گروه هشت و بروز نشانه‌های واگرایی
در نشست اخیر گروه هشت که در کانادا برگزار شد دو گونه نگاه وجود داشت. درواقع شرکت کنندگان در این نشست با دوگونه سیاست‌ها و گرایشات فکری وارد این اجلاس شدند. گروه اروپایی که برداشت متفاوت از گروه امریکا به رهبری اوباما داشتند. امریکایی‌ها به ادامه استفاده طرح‌های نجات با تاکید بر تزریق پول بیشتر به اقتصادهای ملی معتقد بودند و بیان می‌داشتند که بهبود نسبی که در اقتصاد ایجاد شده ناشی از عملکرد درست سیاست تزریق در اقتصاد بوده و لذا بایستی این سیاست ادامه پیدا کند تا بهبود نسبی ایجاد شده بتواند به صورت ثابت و پایدار در اقتصاد ظهور و بروز پیدا کند.
از سوی دیگر اروپایی‌ها معتقد بوند که استفاده از تزریق پول در چارچوب طرح نجات برای اروپا در شرایط فعلی اروپا که حاکی از بحران بدهی‌های دولتی می‌باشد خیلی کارساز نیست و لذا معتقد بودند که باید از سیاست دیگری که مبتنی بر ریاضت اقتصادی است استفاده کنند. این سیاست بر اساس دو شاخص و یا درواقع دو سیاست خرد قابل پیگیری است. یکی افزایش گرفتن مالیات از قشرهای ثروتمندتر جامعه برای کمک به بودجه دولت و دیگری کاهش هزینه‌های عمومی‌کشور برای این که دولت مجبور به پرداخت هزینه‌های اضافی در شرایط ریاضت اقتصادی نباشد.
به نظر می‌رسد این تفاوت دیدگاه اروپا و آمریکا در اجلاس گروه 8 نوعی از واگرایی را در داخل اجلاس ایجاد کرد. چرا که اروپا و آمریکا بر خلاف نشست‌های قبلی گروه 20 که به نوعی از تفاهم وتوافق در اجرای راهکارهای واحد اقتصادی می‌رسیدند این بار قرار بر این شد که هر کدام به راهکارهای مورد نظر خود عمل کنند.
این به این معناست که اولا واگرایی در گروه 20 برای اولین بار بعد از شروع بحران اقتصادی در جهان بود و دیگر این که یک بار دیگرکشورهای توسعه یافته به حمایت گرایی و ناسیونالیسم اقتصادی به جای همکاری در سطوح بین المللی برای حل بحران پرداختند. از طرف دیگرهمه کشورهای گروه هشت پذیرفتند برای غلبه بر بحران لازم است به جای راه حل‌های بین المللی به راه حل‌های ملی بپردازند.
البته اتحادیه اروپایی به خاطر وضعیتی که برای یورو به وجود آمده بود پذیرفتند که لازم است در چارچوب اتحادیه اروپا هم از کشورهای بدهکار اتحادیه مثل یونان، اسپانیا و پرتغال و کشورهای دیگری که به لحاظ بدهی‌های بین المللی وضع ناگواری دارند حمایت شود و برای این کشوها یک طرح نجات اروپایی درنظر گرفته شود که از طریق اتحادیه هم به آنها کمک شود.
یعنی امروز یونان برای حل و فصل بدهی‌های خودش هم از طرح ریاضت اقتصادی به معنای ملی آن و هم از طرح نجات اروپایی به معنای همکاری منطقه ای استفاده کند.
بنابراین به نظر می‌رسد اولا گروه 20 بعد از چند نشست که درجریان بحران اقتصادی داشت به جای تفاهم بیشتربه عدم توافق گرایش پیداکردند. ثانیا به نظر می‌آید آمریکا موفق تر از اروپا طرح نجات خود برای بهبود بیشتر وضع اقتصادی اش پیش ببرد. اما به نظر نمی‌رسد اروپا با شرایط ویژه ای که پیدا کرده است حتی با طرح ریاضت اقتصادی هم، حداقل در کوتاه مدت، بهبودی در وضعیتش ایجاد شود. ولی می‌توان گفت اروپا با این طرح حداقل درشرایط فعلی بتواند وضع خود را تثبیت کند و وضعیت موجود حفظ می‌شود و بدتر نمی‌شود.
در نهایت باید گفت این اجلاس به خاطراین که تفاهمات بین المللی گروه را زیر سوال برده نکته ای منفی برای همکاری‌ها در چارچوب گروه 8 محسوب می‌شود. اما از طرف دیگر از آنجا که اعضاء پذیرفتند این راهکارهای ملی به جای راهکارهای گروهی می‌تواند راهی برای غلبه بر بحران باشد ممکن است که در حل و فصل بحران نکته ای مثبت به حساب بیاید.
نظر شما :