتی می نویسد: صنایع نظامی مبتنی بر دانش علمی و فنی سطح بالایی است. بنابراین، به نظر می‌رسد کشورهایی که در این صنعت، پیشرفته هستند باید در صنایع دیگری چون خودروسازی نیز توان رقابت در عرصه‌ جهانی را داشته باشند. این شبیه‌سازی به چند دلیل نادرست است.
کیاموتورز کره‌جنوبی و صنایع موشکی کره‌ شمالی

نویسنده: دکتر علی دینی‌ترکمانی، عضو هیأت علمی موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی

دیپلماسی ایرانی: شرکت خودروسازی کیاموتورز ، نیز، به علت تحریم‌ها ناچار از قطع همکاری با سایپا شد. خروج این شرکت از صنعت خودروسازی ایران، بهانه‌ای است برای طرح یک پرسش مهم: چرا کشورهایی چون کره‌ شمالی و روسیه، به رغم دسترسی به فناوری پیشرفته نظامی و اتمی، در صنایع دیگری چون خودرو، در مقایسه با کشوری چون کره جنوبی بدون قدرت اتمی، بسیار ضعیف هستند؟ 

هیوندایی و کیاموتورز، دو غول بزرگ خودروسازی کره جنوبی هستند. ارزش برند هیوندایی بیش از سوباروی ژاپن، فراری ایتالیا و تسلای آمریکاست. ارزش برند کیاموتورز نیز بیش از بیوک امریکا، سوزوکی ژاپن و فیات ایتالیاست. ترکیب گروه هیوندایی و کیا موتورز، یکی از غول‌های بزرگ پیشران تحولات فناورانه در صنعت خودروسازی جهان را به وجود آورده است. کره‌ شمالی که هیچ، حتی لادای روسیه قادر به رقابت با صنعت خودروسازی کره جنوبی نیست.

صنایع نظامی مبتنی بر دانش علمی و فنی سطح بالایی است. بنابراین، به نظر می‌رسد کشورهایی که در این صنعت، پیشرفته هستند باید در صنایع دیگری چون خودروسازی نیز توان رقابت در عرصه‌ جهانی را داشته باشند. این شبیه‌سازی به چند دلیل نادرست است.

۱. اگر حداقلی از توازن میان تامین امکانات زیرساختی در رشته فعالیت‌های نظامی و غیر نظامی وجود نداشته باشد، پیشرفت در اولی به بهای عقب‌ماندگی در دومی حاصل می‌شود. به بیانی دیگر، امکان سرریز یا منتقل شدن آثار مثبت تحولات فناورانه اولی بر دومی، حداقل می‌شود. چرا؟ چون تاسیس و رشد اولی، چنان منابع را جذب می‌کند که مانع رشد دومی می‌شود. منابع نامحدود نیست. سقفی دارد. وقتی بخش قابل توجهی از آن صرف رشته‌فعالیت‌های خاصی بشود، چیزی برای موارد دیگر باقی نمی‌ماند. 

۲. این محدودیت بودجه‌ای در کشورهای با تعاملات پرتنش در نظام اقتصاد بین‌الملل و با حکمرانی ضعیف، بیش‌تر است. چون هزینه‌های دسترسی به فناوری پیشرفته در رشته فعالیت‌های مختلف، بدلیل محدودیت‌های اعمالی از سوی مرکز نظام، بیشتر می‌شود. در نتیجه، عدم تعادل مذکور تشدید و دوگانگی فناورانه برجسته می‌شود. دوگانگی میان بخش نظامی و بخش غیرنظامی. 

۳. چرا در کشوری چون کره‌شمالی، بخش قابل توجهی از منابع صرف حوزه نظامی می‌شود؟ چون امنیت ملی را صرفا بر مبنای قدرت نظامی تعریف کرده است. 

