نکته هایی مغفول مانده درباره امضای سند همکاری ایران و چین

ایران تنهای کشوری که امضای یک سند جنجال شد

۱۹ فروردین ۱۴۰۰ | ۱۸:۰۰ کد : ۲۰۰۱۵۴۴ آسیا و آفریقا انتخاب سردبیر
نویسنده خبر: سید علی موسوی خلخالی
علی موسوی خلخالی می نویسد: چین دست کم با ۷۸ کشور جهان سند راهبردی و استراتژیک امضا کرده و در هیچ کدام آنها همانند ایران تا این اندازه جنجال بر سر امضای سند به راه نیفتاده است. چین در همین سطح با امارات متحده عربی و عربستان سعودی، اسپانیا، انگلیس، آلمان  و در سطحی بالاتر با چین و عراق و ترکیه و برزیل و آفریقای جنوبی و ده ها کشور دیگر سند همکاری امضا کرده اما در هیچ کدام جنجالی به پا نشده است.
ایران تنهای کشوری که امضای یک سند جنجال شد

دیپلماسی ایرانی: درباره سند همکاری ایران و چین بحث و جدل های بسیاری شده است. تحلیل ها و اظهارنظرهای گوناگونی هم ارائه شده است. بسیاری از اظهارات و نقدهایی که نسبت به این سند وارد شده نه تنها به دور از واقعیت است بلکه غیرمنصفانه و بیشتر ناشی از حب و بغض است. 

واقعیت این است که این سند نخستین سندی نیست که ایران با کشوری امضا کرده است، مشابه آن را در سال 2003 با هند امضا کرد که به سند دهلی نو موسوم شد و در سطحی مشابه با روسیه امضا کرده که قرار است به زودی برای پنج سال دیگر تمدید شود و احتمالا همکاری های عمیق تر دوجانبه در آن لحاظ شود. پس سند همکاری ایران و چین یک سند راهبردی برای توسعه روابط دو جانبه و اصالت بخشیدن به روابط ایران و چین با یک منظور طولانی مدت زمانی است. به عبارتی نقشه راهی تدوین شده برای تعمیق روابط تهران و پکن در یک دوره زمانی طولانی مدت است. این سند یک توافق یا قرارداد نیست، صرفا یک سند همکاری است که دو طرف را به لحاظ حقوقی پایبند به هیچ چیز نمی کند. بنابراین ممکن است در گذر زمان یا مورد بی مهری قرار بگیرد یا به شدت مورد توجه واقع شود و بر گسترش روابط دو کشور تاثیرگذار شود یا به موازات آن مسیر دیگری طی شود که معنای متفاوتی به روابط دو کشور دهد. 

چرا تا کنون امضا نشد و حالا امضا شد؟ چد شد که ایران به فکر امضای این سند افتاد؟

ایران از قبل از امضا شدن برجام دنبال امضای سند همکاری با چین بوده و حتی سطح سند را قصد داشته بالاتر از سطح فعلی قرار دهد، اما طرف چینی به دلیل وجود تحریم های سازمان ملل تمایلی به امضای این سند نداشته است. یک دیپلمات ارشد در وزارت امور خارجه در این باره به دیپلماسی ایرانی گفت: «چینی ها بارها به ما می گفتند قبل از امضای هر سند توسعه همکاری با ما باید به فکر لغو تحریم های بین المللی باشید. تحریم های یکجانبه هر کشوری قابل اغماض است اما تحریم های سازمان ملل جنبه قانونی و بین المللی دارد و نمی توان به راحتی آنها را نادیده گرفت. برای همین ابتدا به فکر لغو تحریم ها بودیم.»

