علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حتی اگر به اندازه چین هم قدرتمند شویم باز هم باید با دیگران تعامل کنیم. در واقع همین قدرت تعامل است که یکی از عناصر موفقیت چین در جهان به شمار می رود. فرقی نمی کند که ایالات متحده باشد یا جزایر سیشل، باید با همه کشورها و بر اساس منافع ملی خود در تعامل باشیم.
ادامه مطلب
پکن در رقابت با واشنگتن به دنبال همه یا هیچ نیست بلکه درصدد تثبیت قواعدی است که امکان تشکیل فضایی مناسب برای شراکت در شکوفایی و امنیت از جایگاه برابر و احترام به خطوط قرمز هر کشور را فراهم کند. بنابراین آمریکا که رقابت با چین را به موضوعی ایدئولوژیک تبدیل کرده است باید سیاستی منسجم و پویا در برابر رقیب آسیایی خود در پیش بگیرد که از منافعش محافظت کند و در عین حال، نقش مشروع چین در امور جهانی را به رسمیت بشناسد.
ادامه مطلب
عرفان ابراهیمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با اعلام خبر توافقات ایران و عربستان در پکن، شاهد جدیدترین نقشی بودیم که چین آن را برعهده گرفته است؛ نقش میانجیگری نیز در راستای اهداف اقتصادی این کشور قرار می گیرد و در موضوع ایجاد دوباره روابط میان ایران و عربستان، چنین نقشی به خوبی دیده می شود. چین در راستای کسب هرچه بیشتر جایگاه قدرت جهانی، با راهبردی اقتصادی، ابزارهای گوناگونی را بکار گرفته است؛ ابزار میانجیگری، یکی از آنهاست که در توافق اخیر به خوبی مورد بهره برداری قرار گرفت.
ادامه مطلب
ابراهیم بیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: معماری نظم کنونی جهانی از دید چینی ها نباید به نفع چند کشور محدود لیبرال دموکرات باشد و این معماری باید به نفع خواسته های چین تغییر جهت دهد. نظر رئیس جمهوری چین آقای شی جین پینگ درباره نظم جهانی چینی این است که این نظم باید بر محدودیت جریان اطلاعات، سرمایه، آزادی دسترسی به بازار آزاد و آزادی های فردی باشد تا دولت بتواند بی هیچ محدودیتی بر آن نظارت کند و از این طریق هم چین سرزمین های جدا شده را به آغوش سرزمین مادری باز می گرداند و هم جایگاه این کشور را در مرکز عالم تثبیت می کند.
ادامه مطلب
احمد آدینه وند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در دوران شی جی پینگ نوعی ناسیونالیسم چینی با محوریت تامین منافع ملی این کشور در رقابت با قدرت های غربی و منطقه ای شکل گرفته که به کلی با رویکرد مائو بنیانگذار چین نوین متفاوت است.
ادامه مطلب
رضا میرزائی در یادداشتی می نویسد: دیدگاه اولیه چین نسبت به جهان تقریباً با مفهوم "تیان شیا به معنی هر آنچه زیر آسمان است" آغاز می‌شود که ریشه در نظام باج و خراج تاریخی این کشور داشته است. براساس این مفهوم چین در مرکز کائنات (حلقه های تعریف شده اما محدود به وضعیتی تقریبا منطقه ای)، و امپراطور یا فرزند آسمان به واسطه حکم آسمانی حاکم و فرمانروای جهان قرار گرفته است.
ادامه مطلب