چین، ایران و سوریه را رها نخواهد کرد
به نظر می‌رسید که چین در خصوص مسئله سوریه به مواضع اتحادیه عرب توجه می‌کند. آیا چین تماما به تصمیمات اتحادیه عرب پایبند است یا مواضع خاص خود را نیز دارد؟
دولت چین با توجه به تحلیلی که از مجموعه اتفاقات خاورمیانه دارد می‌داند که مسئله سوریه یک تفاوت ماهیتی با سایر قضایای جاری در منطقه دارد. به این دلیل تحت تاثیر فشار و تبلیغات غرب و به تبع آن تحت تاثیر مواضع اتحادیه عرب قرار نمی‌گیرد. بنابراین همان طور که در سال‌های گذشته شاهد بودیم، چین یک سیاست آرام و در عین حال متین و محکم در مورد مسائلی که به نتیجه ای می‌رسد اتخاذ می‌کند. معمولا چین مواضع خود را به سرعت تغییر نمی‌دهد. در حال حاضر تحلیل چین این است که صلاح نیست که در مقابل دولت سوریه اقدامی‌شود. علاوه بر این که اتحادیه عرب هم قطعا بر اساس منافع سوریه تصمیم نگرفته است. لذا در این زمینه قطعا چین از اتحادیه عرب حمایت نخواهد کرد بلکه ممکن است درخواست‌های اتحادیه عرب را مورد بررسی قرار دهد و این به معنای قبول درخواست‌های این اتحادیه نیست.
هنگامی‌که چین و روسیه قطعنامه پیشنهادی علیه سوریه را در اوایل بحران وتو کردند، سیل بی سابقه ای از انتقادات متوجه این دو کشور شد. با توجه به این مسئله آیا می‌توان از چین انتظار داشت که مانند قبل از دولت بشار اسد پشتیبانی کند؟
قاعدتا همین طور است. چون چیزی در محاسبات چین چیزی تغییر نکرده است. بنابراین طبیعتا چین در مقابل غرب مقاومت خواهد کرد. تجربه نشان داده است که چین تحت تاثیر فشارها قرار نمی‌گیرد. ممکن است انعطاف‌های مقطعی و کوتاهی را ظاهرا از خود نشان دهد، اما تغییر اساسی نخواهد کرد.
سیاست‌های چین در مورد سوریه و ایران در چارچوب منازعات چین با غرب می‌گنجد یا واقعا عوامل دیگری نیز در این موضع گیری‌ها دخیل هستند؟
فشار بر ایران تازگی ندارد، مربوط به سوریه هم نیست. به طور ثابت بوده و خواهد بود. مسئله ایران برای غرب با مسئله سوریه متفاوت است. در مورد مسئله ایران، آن چه برای غرب اهمیت دارد نظام دینی مستقلی است که در مقابلشان ایستاده، بنابراین به هیچ وجه با هیچ انعطافی برای غرب قابل قبول نیست که با ایران کنار آید. در صورتی که در مورد سوریه، بحث بر سر برخی مواضع خاص این دولت است و غرب با ماهیت نظام حاکم بر سوریه مشکلی ندارد. بنابراین، این که ما فکر کنیم غرب منتظر این است که ابتدا تکلیف سوریه را معلوم کند و بعد تکلیف ایران را، اشتباه است. غرب با ایران برنامه ثابتی دارد و به طور دائم بر ایران فشار می‌آورد. البته این که چه نتیجه ای خواهد داشت، مقوله ای دیگر است. بنابراین به نظر من مسئله سوریه از مسئله ایران جداست و اشتباه است که این دو مسئله را به هم ربط داد. ممکن است بعضی‌ها این طور فکر کنند که اگر برای سوریه اتفاقی نیفتد، برای ایران هم اتفاقی نخواهد افتاد. در صورتی که این گونه نیست. اگر سوریه محکم بر سر جای خود بایستد، باز هم فشارها بر ایران ادامه خواهد داشت.
کشورهای غربی این روزها فشار زیادی برای تحریم بانک مرکزی و نفت ایران بر کشورهای دیگر می‌آورند. موضع چین در این خصوص چیست؟ آیا تعطیلی شرکت هوآیی را می‌توان نشانه ای از عزم چین برای کاهش روابط اقتصادی با ایران به حساب آورد؟
من فکر می‌کنم کسانی که چین را نمی‌شناسند نمی‌توانند در مورد رفتارهای چینی‌ها اظهار نظر کنند. چین رفتارهای بسیار حساب شده ای دارد. مسئله عملکرد یک شرکت، دو شرکت یا پنج شرکت نمی‌تواند تعیین کننده سیاست کلی یک کشور باشد.
به علاوه این که دولت چین به ملاحظات بلند مدت و اساسی فکر می‌کند و به طور مستقل تصمیم گیری می‌کند. بنابراین در مورد تحریم بانک مرکزی و تحریم نفتی، به نظر من اقدام خاصی نخواهد داشت. در نهایت این است که به غربی‌ها می‌گوید شما تحریم کنید ولی ما به کار خود ادامه می‌دهیم.
به نظر شما سیاستی که ایران برای برآورده شدن منافع ملی در قبال چین در پی بگیرد چیست؟
ما در هر حال چین را به عنوان دولتی که مستقلا تصمیم می‌گیرد و به علاوه این که منافع ما در چارچوب کلی روابط خارجی برقراری و فعال بودن رابطه با این کشور است، و از طرف دیگر تا آن جا که دولت چین معارضه ای با ایران نداشته باشد، طبیعتا ما روابط حسنه خود را با چین ادامه خواهیم داد. علاوه بر این تصور می‌کنیم که تحول فوق العاده و خاصی در روابط ایران و چین اتفاق نخواهد افتد. ما هم چنان به رابطه دوستانه و در عین حال میانه و آرام خود با چین ادامه خواهیم داد.
نظر شما :