چنین کشورهایی به دلایل ایدئولوژیک، تعاملات قوی با مرکز اصلی تحولات فناورانه در رشته فعالیت‌هایی چون خودروسازی ندارند. در حالی که این عدم تعامل، در صنعت خودروسازی تاثیر منفی زیادی بر انتقال دانش علمی و فنی پیشرفته می‌گذارد در صنعت نظامی به دلیل وجود کشورهایی چون روسیه و چین تاثیر منفی ندارد. به عبارتی دیگر، کره‌شمالی می‌تواند فناوری صنعت نظامی را از چنین کشورهایی، در چارچوب یارگیری‌های منطقه‌ای و جهانی، وارد کند، امّا، نمی‌تواند، در ورای محدودیت‌های بودجه‌ای، در صنایع دیگر از جمله صنعت خودرو دست به چنین انتقال فناوری بزند؛ چون پویایی فناورانه اصلی در چنین صنایعی، در جایی دیگر قرار دارد. 

۴. دسترسی به قدرت نظامی پیشرفته برای هر کشوری که امنیت ملی خود را صرفا با ان تعریف می‌کند، موجب می‌شود هزینه‌های زیادی برای نیل به آن بپردازد. این رویه در صنایع دیگر از جمله خودرو ممکن نیست. هم به دلیل منابع کمی که باقی می‌ماند و هم به دلیل اهمیت متوسط هزینه تولید و قیمت تمام شده در بازارهای چنین تولیداتی. به عبارتی دیگر، بازار تولیدات نظامی، با تولیدات صنایع دیگر، تفاوت مهمی دارد. اولی، در بسیاری از موارد ناآشکار است؛ به جای هزینه‌ تولید و قیمت، مناسبات کشورها با هم و عوامل دیگر، نقش مهم‌تری در قراردادهای تجاری آن دارد. در مورد تولیدات صنایعی چون خودرو، داستان کاملا برعکس است. متوسط هزینه‌ تولید و قیمت تمام شده، بسیار مهم است. می‌توان با صرف هزینه‌های زیاد، به فرض نادرست نبود مشکل منابع، فناوری آن را ارتقا داد ولی قطعا نمی‌توان رقابت کرد.

۵. بازار فناوری نظامی، از زاویه‌ای دیگر نیز، کاملا متفاوت از بازار خودروست. چون اولی، در معرض دید عموم مردم قرار ندارد. فناوری طراحی در آن، از نظر کارآیی و اثربخشی در اصابت به هدف معنا دارد. در حالی که در دومی علاوه بر دانش ایروداینامیک، از نظر زیبایی‌شناسی نیز حایز اهمیت فراوان است. به همین دلیل، پویایی در طراحی خودرو بسیار زیاد است. این پویایی هم هزینه‌های تحقیق و توسعه بالایی می‌طلبد که به دلیل دوگانگی فناورانه نظامی - غیر نظامی مذکور، در دسترس نیست و هم مرکز آن کشورهایی چون آمریکا، آلمان، ژاپن، و ایتالیا هستند. بدون وصل به این کشورها، امکان کم‌تری برای جذب چنین فناوری‌هایی وجود دارد./مجمع فعالان اقتصادی

کلید واژه ها: کره شمالی کره جنوبی صنایع موشکی کره شمالی صنایع کره جنوبی خودروسازی صنعت خودروسازی هیوندای کیاموتورز


( ۱۳ )

نظر شما :

