علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تاریخ معاصر ایران را می توان به دو دوره نخست که از ابتدای قرن پانزدهم میلادی آغاز و شامل حکومت‌های صفویه، افشاریه، زندیه و قاجاریه بوده و مشخصه بارز روابط با اروپا دوره مبهم و بی نتیجه است و دوره دوم از قرن پایانی هزاره سوم که با حکومت پهلوی مصادف و تا کنون را تقسیم کرد که ویژگی بارز آن فراز و فرود فراوان است.
ادامه مطلب
سید حامد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اسرائیل، که سیاست عدم مداخله در جنگ داخلی سوریه را برگزید، در حقیقت این امکان را به وجود آورد که ایران، با هدایت سرلشکر سلیمانی، با برنامه ای چندبعدی در سوریه حرکت کند. هنگامی که اسرائیل پیامدهای عدم مداخله را فهمید، سعی کرد روند تحکیم ایران در سوریه را به تأخیر اندازد و مختل کند و ساخت زیرساخت های نظامی در سوریه را مانع شود.
ادامه مطلب
ابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: محافل سیاسی و آگاهان تحولات منطقه ای معتقدند که در پوشش کمک های انسان دوستانه سازمان ملل متحد، نیازهای تروریست‌ها و گروه‌های معارض حاکمیت سوریه تامین می شود. به همین علت دولت سوریه خواستار نظارت بر ورود و توزیع این کمک هاست. در حالی که برخی محافل سازمان ملل و گروه های غیردولتی توزیع کننده این کمک ها نظر مساعدی با دخالت مقامات محلی در امر توزیع کمک ها ندارند و موضوع سوء استفاده در امر توزیع کمک ها را نیز مطرح می کنند.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همچنان شانس زیادی برای تلاش متقابل با هدف گسترش و تعمیق روابط وجود دارد. شانسی که یکی از پیش نیازهای اساسی آن ادامه اهتمام ایران و خارج شدن اتحادیه اروپایی از رویکرد احتیاط آمیز موجود است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آرای ۷۷.۹۲ درصد از مشارکت ۹۷.۶۷ درصدی رای دهندگان روسی در آخرین روز همه پرسی برای تغییر قانون اساسی محدوده دوره ریاست جمهوری پوتین را در سال ۲۰۲۴ به صفر باز گرداند و به او این امکان را داد تا بتواند قدرتش را برای دو دوره شش ساله دیگر هم به عنوان رییس جمهوری حفظ کند.
ادامه مطلب
یران در خصوص لیبی موضع روشنی اتخاذ نکرده است و به هر طرف مناقشه در لیبی، آنچه را که دوست دارد بشنود می گوید. روشن است که ایران دیپلماتیک رفتار می کند زیرا وقتی روسیه و ترکیه هر کدام از یک طرف جنگ در لیبی حمایت می کنند، ایران نمی تواند در موضوع لیبی هم با ترکیه باشد هم با روسیه!
ادامه مطلب
روسیه به بسته ای متشکل از ۲۰۰ اصلاحیه قانون اساسی رای داده که مهمترین آنها ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری این کشور، را از محدودیت های مربوط به دوره رها می سازد و این امکان را برای او فراهم می آورد تا سال ۲۰۳۶ در راس کرملین بماند. اما این تغییرات چه معنایی برای آینده روسیه خواهند داشت؟
ادامه مطلب
لوکاشنکو از دخالت برخی همسایگان و در راس آنها روسیه در امور داخلی کشور به شدت خشمگین است و می گوید نسیم از سمت روسیه در حال وزیدن است، اما او در قبال فعالیت های سازمان های غیر انتفاعی غرب در کشورش سکوت اختیار کرده است. لوکاشنکو راهبرد سیاست خارجی کشورش را ارتباط موثر و سازنده با کشورهای اروپایی می داند. حال باید ببینیم نقش این سازمان های خارجی در انتخاباتی که کمتر از یک ماه به زمان برگزاری اش مانده چیست؟
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مخرج مشترک این ائتلاف سرخ – قهوه ای، چیزی نیست جز «طبایع الاستبداد» روسی و دولت گرایی تزاری و فرادستی ایده هویت مستقل و متمایز ملت روس و جغرافیا و ژئوپولتیک ویژه آن به عنوان هویتی آسیایی – اروپایی.
