الحیات: صدور این بیانیه‌های بی‌محتوا یعنی چه؟

البته میل به تمسک به حداقل اشتراکات فوایدی هم داشته است، حداقل آن این بوده است که این سازمان منطقه‌ای منحصر به فرد همچنان پابرجا مانده و به رغم اختلاف‌های به وجود آمده میان کشورهای عضو توانسته بی‌وقفه نشست‌های خود را برگزار کند. اما امروزه ظرفیت‌ها تغییر کرده است، علاوه بر دلایلی که باعث شد چنین شورایی شکل بگیرد اکنون محدودیت‌های جدیدی به وجود آمده که مخاطرات و پیامدهای بسیاری را به وجود آورده است. امروزه کشورهای شورای همکاری به طور جدی مورد تهدید امنیتی قرار دارند، از این رو لازم است که در ساختار شورا تجدید نظر شود تا میان مسائل امنیتی با قضایای زیربنایی فرق گذاشته شود.

بی‌شک مردم کشورهای شورای همکاری خلیج فارس امید خود را نسبت به دستاوردهای اقتصادی، آموزشی، فرهنگی، گمرکی و غیره از دست داده‌اند ولی با این حال امروزه آمادگی دارند مطالبات زیربنایی خود را مجددا به تعویق بیندازند به شرطی که موضوع امنیت خلیج فارس در تمامی زمینه‌های مختلف فعال شود، این امری لازم و فوری است و موقعیتی ویژه برای شورای همکاری خلیج فارس به وجود می‌آورد. باید در سپر دفاع جزیره تجدید نظر شود. این نیروها فقط جنبه سمبلیک دارند و تنها بر اساس یک سری توافقات سیاسی بررسی نشده شکل گرفته‌اند که نه بازگوکننده توان نظامی است و نه بازگوکننده نیروی پشتیبانی و قوه تدافعی شورای همکاری.

مسئله دیگردر بحث امنیت به نوع و اسلوب تعامل با ایران باز می‌گردد. کشورهای شورای همکاری روابط خود با تهران را بر اساس یک تصمیم گروهی پیگیری نمی‌کنند، درست است که بیانیه‌های شورای همکاری همگی بازگوکننده مواضع تمامی کشورهای عضو است و حتی در برابر ایران اظهارات شدیداللحنی به کار می‌رود و ادعاهای کشورها در قبال ایران مطرح می‌شود ولی سیاست‌هایی که در رابطه با این کشور دنبال می‌شود، خارج از چارچوب شورای همکاری است و بازگوکننده وحدت عمل برای بیان مواضع مشترک در برابر تهران نیست. ایران شورای همکاری را هیچ گاه به رسمیت نشناخته است و تا زمانی که کشورهای شورای همکاری نسبت به امکانات و ظرفیت‌های کشورها بی‌توجهی و اهمال می‌کنند، نمی‌توانند با ایران وارد گفتگو شوند. به ویژه این که متاسفانه وحدت عمل در تعامل اقتصادی با ایران همواره غایب بزرگ مذاکرات و نشست‌های شورای همکاری بوده است.

منبع: الحیات