ریچارد نیکسون

از نیکسون در پکن تا ترامپ در تهران

شوخی یا محاسبه بزرگ؟ جدید

سال ۱۹۷۲، ریچارد نیکسون با سفری غیرمنتظره به پکن، صفحه‌ای تازه از دیپلماسی جهانی را ورق زد. چین کمونیست و آمریکا، دو دشمن سرسخت ایدئولوژیک، در یک قاب دیده شدند و جهان شگفت‌زده ماند. پشت لبخندهای دیپلماتیک، منافع استراتژیک بزرگی پنهان بود: مهار شوروی، شکستن انزوای چین و بازکردن راهی تازه در روابط بین‌الملل. این سفر نشان داد حضور فعال پای میز مذاکره و مدیریت هوشمند فرصت‌ها، حتی میان رقبای ایدئولوژیک، می‌تواند تحولات تاریخی رقم بزند.

ادامه مطلب

نگاهی به کتاب تازه هنری کیسینجر

رهبری: شش مطالعه در باب استراتژی جهانی

مسعود رضایی در معرفی تازه ترین کتاب هنری کیسینجر می نویسد: کیسینجر در ۹۹ سالگی، نوزدهمین کتاب خود را به تازگی تحت عنوان «رهبری: شش مطالعه در باب استراتژی جهانی» منتشر کرده است. در حالی که بسیاری از افرادی که به این سن می‌رسند عموماً برای به یاد آوردن نام خود تلاش می‌کنند، پیرمرد رئال‌پولیتیک، با تمرکز بر ویژگی‌های منحصربه‌فرد و بیوگرافی‌های سیاسی – تاریخیِ شش رهبر ملیِ سدۀ بیستم (شامل «کنراد آدناور» از آلمان غربی با استراتژی تواضع - «شارل دوگل» از فرانسه با استراتژی اراده و خودباوری - «ریچارد نیکسون» از آمریکا با استراتژی تعادل - «انور سادات» از مصر با استراتژیِ خوش‌قلبی، پختگی و بلوغ - «لی کوآن یو» از سنگاپور با استراتژی شخصیت متعالی - و «مارگارت تاچر» از انگلستان با استراتژی سرسختی)، این موضوع را به صورت مستتر در بطن مطالعه و بحث خود جای داده است که ایالات متحده و جهانِ امروز، از فقدان چنین سیاستمداران و رهبران ملیِ متفکری رنج می‌برد.

ادامه مطلب

دولت سیزدهم به شدت کُند است

«تز گیج» از نیکسون تا رئیسی

سیدوحید کریمی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این نکته تاکید دارد که فقدان انضباط اجرایی در حوزه داخلی باعث وقت‌کشی می‌شود، این وقت کشی در شرایط کنونی و با وجود بحران‌های مختلف بسیار زیانبار و خطرناک است. شاید به واسطه راهبرد گیج در حوزه سیاست خارجی با هدف خرید زمان بتوانیم منافعی را برای خود تعریف کنیم، اما در حوزه داخلی، شرایط کاملاً برعکس است. یعنی فرصت‌سوزی و وقت‌کشی تنها و تنها به ضرر دولت و کل جمهوری اسلامی ایران تمام خواهد شد. لذا من امیدوارم وضعیت مانند اکنون ادامه پیدا نکند، چون یقیناً در کوتاه مدت یا میان مدت به نقطه ای برگشت ناپذیر، غیرقابل کنترل و غیرقابل مدیریت خواهیم رسید.

ادامه مطلب

تندروها در هر دو کشور مننقد بودند

نقش رهبران چین و آمریکا در ایجاد روابط دیپلماتیک دهه هفتاد میلادی

ماجد کیاست می نویسد: هر چند جسته و گریخته تلاش هایی از دو طرف برای یافتن مسیرهای عادی سازی روابط و کاهش تنش برداشته می شد که در این بین نقش چوئن لای از طرف چین برجسته است. اما به هر جهت چون تصمیمات کلیدی در ورای توان و قدرت این افراد بود و رهبران اصلی طرفین تمایلی در بهبود روابط نداشتند، کار خاصی که نشان دهنده پیشرفت و چشم انداز امیدوار کننده ای باشد به نظر نمی رسید. تا اینکه ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری و نفر اول ایالات متحده در ابتدای دهه هفتاد میلادی تصمیم قطعی مبنی بر گذر از تخاصمات گرفت همزمان تلاش های چوئن لای برای اقناع شخص اول چین یعنی مائو تسه تونگ، به ثمر نشست.

ادامه مطلب

تحلیلی از نقش کیسینجر در ترسیم استراتژی "خرمندی ِ بی خردی" در قبال ایران

ترامپ وارد بازی "خروس جنگی" شده است

می توان ساعت ها و روزها بحث کرد که در سه سال آینده برای مواجهه با دکترین "خردمندی بی خردی" چه راهبردها و تاکتیک هایی باید اتخاذ کرد، اما پیش از هرچیز برای ورود به چنین مباحثه های طولانی و لازم و بعد یافتن تحلیل و استراتژی برای رو در رویی با بازی "مرد دیوانه" باید در خصوص یک چیز توافق کرد: ترامپ واقعا دیوانه نیست.

ادامه مطلب