چه کسی دولت تشکیل داد؟

۲۸ مرداد ۱۳۸۷ | ۲۳:۴۵ کد : ۲۴۷۶ اخبار اصلی
نویسنده خبر: دکتر نسیم الخورى
مقاله اختصاصى دکتر نسيم الخورى مرد سال ۲۰۰۷ لبنان و مدير مسئول سابق مجله المستقبل
چه کسی دولت تشکیل داد؟

 

امروز می­خواهم این پرسش را مطرح کنم که چه کسی دولت جدید لبنان را تشکیل داد؟ سنیوره با همکاری رئیس جمهوری یا نبیه بری و سید حسن نصرالله و میشل عون و سمیر جعجع و ولید جنبلاط و سعد حریری و المطران الیاس عوده و امین الجمیل و میشل المر؟ کی؟

 

پاسخ، بر اساس پیامی که از کاخ بعبدا و رئیس آن مخابره شده و دولت خودش آن را اعلام کرده، این دولت صد در صد ساخت لبنان و داخلی است. وقعا بسیار خوب است. باید نمره این امتحان را از 10، 10 داد. امتحانی که حتما رئیس جمهوری و یارانش به آن افتخار می­کنند.

 

اما باید بگویم علی رغم این که این دولت ساخت لبنان است و اتفاقا به تازگی از مجلس نیز رای اعتماد کامل گرفت، اما تا کنون برنامه­ای جز تولید دانه بادام، ساخت تفریحگاه و ارائه خدمات گردشگری چیز دیگری در دستور کار خود ندارد. این باعث می­شود که این دولت خیلی زود در برابر انتظارات اساسی مردم قرار بگیرد. شاید این گفته برای سازندگان سوری و لبنانی این دولت تلخ باشد. اما باید بگویم خیلی چیزها وجود دارد که باید تکمیل شوند و باید دولت برای تکمیل این طرح­ها پافشاری بسیار داشته باشد.

 

نخست وزیر ما بارها در ابعاد میهنی و محلی گفته است که دولتش چیزی در خود مخفی دارد که با خنده­هایی که ایشان داشته­اند، فهمیدیم که منظور ایشان از این چیزها همان رابطه لبنان با سوریه است که این اواخر علنی هم شده است. به تازگی جناب میشل سلیمان از دیدار بشار اسد از دمشق برگشته­اند.

 

آقای نخست­وزیر اصرار بسیاری دارد که بگوید پان­عربیسم زاده شده و عرب در عرب است و ایمانش را با پان­عربیسم تجدید می­کند. وی در نهایت از این تعصبش نتیجه می­گیرد که باید با کشور دوست و برادر سوریه رابطه داشت. اما چه نوع رابطه­ای؟ آیا همان طور که سنیوره گفته رابطه­ای تخریب و فرار؟ یعنی چی؟ این همان چیزی است که آقای نخست­وزیر گفته است.)الند با فتحه به نون که آقای نخست­وزیر خود به کار برده است.)

 

اجازه بدید آقای رئیس. اجازه بدهید لغتنامه شما را در رسانه­ها منتشر کنیم تا ببینید که نه تنها ما بلکه بسیاری از مردم با این ادبیات شما موافق نیستند. اگر خود شما با این نظر موافق نیستید، که انشاءالله این طور است، لطفا بگویید پس منظور شما از بیان این گفته چه بوده است. ند با فتحه به نون به معنای فرار، فرار کردن، اختلاف انداختن و فرار کردن از سر راه است. کسی که در کلامش این واژه را به کار ببرد بدین معنا است که می­گوید عیب­ها و زشتی­ها را شنیدم و بر آن پافشاری کردم ولی هنگامی که مخالفانم را دیدم به جای اعتراف و تلاش برای اصلاح پا به فرار گذاشتم.

 

اما اگر به جای فتحه در واژه الند کسره به حرف نون بدهیم به معنای برابری و مساوات است. به گمان من بیشتر لبنانی­ها با آن معنای نخست مخالفند. نه مقاومت و نه کسانی که به دنبال برقراری رابطه صحیح میان سوریه و لبنان هستند با شیوه نخست موافقند و نه آنهایی که برای اجرای درست قانون اساسی در کشور تلاش می­کنند به دنبال واژه نخستی هستند که آقای نخست­وزیر از زبانشان راندند.

 

گمان نمی­کنم در جامعه کنونی لبنان که غرق در شکست، ورشکستگی، فقر، بدهی، کش­مکش­های سیاسی، قهر، دوندگی برای لقمه­ای نان برای زندگی، رها شده و بی­اعتنا از سوی دولت است دیگر توانی باشد که کسی بخواهد بی­اعتنا به نیازهای ضروریش فرار کند. امروز کشور ما غرق در محنت اقتصادی و اجتماعی است. از این رو دولت وظیفه دارد خود را برای هر نوع انتقالی از وضعیت جاری به وضیعت بهتر حال چه از راه انتخابات پارلمانی و چه استفاده فرصت­ها از افزایش قیمت نفت که هزاران دلار عاید کشورهای نفت­خیز کرده، باشد.

