روسیه و رفتار آن درقبال ایران
همانگونه که انسانها در مواجه با سختی‌ها رفتار اطرافیان را فراموش نمی‌کنند، ملت ها و کشورها نیز در بحران ها و سختی‌ها رفتارکشورهای دیگر نسبت به خویش را فراموش نمی‌کنند.
حافظه تاریخی ملت ایران نسبت به روسیه منفی است. این نگرش منفی حاصل کارنامه سیاه این کشور در ارتباط با ماست. دو قرارداد ننگین گلستان و ترکمنچای که سبب جدائی بخش‌های وسیعی از کشورمان گردید، درقلب و روح هر ایرانی چون زخم همیشه تازه‌ای است که مرحمی برای آن نیست.
ایران در جنگ جهانی دوم عامل نجات روسیه از اشغال بود و پاداش روسها به ایران تلاشی بود که آنان برای تجزیه ایران کردند. تلاش برای تجزیه آذربایجان سبب شد که روسها نه تنها همسایگان قابل اعتمادی در ذهنیت ایرانیان نباشند، بلکه همسایگانی باشند که هر لحظه مترصد وارد آوردن خنجری از پشت بر ملت ایران باشند.
در موضوع هسته‌ای از همان ابتدا آلمان‌ها به طور شفاف اعلام کردند که نیروگاه بوشهر را تکمیل نمی‌کنند وروس‌ها سال هاست با تحمیل هزینه های سیاسی واقتصادی بر کشورمان عمل آلمان ها را غیرشفاف انجام می دهند. اندکی تعمق در قیاس این دو رفتاردر کنار درک معادلات و پیچیدگی‌های سیاسی می‌تواند عامل چرخش اعتماد به سوی کسانی شود که در دوستی‌ها و دشمنی‌های خود از صداقت و شفافیت برخوردارند.
ایران در عرصه سیاست بین‌المللی بخاطر استقلال و هزینه‌هایی که برای آن پرداخت کرده است کشوری تنها و استثنائی است. این ویژگی در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی و از آن مهمتر در نزد افکار عمومی جهانیان سبب توجه خاص در تنظیم رفتار کشورها با ایران شده است.
روسها بدانند که عدم صداقتِ رفتاری آنان در قبال تعهدات خویش درارتباط با ایران، فقط آزمونی برای شناسائی رفتار آنان با کشورمان نبوده بلکه این عمل، ملاکی برای شناخت رفتار روسها با سایر ملت‌ها و کشورها نیز خواهد بود.
اگرچه تنظیم سیاست براساس و با تکیه بر تاریخ می تواند ما را از درک شرایط امروز غافل نموده و رفتار و عملکرد اشتباهی را در حوزه سیاست سبب گردد، با این وجود اگر قرار باشد به تاریخ به عنوان یک عنصر تاثیرگذار در تنظیم سیاست امروز توجه شود، یقینا امریکا وضعیت بهتری از روسها در ذهنیت ایرانیان خواهد داشت.
رفتار امریکا از عوامل مهم خروج روسها از آذربایجان و جلوگیری از تجزیه ی ایران بوده و این اقدام امریکا نیز در کنار دشمنی‌های این کشور، در حافظه جمعی ایرانیان ثبت شده است.
مشاور عالی سیاست خارجی کاخ کرملین کرملین در قبال اظهارت رئیس جمهور ایران در خصوص انتقاد از رفتار روسیه در قبال ایران فارغ از ملاحظات داخلی و خارجی مترتب بر آن، ارزش پرداختن و پاسخگویی چندانی ندارد، با این وجود و در نگاهی مداخله روسیه در امور داخلی ایران محسوب می‌شود.اگرچه اظهارات
این اظهارات نیز حاصل ذهنیت تزاری روس‌هاست، در حالی که ایران و ایرانیان از دوره قاجار عبور کرده و علی‌رغم برخی اختلافات در یک موضوع با هم وفاق دارند و آن عدم مداخله دیگران در مسائل داخلی آنان است. نکته مهم آنکه اظهارات آقای احمدی‌نژاد در مورد این نکته که روسها اجازه ندهند که مردم ایران آن ها را در صف دشمنان تاریخی خود قرار دهند، اظهاراتی سیاسی است. زیرا در نگاه تاریخی روسها نه یکبار بلکه بارها ثابت کرده‌اند که دشمن و عامل تجزیه ایران بوده اند.
امروز نیز زمزمه‌های همراهی مسکو با واشنگتن در صدور قطعنامه جدید علامت سوال جدیدتری را در قیاس با رفتار آمریکا به عنوان دشمن و روسیه به عنوان مدعی دوستی در نزد مردم ایران و سایر کشور های جهان ایجاد نموده و عامل تعیین کننده در تنظیم مناسبات با مسکو خواهد بود.
سخن آخر آنکه صدور قطعنامه‌ها بیش از دولت‌ها، مردم را هدف می‌گیرد و عاملان این قبیل اقدامات بیش از همه بر این امر آگاهند. به نظر می‌رسد روسها نیز در کنار آمریکا و دیگر عاملان صدور قطعنامه درصدد مجازات ایرانیان اند. این در حالی است که ایرانیان فارغ از همه اختلافات کوچک و بزرگ مخالف صدور قطعنامه، تحریم و مداخله بیگانگان در امور داخلی و مصمم به دستیابی به تکنولوژی هسته ای هستند.
نظر شما :