ادامه مطلب
مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: منتقدان می‌گویند اینکه برای رئیس‌جمهور وقت قاعده‌ای استثنایی وارد قانون‌اساسی شود، «اصلاح قانون‌اساسی» نیست، «اسقاط قانون‌اساسی» است. اما منتقدان راه به جایی نخواهند برد، نه به این دلیل که زور پوتین زیاد است (که هست)، بلکه به این دلیل که اکثریت هموطنانشان اهمیتی به این انتقادات نمی‌دهند و علاقه‌ای به ارزش‌ها و معیارهای دموکراتیک ندارند. وقتی کسی روسیه زمینگیر را از خاک بلند کرده، پرستیژ ملی را بالا برده و وضع اقتصادی را به خوبی ارتقا داده، دلیلی برای اعتراض وجود ندارد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اتحادیه اروپا در سال های اخیر در توسعه ابزارهای واقعی سعی داشته تا بتواند سیاست خارجی حساب شده و متوازنی را اجرا کند. البته در اینجا سوالاتی در مورد میزان تاثیر این سیاست ها در عرصه منطقه ای و بین المللی وجود دارد که وجهی از آن به نحوه مدیریت بحران ها و چالش های اختصاصی قاره سبز به ویژه در نحوه گذر از بحران های کرونا، مهاجرت غیرقانونی و مشکلات اقتصادی برمی گردد؛ امری که به مفهوم تمرکز بیشتر به سیاست داخلی است و موضوع مهم در این زمینه میزان توانمندی اتحادیه در شفاف سازی سیاست خارجی و نسبت استقلال رویکردها در موضوعات مهم بین المللی است.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترکیه یکی از جدی‌ترین بازیگران خارجی مداخله‌گر در صحنه لیبی است؛ این کشور از دولت وفاق ملی حمایت سیاسی، اقتصادی و تسلیحاتی می‌کند و پارلمان ترکیه در اوایل دی ماه سال ۱۳۹۸ اجازه مداخله نظامی و اعزام نیرو به طرابلس را نیز صادر کرد. کشورهای عربی مصر، امارات و عربستان نیز در کنار روسیه از دیگر بازیگران مهم عرصه سیاسی لیبی هستند و در سالهای اخیر در سطح رسانه‌ای و تسلیحاتی حمایت بی‌سابقه‌ای از خلیفه حفتر و سیطره وی بر شهر طرابلس داشته اند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آلمان که برای مدت ها محور استراتژی دفاعی آمریکا در اروپا بوده، اخیراً مورد توجه و تمرکز اهرم تنبیهی ترامپ قرار گرفته و به کوتاهی در پرداخت سهم خود از مشارکت در ناتو و همچنین عدم رفتار مناسب در روابط تجاری با ایالات متحده متهم شده است. ترامپ جدا از اختلاف اساسی با مرکل برای افزایش بودجه نظامی از وابستگی گازی این کشور به روسیه بسیار انتقاد کرده و این اختلافات عمده سبب شده تا سطح روابط واشنگتن و برلین طی سالهای گذشته به شکل چشمگیری کاهش پیدا کند.
