تشدید اختلافات میان پ.ک.ک و شاخه ایرانی آن
گروه تروریستی پژاک، شاخه ایرانی پ.ک.ک انحلال و خلع سلاح خود را رد کرد.
به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، گروه تروریستی پژاک، شاخه ایرانی پ.ک.ک در جدیدترین موضع خود پس از خبر انحلال پ.ک.ک، اعلام کرد که نه خود را منحل می‌کند و نه سلاح‌هایش را زمین می‌گذارد، اما از فراخوان عبدالله اوجالان، رهبر فکری این حزب، برای حل دموکراتیک مسئله کُرد در ترکیه و منطقه حمایت می‌کند.
امیر کریمی (مزدک)، رئیس مشترک پژاک روز دوشنبه ۲۹ اردیبهشت (۱۹ مه) در گفت‌وگو با شبکه آرین تی‌وی به ابهامات درباره آینده این گروه مسلح پاسخ داد و گفت: «ما نه خود را منحل می‌کنیم و نه سلاح را زمین می‌گذاریم. این تصمیم با شفافیت کامل اعلام می‌شود تا همه پاسخ روشنی دریافت کنند». کریمی افزود که «این موضع با استراتژی پژاک برای حل دموکراتیک مسئله کرد در ایران همخوانی دارد، اما حفظ توان نظامی برای دفاع از حقوق کردها در ایران ضروری است».
گفتنی است عبدالله اوجالان، رئیس زندانی گروه تروریستی پ.ک.ک، ۲۷ فوریه سال جاری میلادی در بیانیه‌ای تاریخی از هوادارانش خواست که پس از بیش از ۴۰ سال جنگ با دولت ترکیه، سلاح‌های خود را زمین بگذارند و پ.ک.ک را منحل کنند.
لازم به ذکر است دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، چند روز پیش مطلبی به نقل از یک عضو سابق پژاک، مطلبی منتشر و اعلام کرد که «اعلام انحلال پ.ک.ک در شرایطی صورت می‌گیرد که نه‌تنها مسئولیت حقوقی و کیفری جنایات گذشته پذیرفته نشده، بلکه هنوز هم ساختار فرماندهی و کنترلی گروه فعال است. افراد کلیدی همچنان در رأس تشکیلاتی موسوم به «ک.ج.ک» (کنگره جوامع کردستان) حضور دارند؛ تشکیلاتی که زیرمجموعه‌های آن نظیر پژاک، پ.ی.د، ق.س.د و دیگر عناوین پوششی، به‌طور مستقیم دستورات خود را از آن دریافت می‌کنند.
تکلیف گروه پژاک چه خواهد شد؟ آیا منحل می‌شود یا صدای تجزیه پ.ک.ک و اختلاف میان شاخه ایرانی و راس هرم آن به گوش خواهد رسید؟»
به این ترتیب و با اظهارات کریمی، اکنون می‌توان گفت پژاک از دستور پ.ک.ک پیروی نخواهد کرد و خلع سلاح نخواهد شد. کریمی تأکید کرده که پژاک از فراخوان اوجالان برای حل دموکراتیک مسئله کرد در ترکیه حمایت می‌کند و افزود: «روند آغازشده مثبت و مؤثر است و می‌تواند موانع حل مسئله کرد را بردارد و دموکراسی را در منطقه تقویت کند».
البته این عضو ارشد پژاک توضیح نداده که چگونه رویکرد مسلحانه به مسائل کردستانات می‌تواند دموکراسی را در منطقه تقویت کند و اگر رویکرد مسلحانه موثر بود، چرا اوجالان در نهایت به خلع سلاح تن داد؟
نکته مبهم دیگر در سخنان متناقض کریمی، تاکید بر «حفظ توان نظامی برای دفاع از حقوق کردها در ایران» است؛ در حالی که پژاک در فهرست گروه‌های «تروریستی» ترکیه نیز قرار دارد و همگان اعتقاد دارند که رویکرد مسلحانه پ.ک.ک، هرگز به حل مساله کردی کمک نکرده، مشخص نیست کریمی در مورد توان نظامی، چگونه فکر می‌کند؟ اگر پ.ک.ک خلع سلاح شود چرا باید شاخه ایرانی آن خود را حامی حقوق کردها آن هم از طریق نظامی معرفی کند؟
نتیجه واقعی دهه‌ها جنگ چه بوده که اکنون کریمی بر لزوم حفظ توان نظامی اصرار دارد؟ اصولا پژاک چه توان نظامی دارد؟ آیا چند صد عضو بی‌انگیزه و کودک‌سرباز و چند صد اسلحه سبک، توان نظامی هستند؟
نظر شما :