محسن ۰۳ شهریور ۱۳۹۸ | ۲۲:۴۷
دوست ارجمند اگاهی ها و هشدارهایی از این دست به مذاق عده ای خوش نیست کوبای کاسترو و دانش پزشکی اش،که هم تراز امریکا هست و کره شمال خاندان کیم ایل با دانش هسته ای اش کعبه امال این افراد است در حیرتم چطور و چگونه و چه ساده سیاستمداران یک کشور ثروتمند و اماده برای جهش در یک « تله هسته ای » افتادند که ظاهرا هم گریزی از ان نیست !!!
حسن ۰۴ شهریور ۱۳۹۸ | ۰۰:۵۱
عزیز برادر ،خودروسازان ایران تمام منابع و نیروی انسانی ماهر لازم برای رشد و توسعه و سرمایه گزاری را در اختیار داشته اند و درست نیست که بگوییم منابع مورد نیازشان توسط صنایع نظامی به تکنولوزی نظامی اختصاص پیدا کرده ، وقتی بازار فروش ۲ میلیون خودرویی انحصاری با سود هنگفت و سرسام آور داشته اند پس منابع لازم برای توسعه تکنولوژی در اختیار داشته اند. دلیل را در جای دیگر باید جست.
ابراهیم قدیمی ۰۴ شهریور ۱۳۹۸ | ۰۲:۳۰
پیشرفت صنعتی چه در صنایع نظامی وچه در صنایع غیر نظامی علاوه بر نیاز سرمایهای که بدان اشاره شد نیاز به بازار مصرف بهبود کیفیت با توجه به نیازهایجدید مصرف کننده و تولیدات وتکنولوژیهای جدید دارد. یکی از عوامل موثر در پیشرفت صنایع غیر نظامی کره جنوبی وژاپن بازارمصرفی است که در اختیار ان قرار گرفت.حتی صنایع نظامی در صورتیکه بازار مصرفی برای ان یافت نشود پیشرفت ان محدود میشود.این همه درگیری های نظامی در جهان واین همه سعی در فروش تولیدات نظامی بعلت نیاز به فروش وبهینه کردن تولید با توجه به محدودیت های کارائی ان و تکنولوژی های جدید است.هر شخصی که یک کیل موتور سوار میشود د پیشرفت تکنولوژی ان سهم دارد همانگونه که هر خریداری که یک هواپیما ی نظامی وغیر نظامی میخرد در پیشرفتان تکنولوژی سهیم است. بدون بازار مصرف که نیاز اصلی پیشرفت صنعتی است هیچ صنعت وتکنولوژی ای پیشرفت ندارد. ما همواره در حال مصرف تولیدات ناکامل جهت تکامل ان هستیم. جهان همینگونه الوده شده است.الوده شدن بخاطر پیشرفت.
نگاهی دیگر ۰۴ شهریور ۱۳۹۸ | ۱۳:۰۶
یک تفاوت اساسی میان صنایع نظامی و غیرنظامی ایران در مساله تحریم هاست. صنایع نظامی ایران دیرزمانی مشمول شدیدترین تحریم‌های بین المللی بوده است و لذا اتکای به خود و توانایی ها و نوآوریهای فناورانه داخلی در آن محوریت یافته است، اتفاقی که د صنعت خودرو نیفتاد. اینکه بودجه نظامی ایران پایین ترین میزان نسبی بودجه در منطقه و نیز در مقایسه با کشورهای صنعتی بوده است گویای ان است که دستاوردهای آن با لحاظ ملاحظات هزینه‌ای بوده است. فراموش نکنیم که حتی کشورهایی جون کره جنوبی و ژاپن بالاترین بودجه های نظامی را دارند. آمریکا به عنوان میلیتاریستی ترین اقتصاد جهان نمونه گویایی است که نشان می دهد چگونه سرریز فناوریهای نظامی به دیگر عرصه ها راه می یابد. در مورد بازار فناوریهای نظامی هم کافیست نگاهی به فهرست بزرگترین صادرکنندگان اسلحه بیندازید. در مورد اهمیت سطح فناوری در عرصه نظامی هم نیاز به هیچ توضیحی نیست. بنابراین به گمان من تحلیل جناب آقای دینی نیازمند لحاظ موارد پیش گفته است.
سیدکاظم موسوی ۰۴ شهریور ۱۳۹۸ | ۱۳:۲۴
محسن جان ، مسئله هسته ای هم نبود اجازه پیشرفت نمی دادند. تا زمانی ایران سیاستی مشابه ترکیه در قبال اسراییل اتخاذ نکند دشمنی آنها هر روز بیشتر خواهد شد.
غلام ۰۶ شهریور ۱۳۹۸ | ۰۸:۳۱
عالی بود