نکته دیگری که در اینجا قابل ذکر است این است که بعد از امضای برجام و ترافیک حضور شرکت های اروپایی در ایران و بالعکس سفر مکرر مدیران شرکت های ایرانی به اروپا و عقد قراردادهای متنوع با شرکت های اروپایی، سبب شد تا این شائبه به وجود آید که ایران از متحدان سابقش، چین و روسیه که در دوران تحریم ها در کنار ایران مانده بودند، فاصله گرفته و به غربی ها رو آورده است. چینی ها دائما به طرف های ایرانی خورده می گرفتند که بعد از امضای برجام ما را فراموش کردید و سمت غرب رفتید در حالی که در دوران سختی ها این ما بودیم که به شما در کاهش فشار تحریم ها کمک کردیم. ایران با امضای سند همکاری 25 ساله ایران و چین قصد دارد به طرف چینی بگوید که حتی اگر برجام احیا شود ایران چین را فراموش نخواهد کرد و این کشور را شریک اول خود می داند. همچنین مدت زمانی 25 ساله تعریف کرده چرا که می خواهد به طرف چینی بگوید که ما به فکر شراکت طولانی مدت و اصیل هستیم.

در اینجا نکته دیگری نیز وجود دارد که باید به آن توجه کرد. واقعیت این است که همین الآن هم امضای این سند با تاخیر انجام شده، چرا که پروژه بزرگ «یک کمبرند یک جاده چین» بیش از شش سال است که تعریف شده و چینی ها با وجود تمام جذابیت ها و امکاناتی که ایران دارد، اما به دلیل مسائل داخلی ایران از یک سو و مشکلات بین المللی از سوی دیگر و همچنین عدم گسترش روابط ایران با جامعه بین المللی (چه شرقی چه غربی) تا اندازه ای ایران را دور زده بودند و طرح آنها می رفت از شمال و جنوب ایران، چین را به اروپا وصل کند. این مساله سبب شد تا دستگاه دیپلماسی کشورمان زودتر به فکر امضای سند بیفتد با این امید که مجددا در کانون توجه طرف های چینی قرار بگیریم و ایران نیز نه فقط یک جزء ساده بلکه جزء مهم طرح «یک کمربند یک جاده» باشد. 

در آخر باید گفت که چین دست کم با 78 کشور جهان سند راهبردی و استراتژیک امضا کرده و در هیچ کدام آنها همانند ایران تا این اندازه جنجال بر سر امضای سند به راه نیفتاده است. چین در همین سطح با امارات متحده عربی و عربستان سعودی، اسپانیا، انگلیس، آلمان  و در سطحی بالاتر با چین و عراق و ترکیه و برزیل و آفریقای جنوبی و ده ها کشور دیگر سند همکاری امضا کرده اما در هیچ کدام جنجالی به پا نشده است. شاید عده ای تمایل داشته باشند که ایران با کشورهای اروپایی و غربی سند همکاری امضا کند، امضای سند همکاری با چین می تواند منافاتی به امضای سند مشابه با کشوری دیگر نداشته باشد. اصل موازنه بین المللی روابط در حقیقت در همین است. امضای سند همکاری با چین می تواند جان تازه ای به مذاکرات ایران با کشورهای دیگر دهد که سال ها راکد مانده است.  

روزنامه نگار، مترجم و سردبیر دیپلماسی ایرانی.

اطلاعات بیشتر

کلید واژه ها: ایران و چین سند همکاری ایران و چین سند همکاری 25 ساله ایران و چین ایران چین یک کمربند یک جاده


( ۱۳ )

نظر شما :

