کنگره مستعمره اسرائیل است

دیپلماسی ایرانی: برای ششمین سال است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را که در پی دیدارش با مقام های فعلی و سابق امریکایی نوشته است، منتشر می کند. امسال نیز بر اساس همان رویه دیپلماسی ایرانی تلاش دارد این یادداشت ها را ترجمه و منتشر کند. با این تفاوت که از لحاظ زمانی تلاش می شود نزدیک تر به زمان انتشار آن در روزنامه مرجع یعنی روزنامه النهار باشد و کاربردی ترین آنها در این جا انتخاب و منتشر شود. اهمیت این یادداشت ها در این است که به روز هستند و مطابق با تحولات جاری در منطقه تهیه شده اند و در آنها نکاتی مشاهده می شود که برای خوانندگان می تواند جذاب باشند. در این جا قسمت بیست و پنجم آن را می خوانید: در ابتدای دیدار با مقام عالی رتبه در مرکز مطالعات معروف امریکایی که به اسرائیل تمایل دارد درباره لبنان و خلاء ریاست جمهوری آن صحبت شد و این که تلاش ها برای پایان دادن به بحران شکست خورد و نامزدهای قوی نتوانستند به منصب ریاست جمهوری برسند. اشاره کردم که کشور ما نیاز به رئیس جمهوری میانه رو دارد تا بتواند بحران های سخت را در چنین مراحلی اداره کند و برای آنها راه حل بیابد. با شوخی پرسید: «آیا تو هم نامزد ریاست جمهوری شدی؟» خندیدم و گفتم: «با وجود این که من مسیحی مارونی هستم اما شانس با من یاری نکرد که نامزد ریاست جمهوری شوم.» بعد درباره رئیس جمهور اوباما صحبت شد، نظر داد: «او محلی به خاورمیانه نمی دهد و این مساله باعث افزایش نگرانی کشورهای عربی حوزه خلیج ]فارس[ شده است.»

درباره عربستان صحبت کردم و این که چگونه افراط گرایی اسلامی آن همه جا گسترش پیدا کرده و نقش آن در تروریسم چیست و این که کشورهای عربی و اسلامی باید کاری کنند تا جلوی این افراط گرایی و خشونت سخت به اسم دین گرفته شود. بعد به موضوع انتخابات ریاست جمهوری امریکا رسیدیم. گفت: «پیروزی جمهوری خواهان در این انتخابات خیلی سخت است. اما پیروزی ترامپ که خود جمهوری خواه است با وجود سختی ها غیرممکن نیست. هیلاری کلینتون هم مثل ترامپ گزینه بدی است اما از او بهتر است.»

سپس دوباره به موضوع لبنان و حزب الله و مسیحیت لبنان برگشتیم. هر دو بر این نکته توافق داشتیم که آینده مسیحی ها در لبنان گل و بلبل نخواهد بود، شاید تنها فرصت پیش رویشان این باشد که توازنی میان سنی و شیعه در لبنان که تقریبا از لحاظ دموگرافیک و قدرت برابرند، ایجاد شود، سنی ها به پشتوانه همسایگان عربی شان قدرت دارند و شیعیان به پشتوانه سلاح و سازمان یافتگی شان. اگر مسیحی ها فرصت را غنیمت نشمرند مجبور خواهند شد مهاجرت کنند یا به عبارتی جوان هایشان مهاجرت کنند. اما درباره حزب الله، به اعتقاد این پژوهشگر فعلی و مسئول سابق، تمایلی به ایجاد جنگ داخلی در لبنان ندارد. وی در ادامه افزود: «ایران می خواهد اسد همچنان در قدرت بماند و به ریاست جمهوری اش ادامه دهد، حتی اگر شده بجنگد.»

