آقای پادشاه، خون دیگران رنگین‌تر از شیعیان است؟
پایگاه خبری تحلیلی ایلاف که آن را جریان‌های لیبرال مخالف عربستان سعودی می‌گردانند و یکی از سایت‌های خبری تحلیلی پرمخاطب عربی محسوب می‌شود، در یادداشتی که به نقل از رسانه‌های کویتی به این موضوع پرداخته و نوشته است: آقایان طوری از بشار اسد و نظام سوریه انتقاد می‌کنند، گویی که اپوزسیون آن افراد بهتر و مقبول‌تری هستند. البته اظهارات شریف شحاده، سخنگوی مستقل دولت سوریه که می‌گوید ما هم می‌توانیم شیعیان منطقه خلیج فارس را علیه حاکمان منطقه تحریک کنیم ولی نمی‌کنیم چرا که بشر اسد از اندیشه ملی عربی تبعیت می‌کند، خود جای بسی انتقاد دارد.
در ادامه این یادداشت آمده است: اصلا مشخص نیست که چرا رهبران عربی منطقه از ملک عبدالله، پادشاه عربستان گرفته تا محمد ششم، پادشاه دورترین کشور غرب عربی یعنی مغرب همگی وقتی در تنگنا قرار می‌گیرند، از شیعیان مایه می‌گذارند. هیچ روشن نیست که اگر شیعیان این اندازه حائز اهمیتند و مهم هستند پس چرا حقوق اولیه‌شان مورد توجه قرار نمی‌گیرد. پادشاه عربستان که از وضعیت حقوق بشر در سوریه انتقاد می‌کند و آن را نگران‌کننده می‌داند چرا نگاهی به وضعیت حقوق بشر در کشور خودش نمی‌کند؟ آیا آقای پادشاه می‌داند که شیعیان کشورش در چه وضعیت اسفناکی به سر می‌برند؟
نویسنده یادداشت روزنامه الرای سپس می‌نویسد: شیعیان خوب می‌دانند وقتی حاکمان عرب در تنگنای شدید قرار می‌گیرند این شیعیان هستند که باید در صف قربانی‌های سیاست‌ها آنها قرار بگیرند. پادشاهان عرب بر عکس مصر و تونس همواره شعار داده‌اند که اگر قرار است سرنگون شویم باید همه با هم از مردم گرفته تا تمامی امکانات کشور همه با هم نابود شویم. همواره گفته‌اند که همه با هم سوار یک قایق هستیم و در دریای مشکلات شناوریم و اگر بنا باشد غرق شویم باید همه با هم غرق شویم! مسئولان و مقام‌های شورای همکاری خلیج فارس به گونه‌ای نسبت به بحران سوریه هشدار می‌دهند که فراموش کرده‌اند که عامل اصلی این بحران که تا به این جا رسیده و احتمال آن که آتشش دامن همه را بگیرد، بسیار وجود دارد، خودشان هستند که از سیاست‌های تنش‌زا در منطقه حمایت کردند و به سرکوب آزادی‌خواهان قبل از هر جایی در خاک خودشان اقدام کردند؟
در ادامه این یادداشت آمده است: امروز پیام‌های هشدارآمیز شورای همکاری به سوریه در حالی فرستاده می‌شود که شیعیان در منطقه در وضعیت بسیار بدی به سر می‌برند، در بحرین به جرم این که حقوق مساوی با اهل سنت می‌خواهند به مسلخ اعدام سپرده می‌شوند و در عربستان مهر سکوت دردناک بر دهانشان زده می‌شود. در حالی که شیعیان خلیج فارس از اهالی خود منطقه هستند. آنها هم مثل دیگران شهروندند. حق آب و خاک دارند و صاحب تاریخی طولانی در منطقه‌اند. آنها هم به فکر وحدت و یکپارچگی کشورشان هستند و افق آینده را در زندگی مسالمت‌آمیز با برادران اهل تسنن می‌بینند.
در پایان این یادداشت آمده است: شیعیان منطقه نیز مثل هر انسان دیگری از کشتار و خونریزی که در کشورهای عربی حتی در سوریه رخ می‌دهد بسیار متاثرند و هیچ گاه نخواسته‌اند که ظلم و ستم در حق هیچ یک از شهروندان عربی اعمال شود. شیعیان همواره از این که شهروندان عرب صرفا برای مطالبه خواسته‌های به حقشان و حقوق شهروندی‌شان کشته شده‌اند و خون می‌دهند نارحت بوده‌اند ولی سوال این است که آیا شیعیان منطقه چیزی کمتر از دیگر مردمان عرب دارند که حتی یک بیانیه ساده در دفاع از حقوقشان صادر نشده و به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی ریختن خونشان مباح است؟ آقای پادشاه شیعیان بحرین و کشورتان مستحق دلجویی نیستند؟
نظر شما :