ایرانی ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ | ۱۸:۳۰
سلام اقایدخلخالی ، استفاده کردم ممنون ، مخصوصا یک جاده یک کمربند رو درست اشاره کردید انقد میگفتند ایران رو دور زده حالا که درست شده انتقاد میکنند نمیدونم چرا اینطوری هستیم ؟
فدوی ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ | ۱۹:۲۸
مادامی که شبکه های فارسی زبان خارج از کشور به طور پیوسته زیر گوش مردم و جناح های سیاسی ویز ویز می کنند ، بساط همین است ... در جهان هیچ کشوری وجود ندارد که مانند ایران ، ویز ویزکن داشته باشد ... حالا باز هم سند همکاری ایران و چین نسبتا مهم و درشت است این ویز ویزکن ها می توانند تجاوز به یک دختر و قتل آن را هم به یک موضوع و چالش ملی تبدیل کنند که می کنند ... البته اگر در داخل کشور از همان دوران مدرسه و ابتدایی در جهت افزایش سواد رسانۀ عموم مردم کارهایی صورت گرفته بود الان دچار این مشکلات نبودیم یا کمتر بودیم ... آش انقدر شور شده که حتی فعالین سیاسی هم اسیر جوها و پروپاگاندای رسانه ای می شوند از مردم عادی که نمی توان بیش از این انتظار داشت . این یکی از مهمترین دلایل پررنگی بیش از حد سند ایران و چین است ... البته جای امیدواری دارد که بدانیم تا حدودی مردم نسبت به سم پاشی های مداوم رسانه های آن طرف آبی واکسینه شده اند و تقریبا شناخته اند پشت پرده ی این ویز ویز کن ها را ، مخصوصا از زمانی که پای سعودی منفور ( در بین مردم ایران ) هم از طریق یکی از همین شبکه ها به میان آمده است ( و این بزرگترین گل بخودی بود که اپوزیسیون خارج از کشور به خودش زد )
ابراهیم قدیمی ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ | ۲۳:۰۲
چون قلم در دست دشمن است۔دشمنی بیشتر در نوشتارها وهیاهوهای رسانه ای ومفت خدمتگزان تجارت خارجی است۔برخی خدمتگذار بی جیره ومواجب یا با جیره ومواجب اندک وگنجشگ روزی از این سفره بسیار گسترده تجارت خارجی اند۔۔نکته دیگری هم هست۔میگوئیم چوب را که در می اوریم گربه دزده حساب کار را میکند وباید فرار کند۔سندهمکاری با چین اگر عملی شود چوبی بر سر تجارت خارجی بی در وپیکر ایران ومحدود کردن ان است۔دولت ازتجار تمنا میکندکه واکسن با ارز خودتان وارد کنید من از شما میخر۔م۔۔ارز حاصل از صادرات غیر نفتی و حتی نفتی در اختیار دولت نیست۔باعث تاسف است۔۔۔ما باید وزارتی یا نماینده ای بنام وزارت خارجی تجار محترم واطاق بازرگانی بسیار بسیار محترم تر پپثروتمند تر از دولت در دولت داشته باشیم۔ اطاق بازرگانی زیر کلید دولت ومجلس نیست۔۔ دولتی دردولت است۔ که چنانچه مجلس این وضع را می پسندد مصوب کند۔ امیدوارم سند همکاری اجرائی شود هم کشور پیشرفت میکندوهم واسطه گری های معاملات خارجی بعلت کمبود ارز خارجی نفتی ومصرف ان در زیر ساختارهای کشور کاهش مییابد۔
ابراهیم قدیمی ۲۰ فروردین ۱۴۰۰ | ۰۱:۰۳
جناب خلخالی۔با احترام در کف شیر نر دلار خورده و معتاد شده ای غیر تسلیم ورضا کو چاره ای۔ عده کمی مقبول توجیه کننده خیلی نامقبول شده اند۔
موافق فدوی ۰۳ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۰۲:۵۶
با حرف فدوی به شدت موافقم.....یعنی اگر سپاه قدس دفاتر و منابع این کثافت های ویزویزی را در اروپا و آمریکا منفجر کند و همه کارکنانش را بکشد واقعا جادارد....اگر سپاه تمام کارمندان شبکه های ترکیه ای رو بکشه واقعا جاداره از بس که این لعنتی ها دائما رو افکار مردم اثرمیذارن....کاش میشد این ها رو جوری حک کرد که دیگه درست نشه...