بعد از آن به سراغ رئیس یکی از مراکز مطالعات که مقرش در نیویورک است و بر امور خاورمیانه از جمله درگیری فلسطینی – اسرائیلی تمرکز دارد، رفتم. از آن جا که یهودی است اسرائیل را خوب می شناسد. در ابتدای دیدار از او درباره سازمان جی. استریت (J Street) پرسیدم که چند سال پیش جمعی از یهودیان معترض به سازمان آیپک که به طور رسمی موظف به حمایت از اسرائیل و منافع آن در امریکا است، پرسیدم. گفتم آنها در اعتراض به رفتارهای افراطی و شیوه کاری آیپک به سراغ تاسیس نهاد یهودی جدیدی رفتند. اما به نظر نمی رسد عملا چندان فعال باشد، من در واشنگتن و در منطقه از افراد بسیاری شنیدم که افکار عمومی یهودی های امریکا شروع کرده اند که به آیپک نگرش منفی پیدا کرده اند به ویژه که روز به روز با حمایت بی شائبه اش از نتانیاهو تقریبا به طور کامل به راست افراطی اسرائیل متمایل شده است. آیا این صحیح است؟ جواب داد: «عمر جی. استریت خیلی کم است. چند سال پیش تاسیس شد و همچنان هم کار می کند و برای خودش وجودی پیدا کرده و طرفدارانی دارد. اما این به آن معنا نیست که بتوان میان این سازمان را با آیپک، که دیگر به یک نهاد رسمی یهودی – امریکایی تبدیل شده مقایسه کرد. اعضای سازمان یهودی جدید می گویند که به آنها ظلم شده است. جمعیتی از جوانان یهودی امریکایی از سیاست های اسرائیل راضی نیستند. این سازمان برای خود سیاست هایی می گیرد و تصمیم هایش را مطابق با آن چه خودش صلاح می داند اتخاذ می کند و اعتقاد دارد که تصمیماتش مطابق با سیاست های داخلی دولت امریکا است. اما هنوز این سازمان به اندازه آیپک قدرتمند نشده و هنوز نتوانسته جای پای محکمی برای خود درست کند. من با یکی از موسسین آیپک 60 سال است رفاقت دارم، می دانم چگونه آنها این سازمان را تاسیس کردند و چگونه با آن همکاری کردند. اما درباره خودم، من برای خودم کار کردم و پیشرفت کردم و از یک صهیونیست طرفدار پر و پا قرص به نظریه "سرزمین بی مردم برای مردم بی سرزمین" به یک فعال صلح برای تاسیس دو دولت تبدیل شدم. سازمان های مهم یهودی های امریکایی که مجموعه ای از رهبران بزرگ بر آنها تسلط دارند، سنشان بالا است و عقاید کهنه ای دارند و حتی بعضی وقت ها فقط به فکر منافع خودشان هستند. در حالی که منافع آنها ممکن است منافع آیپک نباشد. با علم بر این که یهودی های امریکا خود بیشترین افراد را برای مشارکت در رای گیری ها در داخل امریکا دارند. نزدیک به 60 درصد آنها همیشه در انتخابات شرکت می کنند. این بدان معنا است که یک جوان لیبرال یهودی امریکایی ممکن است نظری متفاوت با نظر آیپک را دنبال کند.»

نظر دادم: «یکی از مسئولان عالی رتبه سابق امریکایی که تو هم او را می شناسی و یکی از افرادی است که مثل تو فعالیت می کند، به من گفت: "متاسفانه باید بگویم که کنگره امریکا مستعمره اسرائیل است."» نظر داد: «حق با تو است. این حرف صد درصد با مجلس (نمایندگان) مطابقت دارد. کمی ملایم تر بر مجلس سنا هم تاثیرگذار است. آن چه آیپک انجام می دهد، سوء استفاده از مدت دوره نمایندگی سیاسی سه ساله است که به واسطه آن به کسانی که می خواهد بار دیگر نامزد شوند فشار می آورد و از سوی دیگر کسانی که می خواهند برای نخستین بار وارد مجلس شوند را به یوغ خود می آورد. این کار با پول هایی که آیپک به آنها می دهد تا به این ترتیب کمکشان کند تا با کمک های مالی و سیاسی و رسانه ای در مقابل مخالفت با اسرائیل و سیاست های آن کوتاه بیایند، انجام می شود. به ویژه در موضوع درگیری اسرائیلی – فلسطینی – عربی.»