 

ما همدیگر را با هر چه دم دستمان بود، به کشتن دادیم و شما دائما سوریه را متهم کردید و سرزنش کردید و با کمک زبانتان انگشتان اتهامتان را به سمت سوریه نشانه رفتید و آن را در برابر دنیا قرار دادید تا کسی متوجه نشود که در کشور چه می­گذرد. کشور محل درگیری­های طائفه­های مختلف شد. مردم هنوز همدیگر را می­کشند اما شما دائما سوریه و مقاومت را در پشت پرده این تحولات دانستید. چرا؟ چون می­خواستید که کسی از درون دولت و حکومتتان چیزی سر در نیاورد؟

 

چندی پیش خانمی که استاد دانشگاه دمشق بود را دیدم. به من گفت، هنگامی که می­خواستم از سوریه خارج شوم با حسرت به کشورم می­نگریستم، ما قلم­فرسایی­های بسیاری درباره سوریه و حزب­الله، قهرمان تابستان 2006 انجام داده­ام. من از این که می­دیدم کشورم آماج این حملات است، نگران و ناخرسند می­شوم.

 

وی از جمله استادان دانشگاهی است که همانند وی در لبنان بسیار داریم. کسانی که برای میهنشان جان­فشانی کردند، در خط مقدم مبارزه با دشمن برای دفاع از وطن ایستادند و حتی حاضر شدند، مال و جان خود را برای میهن ارزانی دهند.

 

خلاصه این که "الند" در زبان عربی معناهای بسیاری می­دهد. معنایی که ما را از سوریه و لبنان جدا می­سازد. ما چنین چیزی را نباید بگذاریم در چارچوب­های سیاست دیپلماسیمان گنجانده شود. باید بدانیم چنین ندانیم کاری­هایی ما را دچار بحرانی تازه و شاید ناخواستنی کند. آیا به راستی دولت جدید لبنان قصد دارد مشابه چنین روابطی را با فرانسه، ایالات متحده امریکا و آلمان که در ساده­ترین شکل هم به ما دشمنی می­کنند، روا دارد؟

 

ما گفتیم شما باشید، زیرا دیگر نمی­خواهیم چنین باشیم. هر چه دیروز شد و هر کس برد و هر کس باخت، مربوط به دیروز بود. ما باید گذشته را به آینده لبنان و مصالح عربی پیوند دهیم و نگذاریم توطئه­ها، دشنام­ها و طرح­های شوم دشمنانمان ما را از هدفمان دور کنند.

 

راستی آیا ما روابطمان به خودمان هم روابطی مبتنی بر تخریب و گریز است؟ ما باید حتما بر واژه­هایی که به کار می­بریم تمرکز کنیم و نگذاریم حرفی از دهانمان خارج شود که دشمنان از آن سوء استفاده کنند.

 

در این جا پرسشی برایم به وجود آمده است و آن این که ما چه ابزارهایی برای حکومت کردنمان داریم. مایی که اصرار داریم خود را دموکرات بدانیم چگونه می­توانیم میان دشمنان و خائنان به ملت و دموکراسی و دموکراسی خواهی را به وسیه ابزار مشخصی تمیز دهیم؟ آیا آنچه وزیران ما در گذشته انجام دادند، یعنی برای نشان دادن اعتراض خود کابینه را ترک کردند یا در اعتراض به سیاست­های دولت و به اعتقادشان کارهای خلاف قانون دولت و نخست­وزیر استعفای خود را تقدیم نمایندگان مجلس کردند و از هر گونه همکاری سر باز زدند، آیا واقعا استفاده از ابزارهای صحیح دموکراسی بود؟

 

آن چه در دو سال پیش لبنان شاهد آن بود از زمان توافق­نامه طائف تا دویکا و ترویکا و تلاش­ها و شکست­های سیاسی که باعث شد دنیا در امور داخلی ما دخالت کند و هر تنگنایی را که مایل است بر ما تحمیل سازد تا توافق­نامه دوحه، در تاریخ لبنان بی­نظیر بوده است. نباید فراموش کنیم دولت هر آن ممکن است وارد تنگنای سیاسی جدید شود. نگناهایی که به هیچ وجه ممکن است حتی فکرش را هم نکند. از این رو با تمام تفاهمی که باید در نظر داشت به صراحت و روشنی می­پرسم، در چنین حالت­هایی چه باید بکنیم که به مصلحت ما باشد؟ چگونه باید بین داخل و خارج رابطه برقرار کنیم؟ آیا وزیران و دولت جدید لبنان در این زمینه فکری کرده­اند؟

  

دکتر نسیم الخورى

نویسنده خبر


نظر شما :