ادامه مطلب
مرصاد جمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: وجود جمعیت ۲۵ میلیونی روس زبان در جمهوری‌های تازه استقلال یافته یکی از عواملی است که بر راهبرد سلطه گری روسیه در منطقه می افزاید. در راهبرد سیاسی و ژئوپلتیکی روسیه کشورهای تازه استقلال یافته خارج نزدیک نامیده می شوند و اطلاق این نام به این معنی است که این مناطق دارای اولویت های اقتصادی، سیاسی و امنیتی بالایی برای روسیه هستند. در حالی که راهبردهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران در تقابل با دیدگاه سلطه طلبانه روسیه قرار دارد.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گسترش افراط‌گرایی در آلمان نه‌فقط به خشونت در این کشور، بلکه به شکاف‌های لاینحلی در اتحادیه اروپا دامن خواهد زد. اگرچه مسئله مهم‌تر تداعی فعلی همراهی افراط‌گرایی با نئونازیسم و خشونت نظامی است. این به آن‌معناست که گسترش افراط‌گرایی و رسیدن آن به نقطه بحرانی ممکن است مدت‌ها به‌طول بینجامد، ولی آنچه امروز درمورد آموزش‌های نظامی افراط‌گرایان در روسیه به‌طور گسترده رسانه‌ای شده است می‌تواند کاتالیزوری در جهت حمایت بیشتر از گروه‌های افراطی در کشورهای اروپایی، به‌ویژه آلمان و ازطرفی تشدید شکاف بین اعضای اتحادیه باشد.
ادامه مطلب
روسیه از چین موذی تر است با وجود این که نمی تواند پولی که لازم دارد تا طرح های منطقه ای و بین المللی اش را اجرا کند و پیش ببرد، اختصاص دهد، در نتیجه نمی تواند جاه طلبی هایش برای رهبری بزرگ جهانی را محقق کند. الآن هدفش این است که به نظام بین المللی فعلی ضربه بزند. در حالی که چین کشوری است که ابرقدرت شده است و برای آن هم کار می کند. شاید هم بخواهد بزرگترین ابرقدرت جهان به جای امریکا شود.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روسیه در سال ۲۰۱۴ در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما به دلیل یک اقدام غیرقانونی در ضمیمه کردن کریمه به خاک خود از گروه جی ۸ کنار گذاشته شد و از آن جایی که هنوز این قلمرو را در اختیار دارد، دولت های گروه تماس های قبلی ترامپ را برای پذیرش مجدد مسکو رد کرده اند.
ادامه مطلب
حسین عسگریان به بهانه انتشار کتاب "آمریکا و جهان در مخاطره ما" در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به اعتقاد کیگن پوتین هیچگاه علاقه ای به ادغام روسیه در نظم جهانی لیبرال نداشته و از نظر وی سوریه و کریمه چیزهای بی اهمیتی در مقایسه با فروپاشی غرب لیبرال هستند.
ادامه مطلب
محمد مهدی بندرچی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پوتین در حال خلق پست های استراتژیک جدید در رابطه با مدیریت پرونده حیاتی سوریّه است. او تاکنون دو فرستاده ویژه را برای کار روی دمشق منصوب کرده است. الکساندر لاورنتیف، فرستاده ویژه کرملین در سوریه و معاون وزیر امور خارجه، میخائیل بوگدانف هر دو به فعالیت در رابطه با سیاست های روسیه در خاورمیانه مشغولند. افیموف در لباس نمایندگی مسکو، هم اکنون ردای شامی جدیدی از جانب پوتین بر دوش افکنده است. تعدُد این مشاغل از برنامه های جدید پوتین برای شامات نشان دارد که باید مستقیماً بدون مانع بروکراتیک خاصی اجرا شوند. این انتصابات از اتکاء آن برنامه ها به قدرت شخصی مردان معتمد پوتین حکایت می کنند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: معاهده آسمان های باز که در سال ۱۹۹۲ به امضاء رسیده و در سال ۲۰۰۲ لازم الاجرا شد، یکی از بزرگترین تلاش‌های بین‌المللی برای هرچه شفاف‌تر کردن فعالیت‌های نظامی است و به ۳۵ کشور امضا کننده از جمله آمریکا و روسیه اجازه می دهد تا پروازهای نظارتی غیرمسلح و شناسایی را بر فراز قلمرو یکدیگر انجام داده و اطلاعات مربوط به نیروها و فعالیت های نظامی را جمع آوری کنند.
ادامه مطلب