هرچند جمهوری آذربایجان روابطی نزدیک با ترکیه و اسرائیل دارد ولی با توجه به این که ترکیه و ایران در عرصه های دیگر به ویژه در خاورمیانه و افغانستان و روابط اقتصادی دارای منافع مشترک هستند، ایران روابطش با ترکیه را متشنج نخواهد کرد.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نظامیگری باکو ظاهرا از دو محرک مهم ناشی می شود: غرور ناشی از پیروزی برق آسا و قاطع بر ارمنستان و دوم ساختار سیاسی غیردمکراتیک کشور و سودای رهبری آن برای خرج کردن مابه ازای این پیروزی در عرصه سیاست داخلی و تحکیم قدرت از طریق تثبیت و گسترش دستاوردهای اخیر. پاشنه آشیل این سیاست اما، اتکای صرف و مطلق به متحدان خارجی و ورود به بازی های ژئوپولتیک در مقیاسی بزرگتر از ظرفیت و توانایی های کشور است.
ادامه مطلب
محمد حسین نامدار در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جمهوری آذربایجان با رژیم اشغالگری چون اسرائیل که بیش از هزار کیلومتر با آن فاصله دارد، روابط استراتژیک برقرار می کند، ولی به طور غیر منطقی معترض به روابط عادی و طبیعی ایران با ارمنستان یکی از همسایگان خود است.
ادامه مطلب
گقارد منصوریان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مجموعه فعالیت های رژیم صهیونیستی در آذربایجان تهدیدی بر امنیت ملی ایران محسوب می شود، ولی ایران با مدیریت تهدید توانسته تا حدودی آن را عقیم کند.
ادامه مطلب
جمهوری آذربایجان از سال ۱۹۹۳ توازن قابل توجهی در سیاست خارجی خود ایجاد کرده است. جمهوری آذربایجان امروزی نه تنها با قدرت های غربی یعنی اروپا و ایالات متحده، بلکه با قدرت های شرقی از جمله روسیه و چین روابط عمیق و جامعی دارد. این منطق در برقراری روابط دیپلماتیک از سوی جمهوری آذربایجان را همچنین می توان در روابط آن با اسرائیل و ایران مشاهده کرد.
ادامه مطلب